OS ??????

??? ??????/????? ???? & ?? ????????

bgm ผู้ชมที่ดี—MEAN https://youtu.be/hWiJInqcj7U

'นี่ ได้ข่าวว่าจูยอนกัปตันทีมบาสคบกับชางมินชมรมเชียร์แล้วนะ '

'จริงเหรอ '

'จริงสิ ! '

'เหมาะสมจริง ๆ เลยนะว่าไหม '

'ยั่งกับหนังรักวัยรุ่นแหนะ '

เสียงพูดคุยจากเพื่อนผู้หญิงกลุ่มข้างหน้าดังขึ้น

ประโยคที่ว่านั่นชัดเจนเหลือเกินในความรู้ของเควิน

ชัดเจนจนเขารู้ตัวว่าความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ของตัวเองมันสิ้นสุดลงแล้ว

เด็กเนิร์ดอย่างเขากับกัปตันทีมบาสอย่างจูยอน มันไม่มีทางเป็นไปได้

เควินรู้ตัวดี

และรู้เหมือน ๆ กับที่ทุกคนพูดกัน

เหมาะสมจริง ๆ นั้นแหละ จูยอนกับชางมินน่ะ

"เฮ้ ,

คือว่าฉันต้องเปิดล็อคเกอร์ "

"ขอโทษที"

เสียงจากเพื่อนร่วมชั้นที่เอ่ยขึ้น ทำให้เควินรู้สึกตัว เขาคงยืนเหม่ออยู่หน้าตู้ล็อคเกอร์มาพักใหญ่ เขาหลีกทางให้เพื่อนคนนั้น และหันหลังเดินออกจากห้อง

เควินเดินออกมาจากอาคารเรียนช้าๆ คาบเรียนทั้งหมดของวันนี้สิ้นสุดลงแล้ว

และ

เย็นนี้มีแข่งบาส

เควินจำตารางแข่งบาสแม่น เหมือนกับที่จำสูตรสารประกอบในวิชาเคมีได้

ณ ที่นั้น เขาจะได้แอบมองจูยอนห่าง ๆ

เหมือนกับทุก ๆ วันที่ผ่านมา

การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นแล้วตอนที่เควินไปถึงอัฒจันทร์เชียร์

เขาเลือกนั่งลงท่ามกลางเพื่อนร่วมชั้น รุ่นพี่ รุ่นน้อง กลืนตัวเองเป็นส่วนหนึ่งเหมือน ๆ กับผู้ชมคนอื่น

จากที่นั่งนี้เควินมองเห็น

จูยอนอยู่ตรงนั้น, กลางสนามบาส

และกำลังเล่นอย่างเต็มที่เหมือนกับทุกครั้ง

แต่วันนี้จูยอนเหลือบมองมาทางอัฒจันทร์บ่อย ๆ, บ่อยกว่าทุกวัน

เป็นจุดที่ชมรมเชียร์ยืนอยู่นั่นเอง

'รุ่นพี่จูยอนทำแต้มได้ทีไรก็มองมาทางนี้ทุกที หันมายิ้มให้รุ่นพี่ชางมินตลอดเลย น่าอิจฉาเนอะ '

เควินมองตาม เป็นอย่างที่รุ่นน้องพูดกัน

เขาทำได้เพียงแค่มอง

และอยู่ตรงนี้เหมือนอย่างเคย

การแข่งขันจบลงแล้ว

ทีมของจูยอนชนะ นั่นดีที่สุดเลย เพราะรอยยิ้มของจูยอนจะยิ่งสดใสมากขึ้นกว่าเดิม

ทีมบาสพากันเดินมาข้างหน้าอัฒจันทร์ที่เควินนั่งอยู่

"สวัสดีครับ,

สำหรับวันนี้ ขอบคุณทุกคนนะครับที่มาให้กำลังใจพวกเรา"

จูยอนในฐานะกัปตันเป็นตัวแทนกล่าวทักทายและขอบคุณทุกคนที่มาเชียร์

เควินชอบช่วงเวลานี้ที่สุด

จูยอนอยู่ตรงหน้าเขานี่เอง

จูยอนที่กำลังมองมายังผู้คนมากมายบนอัฒจันทร์ และมีเขารวมอยู่ในนั้นด้วย

และมันก็สิ้นสุดลง

อาทิตย์หน้าจูยอนมีแข่งนัดสำคัญกับโรงเรียนจากต่างเมือง

นั่นทำให้เควินลงมือเขียนจดหมาย

เหมือนกับการแข่งนัดสำคัญทุก ๆ ครั้ง

เขาอยากให้กำลังใจจูยอน

แค่ผ่านทางข้อความก็ยังดี

และเควินคิดว่านี่คงเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายแล้ว

เขารู้สึกไม่ดีถ้าจะส่งจดหมายให้กับจูยอนอีก

จูยอนที่ในตอนนี้มีชางมินอยู่ข้าง ๆ

ถึงจะเป็นแค่เพียงจดหมายให้กำลังใจทั่วไป

แต่ความรู้สึกที่เขามีมันไม่ใช่

เขาไม่กล้าส่งจดหมายให้จูยอนด้วยความรู้สึกนั้น

แต่เขาจะยังคอยมองจูยอนอยู่เหมือนเดิม

ทำตัวกลมกลืนไปกับผู้คนมากมายรอบข้าง

และมองอยู่ห่าง ๆ ในพื้นที่ของตัวเอง

ความรู้สึกแอบรักนี่ก็ด้วย คงต้องเก็บไว้ข้างในเหมือนเดิม

เหมือนตั้งแต่วันแรกที่รู้ตัวว่าแอบรักจูยอนนั่นแหละ

.

.

.

.

.

"จูยอน ได้จดหมายอีกแล้วเหรอ"

"อืม"

"คนเดิมป้ะ"

"ใช่สิ คนนั้นแหละ"

ถึง จูยอน

ใกล้ถึงวันแข่งแล้ว ยังไงก็สู้ ๆ นะ เราจะคอยเป็นกำลังใจให้

จูยอนเก่งอยู่แล้ว และก็จะชนะเหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมานั่นแหละ

ถ้าอยากได้พลังเมื่อไรก็รีบมองมาที่อัฒจันทร์ทันทีเลยนะ

"เพราะคนนี้แหละ ทำให้ฉันต้องพาพวกนายไปขอบคุณที่อัฒจันทร์ทุกครั้งที่แข่ง"

ไม่ว่าจะเป็นใคร ขอบคุณนะ

Tinglee's talk

ได้มี bgm สมใจสักที แหะแหะ ไม่ได้อยากให้เรื่องราวมันเศร้าแบบนี้เลยค่ะ ต้องโทษความอินหลอของตัวเองที่ฟังเพลงแล้วนึกถึงจุเค้บ

—ขอบคุณทุกคนที่กดเข้ามาอ่านนะคะ