ฉันไม่อยากอาหาร ฉันนั่งนิ่งๆมองฝนที่ตกลงมา
ฉันเบลอ มึน ตึงๆที่หัวและเหม่อลอยเพราะฤทธิ์ของยา
ฉันอยากรู้เหลือเกินว่าสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับฉันตอนนี้มันคืออะไร สับสนไปหมด
สรุปว่านี่คือตัวตนของฉันจริงๆหรือฉันเป็นแค่โรคทางความคิด
ถ้าฉันกินยาไปเรื่อยๆแล้วฉันจะหายจากอาการนี้จริงๆหรอ
ความรู้สึกมันห้ามกันได้หรอ มันคืออะไรกันแน่ มันมีใครอีกคนที่อยู่ในตัวฉันหรือยังไง
หรือฉันเป็นแค่คนขี้แพ้ที่ที่มโนภาพเอาเอง คิดเอาเองว่านี่คือโรคเพื่อเป็นข้ออ้างให้กับความห่วยของตัวเอง.... มันรวนไปหมดแล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in