ฉันเคย

แต่น่าแปลก

การกระทำเช่นนั้นได้แปรเปลี่ยนเป็นเรื่องของความหลังไปเสียแล้ว

ฉันในวันนี้ก็ยังคงเกลียดคนเหล่านั้น แถมยังมีคนอื่นให้เกลียดเพิ่มขึ้นไปอีก

ในตอนนี้ เวลาเกลียดแล้ว ฉันกลับไม่เป็นอย่างเมื่อก่อน

การเดินหนี ดูเหมือนเป็นเรื่องของคนแพ้ และดูเป็นสิ่งที่ทำให้คนที่เราเกลียดสะกิดใจขึ้นมาเกี่ยวกับกับความรู้สึกของเรา

ไม่เห็นจะต้องเดินหนีคนที่เกลียดเลย และก็ไม่จำเป็นที่จะต้องแสดงท่าทางอะไรให้เขารู้ด้วยว่าเราเกลียด

การเกลียดใครสักคนโดยที่เขาไม่รู้ 

ถ้าสามารถทำได้จนตลอดรอดฝั่ง นั่นจะถือเป็นความสำเร็จชั้นยอดเลยล่ะ

เมื่อก่อน เวลาได้ยินเรื่องราวของคนที่เกลียด ฉันอาจจะแสลงหู แต่ในเวลานี้ มันกลับเป็นเรื่องบันเทิง และยังเป็นแรงกระตุ้นชั้นดีสำหรับฉันอีกด้วย

คิดดูสิ เรื่องราวอันน่าหัวเราะ น่าสมเพชของคนที่เราเกลียด หรือการนินทาเรื่องร้ายๆ ที่คนที่เราเกลียดไปทำไว้กับคนอื่น

แต่ถ้าหากคนคนนั้นดันทำอะไรที่ได้หน้าได้ตา แถมยังทำให้เรารู้สึกพ่ายแพ้มากกว่าเดิม นั่นก็คงเป็นแรงขับเคลื่อนที่จะเอาชนะคนที่เราเกลียดได้ดีเลยล่ะ

การเกลียดใครสักคน ฉันว่ามันเป็นเรื่องที่ยากเหมือนกันนะ

ดูสิ คนเรามีตั้งมากมาย หลากหลายนิสัย แต่เราดันเกิดความเกลียดขึ้นมากับใครสักคน 

ใครที่บอกว่า แค่เห็นหน้าครั้งแรก ก็รู้สึกไม่ชอบ นั่นน่ะ ไม่จริงหรอก 

แสดงว่าคุณต้องมองเห็นอะไรบางอย่างที่คุณไม่ชอบจากตัวของคนคนนั้นแน่นอน

คนบางคนก็คงมีเซ้นส์ดีน่ะแหละ

แต่แน่นอน ฉันคิดว่า ไม่ว่าใคร ก็คงจะมีเหตุผลที่เกลียดใครสักคน

การเกลียดใครสักคนน่ะ มันยุ่งยาก

คุณจะต้องรู้จักเขาก่อน ไม่ใช่แค่ชื่อ หรือหน้าตา แต่รวมไปถึงนิสัยใจคอ 

คุณจะต้องได้ทำอะไรสักอย่างร่วมกับเขา เพื่อให้เห็นธาตุแท้ของเขามากยิ่งยึ้น

และ ... บู้ม !

คุณก็พบว่า เขาทำอะไรบางอย่างที่คุณไม่ชอบเอาเสียเลย

และความไม่ชอบนั้น ก็ใช้เวลาในการบ่มเพาะให้กลายเป็นความรู้สึกขั้วลบที่รุนแรงมากยิ่งขึ้น

และคุณก็จะมีปฏิกิริยาต่อคนคนนั้นในเชิงที่รุนแรงมากขึ้นด้วยเช่นกัน

บางคนอาจจะเริ่มด้วยการจิกตา มองด้วยสายตาเกลียดชัง หรือสายตาแห่งความขยะแขยง พูดด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทั้น หรือพูดแดกดันอีกฝ่าย

