ปัง!!!
เสียงปืนดังลั่นเต็มห้องขัดขวางการนอนของร่างสูงที่นอนอยู่ในห้องจนทนไม่ไหวต้องลุกออกมาจากห้องของเขา
“น่าเบื่อ!!!ไม่มีคดีอะไรให้ทำเลย น่าเบื่อๆๆๆ” ชายหนุ่มร่างบางผมหยิกเนียวไกปืนไปที่ผนังหลานัดเพื่อระบายความเบื่อหน่ายของตัวเอง
“เชอร์ล!!!! นายทำบ้าอะไรเนี่ย!!!”ร่างสูงเดินออกมาจากห้องและบ่นให้อีกคนที่กังทิ้งปืนล้วนอนขดอยู่ที่โซฟา
“ผมเบื่อ ไม่มีคดีให้ทำเลยผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ได้ทำคดี” เชอร์ล็อก โฮมส์น้องชายฝาแฝดของคนที่เดินออกมาจากห้อง ก็นอนขดตัวหันหลังให้และพูดออกมา
“ให้ตายเถอะเด็กคนนี้” สตีเฟ่นสเตรนจ์ ผู้ที่เป็นพี่ชายถึงกับกุมขมับและส่ายหัวเบาๆ
“ผมไม่ใช่เด็ก”
“คือนายไม่จำเป็นต้องยิงปืนก็ได้ป่ะเชอร์ล” สตีเฟ่นบ่นร่างบางที่หันหลังให้
“เบื่อโว้ยยย”เหมือนว่าน้องชายตัวดีจะไม่สนใจคำพูดเชอร์ล็อกที่พลิกตัวกลับมาก็เห็นพี่ชายตัวเองรีบเดินเข้าห้องอย่างไวละออกมาจากห้องพร้อมเสื้อผ้าหน้าผมจัดเต็ม
“พี่เฟ่นจะไปไหน?”ร่างบางลุกมนั่งและถามพี่ชายตัวเอง
“ไม่ใช่เรื่องของนาย” สตีเฟ่นตอบประโยคเดียวและกำลังจะไปบิดลูกบิดประตู
“จะให้ผมอนุมานให้พี่ฟังมั๊ย?”เชอร์ล็อกถามร่างสูงแต่เหมือนว่าจะไม่สนคำพูดของน้องชายละเปิดประตูออกไป
“เงียบปากของนายไป”
“ไปหาหมอนั้นอีกแล้วสินะ”เชอร์ล็อกหรี่ตามองพี่ชายตัวเองจนประตูปิดลง เชอร์ล็อกรีบวิ่งไปที่หน้าต่างและแอบมองเห็นร่างสูงโบกแท็กซี่และขึ้นไปทันที
.
.
.
.
9AM
ร้านอาหาร
“โทษทีที่มาสายนะ”สตีเฟ่นบอกคนที่นั่งโต๊ะขมวดคิ้วไม่พอใจอยู่
“นายมาสายสตีเฟ่น”ชายร่างเล็กบ่นให้อีกคนที่กำลังเข้ามานั่งเก้าอี้
“ขอโทษๆ” สตีเฟ่นยิ้มให้คนตรงหน้าแต่อีกคนกลับสะบัดหน้าหนี
“โทนี่วันนี้นึกยังไงที่ชวนมากินข้าวเช้า”สตีเฟ่นถามคนตรงหน้า โทนี่ สตาร์ค เศรษฐีหนุ่ม ทั้งสองกำลังคบหาดูใจกันอยู่
“ก็คิดถึงอ่ะไม่ได้เหรอ”โทนี่จากเมื่อกี้หน้าขมวดคิ้วตอนนี้กลับมาเป็นปกติและยิ้มให้ร่างสูงตรงหน้า
“ก็ถามเฉยๆไง ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน”
“สั่งอาหารเลยมั๊ย?”คนตัวเล็กถามพรางยกเมนูอาหารขึ้นมา
“ก็ดีนะครับผมหิวแล้ว”สตีเฟ่นพูดพรางเอามือลูบท้องตัวเอง
“สั่งอาหารครับ”โทนี่เรียกพนักงานทันทีไม่นานนักพนักงานก็เดินมาทันที
“ไม่ทราบจะรับอะไรดีครับ”ชายหนุ่มพนักงานรีบเดินมาและถามทั้งสองทันที
