ครั้งแรกที่จับมือ

ครั้งแรกที่สบตา

ครั้งแรกที่พูดคุย

ครั้งแรกที่รู้จัก

ครั้งแรกที่--

“แบร์อยากทานอะไร”

ผมไอแค่ก สำลักมาร็อคชิโน่แก้วโปรดในมือ

เดทครั้งที่สามของเรา ที่คาเฟ่ใกล้แคมปัส ผมกำลังเหม่อมองกำแพงอิฐมุมร้าน ข้อความ love is the drug เขียนในสไตล์ cursive เรืองแสงสีนีออนแดงแสบตา

“พี่นายว่าอะไรนะฮะ” ผมถาม ฝ่ามือทาบอก ค่อยๆวางแก้วกาแฟลงบนจานวาง

“ก็—“  พี่นายมองผมด้วยสายตางงๆ นิ้วมือไล่ไปตามกระดาษเมนูที่วางอยู่บนโต๊ะ “--แบร์อยากทานอะไรมั้ย ...ร้านนี้ avocado on toast อร่อยนะ"

น้ำเสียงยังเคลือบแคลงความสงสัย

ผมกระพริบตา กัดริมฝีปาก แทบกลั้นขำไม่อยู่

“พี่เรียกผม แบร์”

“แล้ว—“

ผมเอียงคอ นิ้วเกี่ยวนิ้วพี่นายเล่น “ปกติเรียกผม แบร์รี่ นิ”

เรื่องที่ใครก็ว่าเล็กน้อย แต่เหมือนก้าวสำคัญในความสัมพันธ์ระหว่างสองเรา

เรื่องที่พี่นายขยับเข้ามาใกล้ผมอีกหนึ่งก้าว โดยไม่รู้ตัว

“มีแต่ไอ้แฮซที่เรียกผมแบร์--” ผมไล้นิ้วไปตามฝ่ามือพี่นาย พยายามจะจดจำแผนที่เส้นลายมือนั้น “--พี่ก็รู้ใช่มั้ย...”

พี่นายสบตาผมนิ่ง

เลียริมฝีปากตัวเอง เหมือนจะกลืนคำที่เตรียมไว้

อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเหลือเกิน ว่าแก้มขาวๆสองข้างจะออกสีชมพูอ่อนๆ

(พี่นายเขินผมหรอ

พี่นายเขินผมจริงหรือเปล่า....)

พี่นายเสยผมหยิกให้พ้นหน้าผาก นิ้วมือที่ว่างอยู่ชี้กระดาษเมนูอย่างตั้งใจ

“ก็อย่างว่า... เดี๋ยวพี่สั่ง avocado on toast ให้นะ...."

///

แอบเอามาเสริฟ์ค่ะ

คิดถึงเอามากๆ อร่อยจริงจัง ฟฟฟ