ช่วงนี้สองสัปดาห์ที่ผ่านมา นับเป็นช่วงวิกฤตของทุกๆปีในชีวิตมหาลัย
'Final Crisis'
แม้จะเป็นคนที่ไม่ค่อยขยันมากนัก แต่ก็ค่อนข้างใส่ใจการศึกษาอยู่นิดหน่อย
จึงมักจะอ่านหนังสือจบรอบแรกตั้งแต่ช่วงสามสัปดาห์ก่อนไฟนอล
หากในเทอมนี้นั้น ไม่ได้อ่านอะไรจริงจัง จนกระทั่งถึงหนึ่งสัปดาห์สุดท้าย...
สำหรับไฟนอลเทอมนี้ ความรู้สึกของเราช่างแตกต่างออกไปเหลือเกิน
วิตกกังวลอยู่ตลอดว่าจะอ่านไม่ทัน แต่ passion ในการอ่านหนังสือก็ไม่มา
อาการในที่นี้ ไม่ได้หมายถึงการไม่อ่านหนังสือ แต่หากเป็นการอ่านอย่างไม่มีประสิทธิภาพ
อาการเหล่านี้เกิดจากอะไรกันนะ?
เกิดจากเซลล์ขี้เกียจในก้นบึ้งของจิตใจ
เกิดจากควมอ่อนล้ายาวนาน 3ปี ในรั้วมหาลัย
เกิดจากความอ่อนไหวอันเป็นผลข้างเคียงจากยา
เกิดจากตัวเราเอง ที่เริ่มเปลี่ยนไป
เมื่อเราเติบโตขึ้น มีประสบการณ์ชีวิตมากขึ้น การมองโลกใบนี้ก็ซับซ้อนขึ้น
นี่ก็อาจเป็นส่วนหนึ่ง
ชีวิตช่างโหดร้ายเสียจริง เต็มไปด้วยความเศร้ามากมาย
กว่าจะค้นพบความสุขก็อาจสายไป
ทั้งๆที่ความสุขซ่อนตัวอยู่ในทุกๆวันนั่นแหละ
หวังว่า การสอบครั้งนี้จะเป็นไปได้ด้วยดี และ อาการล้าสะสมเหล่านี้จะย้ายสัมโนครัวออกไปโดยเร็ว
ปล. บางทีการได้นั่งเฉยๆ ไม่ต้องคิดอะไร รอเวลาผ่านไป ชื่มชมห้วงเวลาที่หมุนผ่าน อาจจะเยียวยา
ยังไงก็ตาม ขอให้การสอบครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ ถ้าล้าจากการอ่าน พักฟังเพลงที่ชอบ กินอาหารจานโปรด หรือเงยมองท้องฟ้าตอนเย็นๆ หวังว่าจะทำให้รู้สึกดีขึ้นนะคะ V