เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
litanies of you.sweetsingularity
day 19: smile


  • “...นอนได้แล้วแบร์"




    ไม่รู้ว่าผมนั่งฟังเสียงพี่นายมานานเท่าไหร่ ความมืดนอกหน้าต่างบอกแค่เวลาที่ล่วงเลยคร่าวๆหลังผมยอมแพ้กับการบ้านแคล


    รถพยาบาลเหมือนจะวิ่งวุ่นทุกครึ่งชั่วโมง



    แต่คนอยู่ติดกับโรงพยาบาลอย่างผมน่ะชินไปแล้ว





    สิ่งเดียวที่ผมพยายามจะชินเวลานี้คือเสียงปลายสายที่เพิ่งไล่ผมไปนอนนี่แหละ





    มือกระชับมือถือเข้าแนบหู



    เอียงคอฟังเสียงนั้นให้ชัดราวพี่นายอยู่ตรงหน้า




    เพิ่งเคยฟังประโยคเตือนเวลานอนที่ถูกต้อง (เที่ยงคืน??) ได้เพราะขนาดนี้ก็เมื่อเป็นเสียงของคนปลายสาย





    โดปามีนหลั่งไหลในหัวจนรู้สึกลิงโลดเป็นบ้า





    ….เรามาถึงขั้นนั้นแล้วสินะ





    “ยังไม่ดึกเลย--” ผมตอบ ดึงเนื้อผ้ากางเกงนอนที่ใส่อยู่เล่น ไล่ตามองโต๊ะทำงาน แก้วกาแฟ (ที่ดื่มไปได้ค่อนเดียว) ยังวางอยู่ใกล้กองกระดาษทด ชีทสมการสัญลักษณ์ภาษาคณิตอีกกองเหมือนจะจ้องผมกลับ


    ดินสอแท่งโปรดนอนนิ่งอยู่ฝั่งซ้ายข้างกองชีท




    เดี๋ยวค่อยต่อก็ได้....

    คนปลายสายต่างหากที่ผมไม่อยากวางคอลไปเริ่มวันใหม่ตอนนี้





    “—พี่ห่วงผมหรอ”




    รู้สึกมือที่จับเคสเหงื่อออกนิดๆ 


    ประโยคที่ถามอีกฝ่ายกลับไปก็แกล้งเย้าทีเล่นทีจริงไปงั้นเอง




    (ถ้าไม่อ้อนพี่นายแล้วผมจะอ้อนใครละ)





    ได้ยินคนปลายสายทำเสียงถอนหายใจสั้นๆ ราวไม่เชื่อว่าผมจะกล้าถามคำถามที่เอ่ยไป




    “—ก็เตือนไว้”  พี่นายว่า  “.... เรามีเรียนแปดครึ่งนี่”




    อ่ะ จำตารางเรียนผมได้อีก


    (เอาจริงผมยังเพิ่งนึกออกตอนพี่นายพูดถึงเนี่ย--


    —เดี๋ยวเราได้เจอกันอีกแล้ว....อเมริกาโน่)




    ความประหลาดใจในความใส่ใจของคนปลายสายกลายเป็นก้อนอุ่นๆอยู่ก้นท้อง

    อดอมยิ้มไม่ได้กับคำอธิบายของพี่นาย


    บ้า
    บ้าที่สุด

    คนอะไร--


    --น่ารักชะมัด.



    “ใช่....แต่ผมยอม--“




    เท้าเผลอไปเตะถังขยะเล็กใต้โต๊ะขณะแกว่งขาโดยไม่รู้ตัว




    “—อยากฟังเสียงพี่ไปเรื่อยๆนี่นา”




    คนปลายสายถอนหายใจอีก เสียงที่พูดตอบฟังดูอ่อนใจกับผมเต็มที



    นึกภาพพี่นายส่ายหน้าเพราะผมแล้วก็ยังหุบยิ้มไม่ได้



    (เอาแล้วไง....)



    แบร์


    อุย เรียกชื่อผมโดดๆ อย่างนี้ชักไม่ดีแล้วสิ


    (จะถูกทำโทษรึเปล่านะ....)


    “ฮะพี่นาย”


    ทำเสียงหวานเข้าสู้ไว้ก่อน




    คนปลายสายฮัมเพลงในลำคอ เดาว่าเป็นเพลงเก่าแกมเหงาของ Tears for Fears ที่ชอบเปิดฟังอยู่บ่อยๆ


    “....พี่เป็นห่วง"




    ตึง! เหมือนใครปิดประตูแรงในหัว


    คำสามคำง่ายๆที่ทำผมแทบตกเก้าอี้



    คงจะสบถมากมายไปแล้วถ้าคนปลายสายไม่ได้ฟังอยู่



    “…. “




    “นอนได้แล้ว เด็กดื้อ”




    ผมเม้มปาก ลุกจากเก้าอี้ไปที่ยืนพิงหน้าต่างห้อง



    “ถ้าพี่นายส่งผมนอนทุกคืนอย่างนี้ก็ดีสิ...”



    พูดลอยๆ ตามองความมืดข้างนอกไปเรื่อยเปื่อย



    คนปลายสายทำเสียง ‘เฮอะ’ แทนคำตอบ




    “… พี่รับปากอะไรงี้กับเราไม่ได้หรอก”




    ผมเบ้ปากกับมือถือ 



    “ฝันดีฮะพี่นาย”



    ได้ยินเสียงหัวเราะหึ




    อยากจะเดาถูกเหลือเกินว่าพี่นายก็ยิ้มอยู่เหมือนกัน




    “ฝันดีนะแบร์.....




    …..อย่าโด๊ปกาแฟมากไปละ."




    //




    ชอบไม่ชอบยังไงกดด้านล่างบอกได้เลยนะคะ เม้นบอกคนเขียน คุยกับเรา

    อยากรู้ว่าคุณคิดยังไง


    มาคุย / ทักทายกันได้ที่ทวิต


    @_XDolan


    นะคะ <3


    ติชม #kpfic เลยค่ะ


    ขอบคุณค่า


    x


    ข้าวเอง.






Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in