เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องสั้นใต้สำนึกTaya Lursaksombat
ระเบียบก่อนนอน
  • มีเพียงแค่คืนนี้เท่านั้น
    ที่ฉันไม่ได้จัดระเบียบชีวิตตัวเองก่อนนอน

    ก่อนที่ฉันจะหลับตาเพื่อทบทวน
    จู่ๆหน้าต่างบนหัวเตียงของฉันก็มีแสงสีขาวแวบขึ้นมา
    มันแปลกประหลาดมาก ที่คราวนี้มันไม่ใช่แสงของไฟรถที่มาจากถนน

    ฉันค่อยๆแง้มผ้าม่านใบเก่า
    จะต้องมีอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างนอกนั่น
    บางอย่างที่ทำให้ฉันเลิกสนใจสภาพชีวิตตัวเอง

    ฉันก้าวเท้าออกไปนอกระเบียง
    พร้อมกับสูดลมหายใจ
    รับอากาศอันแสนบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอดทั้งสองข้าง

    สิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉัน
    คือปลาหมึก
    มันมองมาที่ฉันแล้วก็พูดว่า

    "โดดลงไป...."
    "อะไรนะ? ตรงนี้เลยงั้นหรอ?"
    "ใช่!...ฉันมาบอกเธอแค่นี้แหละ รีบๆโดดลงไปสิ ฉันอยากกลับแล้ว!!"

    สิ่งมีชีวิตอะไรกัน นิสัยช่างเอาแต่ใจเหลือเกิน

    "ทำไมฉันจะต้องทำด้วยล่ะ คุณปลาหมึก"
    "เชื่อชั้นสิ เธอไม่อยากจะชีวิตอยู่ต่อไปหรอก"
    "เพราะว่าพ่อแม่ทิ้งชั้นอย่างงั้นหรอ?"
    "เปล่าเลย เพราะว่าเธอมันอ่อนแอต่างหาก"

    ดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตน่ารำคาญตัวนี้จะรู้อะไรบางอย่าง
    ลองหลอกถามดูก่อนอีกนิดก็แล้วกัน

    "ชั้นจะโดนไล่ออกเมื่อไหร่ถ้าชั้นยังทำงานที่นี่ต่อ"
    "ก็จนกว่าเธอจะขาขาดทั้งสองข้างนั้นแหละ!!"
    "แล้วชั้นจะทำตามความฝันสำเร็จไหม??"
    "ก็จนกว่าหัวเธอจะหลุดออกจากบ่านั้นแหละ!!"

    เสียงลมวันนี้แรงกว่าปกติ
    มันรบกวนการสนทนาที่น่าสนใจนี้จริงๆ
    ฉันยืนเฉยๆเพื่อเฝ้ามองพฤติกรรมอันฉุนเฉียวของมัน
    ถ้าฉันเป็นหัวหน้าพนักงานในโรงงานแห่งหนึ่ง
    ฉันจะไล่เจ้าปลาหมึกตัวนี้ออก โทษฐานทำหน้าที่ได้บกพร่อง

    สายลมพัดผ่านอย่างต่อเนื่อง
    ราวกับว่ามันจงใจให้คืนนี้เป็นคืนที่เหมาะกับการฆ่าตัวตาย
    ทันทีที่ฉันกำลังจะอ้าปากพูก
    เสียงเตือนบางอย่างก็ได้ดังขึ้น
    แสงประหลาดนั่นเฉิดฉายขึ้นมาอีกครั้งบนท้องฟ้า
    เปรียบดั่งสายรุ้งของพระเจ้าที่สาดส่องมายังโลกเล็กๆใบนี้

    "ชิ! หมดเวลาจนได้..."

    เจ้าปลาหมึกพ่นคำสบถก่อนที่มันจะหันหลังกลับ
    พร้อมกับล่องลอยไปตามถนนของแสงสีขาว
    เรื่องราววันนี้ช่างประหลาด
    มันประหลาดเหลือเกิน
    พ่อแม่ฉันก็เช่นกัน
    ความฝันของฉันก็เช่นกัน
    ถึงแม้ชีวิตของฉันมันจะไม่ได้ตรงกับที่ฉันคาดไว้
    มันช่างแปลกประหลาดแต่ก็งดงาม
    รวมถึงเจ้าปลาหมึกขี้หงุดหงิดตัวนี้ด้วย...
    ....
    อ๊ะ!!

    "นี่เดี๋ยวก่อน! แล้วทำไมต้องเป็นปลาหมึกด้วยล่ะ"
    "ฮึ! ถ้าชั้นไม่มีหนวด ตอนลอยอยู่มันก็ไม่เท่น่ะสิ นังบ้า!"

    ทันทีที่แสงนั้นดับไป
    ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำ
    ล้างขาที่เปื้อนเศษฝุ่น
    แล้วค่อยๆกลับมาล้มตัวนอนที่ฟูกอันเดิม
    ฉันถามคำถามกับตัวเองว่า
    วันพรุ่งนี้
    ฉันจะกินอะไรดีนะ?