“เอานั้น อันนี้ อันนี้”โทนี่ชี้เมนูอาหารที่ตนชอบ
“กินเยอะระวังแฟนไม่รักนะครับ”พนักงงานหนุ่มพูดลอยๆขึ้นมาทำห้สตีเฟ่นขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“เกินไปครับเรายังไม่ได้เป็นฟนกันหรอกครับ”สตีเฟ่นพัวเราะเบาๆท้วงคนที่จดยืนจดรายการอาหารอยู่
“ไม่ต้องเป็นแฟนกันก็ดีแล้วครับที่จริงพวกคุณไม่ต้องนัดกันมาก็ได้”พนักงานหนุ่มพูดทำให้ทั้งสองคนที่นั่งอยู่สงสัยกับคำพูด
“แล้วนายเกี่ยวอะไร” โทนี่ถามขึ้นมา
“ทำไม่ผมจะพูดไม่ได้ล่ะครับเพราะผมมีสิทธิ์”พนักงานหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาถอดแว่นขยี้ทรงผมให้กลับมาเป็นปกติ
“เชอร์ลล
“เด็กอวดเก่งนี่อีกละ....สตีเฟ่นนายพาเขามาเหรอ”
“นายจะมาทำไม
“ผมไม่อยากให้พี่อยู่กับคนนี้”
“นายกลับไปซะก่อนที่ฉันจะโกธร”สตีเฟ่นถอนหายใจและชี้นิ้วไปทางประตูและบอน้องชายไป เขาข่มอารมณ์ตัวเองไว้
“ไม่ผมไม่กลับ
“สตีเฟ่นถ้าไม่พาหมอฉันจะกลับแล้วนะ”โทนี่เริ่มอารมณ์กับคนตรงหน้า
“เชอร์ล็อก
“ก็ได้....”
.
.
.
.
1:00PM
“เราจะไปที่ไหนกันดีครัโทนี่”สตีเฟ่นถามคนตัวเล็กที่กำลังหน้าบึงเพราะน้องชายตัวป่วนของตนเอง
“เชอร์ล็อกเขาไปตั้งแต่เช้าแล้วคุณยังจะงอนผมอีกเหรอ”
“ฉันไม่ชอบนิ”
“หายกันนะ”สตีเฟ่นยกนิ้วก้อยขึ้นมาเพื่อง้อคนตรงหน้า โทนี่ถอนหายใจก่อนจะยกนิ้วก้อยมาเกี่ยว
“งั้นเราไปดูหนังกันมั๊ยครับ”
“ก็ดีนะนายจะดูอะไรสตีเฟ่น”
“ดูหนังสดดีมั๊ยครับ”สตีเฟ่นหยอกเล่นกับคนร่างเล็กก่อนจะโดนมือน้อยๆตบไปที่แขนอย่างแรง
“ทะลึ่งละ”
“หยอกครับหยอก555”สตีเฟ่นหัวเราะออกมา
“ตลก”
“สรุปจะดูอะไร” สตีเฟ่นถามอีกครั้ง
“หนังอะไรก็ได้...ดูได้หมด”
“โอเคครับ
ทั้งสองเดินจับมือกันแล้วหันหน้ามายิ้มให้ทั้งคู่
.
.
.
9:00PM
สตีเฟ่นเปิดประตูเข้ามาก็เห็นหน้องชายตัวเองนั่งกอดเข่าหน้าบึงดูทีวีบนโซฟาตัวโปรดของเขา
“โกธรเหรอ?”สตีเฟ่นหรี่ตามองร่างบางที่ยังคงทำหน้าบึงอยู่
“คุณมีเซ็กซ์มา?” เชอร์ล็อกที่เห็นร่างสูงเดินผ่านไปยังห้องตัวเอง
“แล้วทำไม...ไม่อใจเหรอ”สตีเฟ่นเดินเข้ามาใกล้เกินไปเขาดันร่างบางติดกับโซฟา
“พี่เฟ่นออกไป”เชอร์ล็อกเริ่มกลัวคนตรงหน้าและพยายามดันร่างสูงออก
“ไม่ชอบเหรอ...”สตีเฟ่นยื่นหน้าเข้าไปประกบริมฝีอีกคนแต่ร่างบางขัดขืนไม่นิ่งจนทำให้สตีเฟ่นจับร่างบางละอุ่มเข้าไปในห้องทันที
TBC
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in