บางคนก็รุนแรงไปกว่านั้น อาจจะมีการลงไม้ลงมือกับคนที่เราเกลียด ทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บหรือรู้สึกเจ็บแค้นใจ อาจจะเพื่อความสะใจ หรือเพื่อสนองต่อความต้องการส่วนตน

ส่วนฉัน ฉันทำตัวเหมือนปกติ

ใช่ คุณอ่านไม่ผิดหรอก

ฉันทำตัวเหมือนปกติ พูดคุยกับคนที่เกลียดอย่างออกรส รวมไปถึงการไปไหนมาไหนกับคนที่เกลียด

ในตอนแรกมันอาจจะรู้สึกเหมือนมีมดแดงนับร้อยมากัดเข้าที่หัวใจ

แต่พอผ่านไป เราก็จะสามารถทำมันออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ

คนเรามีหน้าที่ มีความรับผิดชอบ และเพราะฉันตระหนักได้ว่า ฉันอาจจะจำเป็นต้องพึ่งคนที่ฉันเกลียด ฉันจึงต้องบังคับตัวเอง ให้คบกับคนที่เกลียดต่อไปให้ได้

ต่อให้ในใจจะกรีดร้องด้วยความทรมาณ แต่ฉันก็ต้องทน

เพราะการทำตัวอย่างเป็นปกติจะไม่ทำให้คนที่เราเกลียดรู้ตัวหรอก ว่าเราเกลียดเขาอยู่

แน่นอนว่า ฉันก็ต้องระบายความอัดอั้นนี้ในวงเม้าบ้าง แต่ก็ต้องทำให้มั่นใจว่า เรื่องการนินทานี้ จะต้องไม่ไปถึงหูของคนคนนั้น

แล้วถ้าถามว่าเคยเกลียดใครแล้ววันหนึ่งก็เลิกเกลียดมั้ย ?

นั่นเป็นคำถามที่ยากสำหรับฉัน 

ฉันเกลียดใครแล้ว ก็จะเกลียดเลย

ต่อให้ต่อหน้าฉันกลับมาทำดีด้วย แต่เชื่อเถอะ

ฉันมันนังงูพิษกว่าที่ใครคิดเสียอีก

กลับมาทำดีด้วย ก็ไม่ได้แปลว่าความขุ่นมัวในใจจะจางหายไปเสียเมื่อไหร่

ฉันไม่รู้สึกว่าตัวเองจะให้อภัยคนที่เกลียดได้เลย

แต่สิ่งที่ดีกว่าเกลียด คือฉันเฉยชากับมัน

ฉันคิดว่านั่นดีกว่าเกลียดล่ะนะ

อย่างน้อยๆ ฉันก็ไม่จำเป็นจำต้องมากรีดร้องด้วยความหงุดหงิด โมโหเพราะคนที่ฉันเกลียด อย่างน้อยก็ไม่ต้องมาแสร้งทำดี พูดคุยอย่างออกรสออกชาติราวกับเป็นเพื่อนมาเสียนาน ที่สำคัญคือ ความเฉยชานั้น ไม่ต้องการเหตุผลใดๆ มารองรับ ไม่เหมือนความเกลียดที่คุณจะรู้อยู่แล้ว ว่าทำไมคุณถึงเกลียดเขา

การเกลียดใครสักคนมันเหนื่อยจะตาย

ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่อยากจะเกลียดหรอก

แต่เอาเถอะ

การมีอะไรให้เกลียดมันก็สนุกไม่น้อยเลยล่ะ

ฉันว่ามันก็เป็นสีสันอย่างหนึ่งในชีวิต

แต่ขอเถอะ อย่ามาเล่นสำนวนที่ว่า เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น

กับคนที่เกลียด ฉันว่าพวกคุณทุกคนคงรู้ว่าความรู้สึกที่เกลียดใครสักคนมันเป็นยังไง

และฉันบอกเลยว่า สำหรับคนที่เกลียด อะไรก็เป็นไปไม่ได้ทั้งนั้นแหละ

อ่อ นอกจากว่าพวกคุณจะมีเลเวลในการเสแสร้งแกล้งทำในระดับมาสเตอร์น่ะนะ