ฉันไม่ต้องตื่นเร็วเสียตั้งแต่ตีห้า เพราะผ่านวัยเรียนแบบนั้นมาแล้ว แต่ตื่นแปดโมง ตรงกับเวลาเข้าเรียน กินมื้อเช้าตรงกับคาบแรก เอกเขนกนอนอยู่บนโซฟาขณะที่คุณครูกำลังตรวจเครื่องแบบของน้องนักเรียนสักคน

ฉันจำช่วงเวลาเปิดเทอมได้ไม่ดีนัก ยกเว้นเสียแต่ตอนที่เราวางกระเป๋าไว้บนเก้าอี้ตัวใหม่ เป็นตำแหน่งที่ดีที่สุดสำหรับเทอมนั้น ริมหน้าต่างหรือประตูหลังห้อง รอบด้วยเพื่อนสนิท ห่างจากระยะสายตาของครูประจำชั้น มีพื้นที่ให้หนีออกจากบทเรียนน่าเบื่อได้ชั่วขณะ

ถึงแม้เทอมสุดท้ายจะถูกสั่งให้ย้ายไปนั่งหน้าโต๊ะครูก็ตามน่ะนะ

ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังรู้สึกปลอดภัย กลุ่มเพื่อนส่งเสียงดังมาจากหลังห้อง ฉันหันไปหัวเราะเพราะพวกเขาอยู่หลายครั้ง มีกลิ่นคุ้นเคยจากเครื่องปรับอากาศ มีหน้าที่ความรับผิดชอบกองไว้บนโต๊ะ ซึ่งส่วนหนึ่งก็วางเลยไปถึงโต๊ะของเพื่อนอีกคน เราช่วยกัน ขณะหนึ่งก็ต่างช่วยเหลือตัวเอง

ในบรรยากาศแบบที่ผู้ใหญ่อย่างฉันในวันนี้ได้แต่นึกถึง

ฉันเติบโตขึ้นมาท่ามกลางความกลัวที่โตขึ้นมาพร้อมกัน

ตั้งชื่อให้ว่าอะไรดีล่ะ สมมติว่าก้องได้ไหม

ก้องเป็นผู้หญิงตัวไม่สูง อวบ และมีผิวเข้ม เธอติดบ้านอย่างกับอะไรดี ชอบนอนอยู่เฉย ๆ ข้างฉัน โดยเฉพาะตอนสิบโมงเช้าและบ่ายสองโมง 

ก้องกินจุ โดยเฉพาะของหวาน เสพนิยายรักเป็นประจำ และฝันอยากจะมีครอบครัวที่ดี

ผิวเผินก็ดูเป็นหญิงสาวธรรมดา แต่เธอน่ะมีความหวาดระแวงหุ้มห่อตัวเองอย่างกับเสื้อคลุมเชียว คนขี้หนาวอย่างเธอไม่เคยถอดมันออกเลยด้วย ฉะนั้นความอบอ้าวจากมันจึงแผ่มาถึงฉันอยู่ตลอดเวลา

เธออมพะนำ เก็บความฝันที่เคยปริปากบอกมาครั้งหนึ่งไว้ในใจ หวาดกลัวว่าคนรอบข้างจะดูแคลนความฝันของเธอ และตัวสั่นเป็นลูกนกทีเดียวยามที่น้ำเสียงฟังไม่ได้ความจากพวกเขาดังแว่วเข้ามาในหู - แม้ว่าก้องจะฟังไม่ออกหรอกนะว่าพวกเขาพูดถึงเรื่องอะไร

ถึงอย่างนั้นก้องก็เป็นเพื่อนสนิทของฉัน กินนอนอยู่ข้างกัน และส่วนหนึ่งของเธอก็เป็นของฉันเสียด้วยสิ

ความกลัวของก้องก้องอยู่ในตัวฉัน

มีโซฟาเป็นกำบัง และหน้าต่างบานหนึ่งในบ้านเป็นกล้องส่องทางไกล

วันนี้วันจันทร์ อยู่ ๆ ก้องก็ถอดเสื้อคลุมวางไว้บนตัก

เธอพูดกับฉัน ออกไปหาอะไรทำกันเถอะ

ยอมรับว่าตกใจไม่น้อย ก้องดูสดใสกว่าทุกวันที่ฉันเคยพบ ถึงหางตาและปลายคิ้วจะตกลงเล็กน้อยอย่างที่เธอเป็น แต่ภาพลักษณ์ใหม่ปราศจากเสื้อคลุมตัวเดิมก็ดูดีไม่น้อยเลย

ฉันเตรียมใส่รองเท้าแล้วล่ะ ส่วนก้องน่ะยังนั่งทำใจอยู่บนโซฟา เธอขอเวลาอีกครู่

นี่อาจจะเรียกว่าเป็นการเปิดเทอมใหม่ของเธอได้หรือเปล่านะ 

นอกเสียจากว่าไม่มีคณะคุณครูของโรงเรียนพิจารณาให้วันนี้เป็นวันแรกของภาคการศึกษานอกจากตัวเธอเอง และเธอไม่ต้องหยิบกระโปรงตัวเก่ามาใส่แล้วด้วย ซึ่งก้องตัดสินใจถอดเสื้อตัวนั้นออกอย่างที่ฉันบอก เธอตัดสินใจได้ดีทีเดียว

พวกเราตกลงกันว่าจะให้ฉันเป็นคนนำทาง ดีเลยล่ะ ก้องไม่คุ้นเคยกับการไปไหนมาไหนคนเดียวเท่าไหร่ เป็นฉันที่พาเธอไปน่าจะดีกว่า

เงื่อนไขในวันนี้ต่างไปจากตอนที่ฉันยังเป็นนักเรียนเล็กน้อย

ฉันเลือกที่นั่งตามอำเภอใจไม่ได้อีกแล้ว ขัดขืนได้เล็กน้อยพอให้หายใจได้

ก้องเกาะแขนฉันไว้แน่น ขณะเดียวกันฉันก็พูดกับเธอให้ผ่อนคลาย และเธอตื่นตระหนกน้อยลง คลายมือออกจากแขน - ฉันจำได้ว่าทิ้งเสื้อคลุมของก้องไว้ที่บ้าน ซักหอม ตากแดดเปรี้ยงของฤดูหนาวไว้ด้วย นี่อาจเป็นสาเหตุให้เธอมั่นใจขึ้นเพราะฉันชมเธอไม่หยุดหย่อนว่าเธอดูปราดเปรียวกว่าเก่า 

เราไม่ใช่นักเรียนอีกแล้ว อาจเป็น แต่ไม่ใช่

 

นี่เป็นการเปิดเทอมใหม่ และฉันคิดว่าไม่มีวันปิด