หลังจากเดินทางมาถึงดาลัตในช่วงเช้า จากความอบอ้าวที่โฮจิมินห์ซิตี้ก็เปลี่ยนเป็นความหนาวเหน็บ คือไม่นึกว่าจะหนาวขนาดนี้แถมยังไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าที่พอจะให้ร่างกายอบอุ่นได้ มาแบบไม่รู้จริงๆว่าเมืองนี้เป็นยังไงและสภาพอากาศเป็นแบบไหน 

ที่เมืองนี้ดันมีท่ารถทัวร์ที่ไม่ได้อยู่ในตัวเมืองดาลัต แล้วเราต้องนั่งรถคันไหนตอนนี้ในมือมีแค่กระทัวร์ที่ทัวร์ให้เราติดตัวไว้ กระดาษแผ่นนี้เป็นสิ่งเดียวที่จะนำพาเราเข้าไปยังดาลัตให้ได้ หลังจากเดินวนไปมาเป็นเวลานานกระดาษใบนี้ก็ใช้ได้ผล รถตู้พาเราเข้ามาสู่เมืองดาลัตและส่งเรามาจอดที่บ้านหลังหนึ่ง แต่ว่ามันล็อคอยู่และบ้านหลังอื่นๆก็ล็อค ที่พักส่วนใหญ่ที่นี่จะเป็นลักษณะของบ้านที่เป็นเกสเฮาส์และถ้าเรามาเช้าไปก็ยังไม่เปิด ในกระดาษแผ่นนั้นนัดเวลาไว้ 8 โมงเช้า แต่ตอนนี้พึ่งจะหกโมงเช้ากับอากาศหนาวขนาดนี้เราจะไปที่ไหนได้ 

เมืองดาลัตคงไม่สามารถเรียกเต็มปากว่าเมืองคงเรียกได้ว่าเป็นอำเภอหนึ่งอารมณ์ประมาณที่ปาย ผมเลยตัดสินใจไปเดินเที่ยวหาอะไรกินแล้วค่อยกลับมาตามเวลาที่ทัวร์นัดเอาไว้ อากาศในตอนเช้าที่ออกจะหนาวแบบนี้ผมเลยจัดเฝอร้อนๆซดไปเต็มถ้วย แต่หลังจากกินเสร็จสรรพได้ไม่นานเฝอส่งผลให้ระบบลำไส้ได้ทำงาน ผมเกิดอาการข้าศึกบุกอย่างตรงเวลา ไม่รู้เป็นความโชคดีหรือโชคร้ายที่ระบบทางเดินอาหารของผมทำงานได้อย่างซื่อสัตย์ถึงเพียงนี้ 

แต่เรื่องนี้ผมได้เตรียมพร้อมมาแล้ว เพราะว่าคืนก่อนหน้าผมได้ค้นหามาแล้วว่าที่เมืองนี้มีห้องน้ำสาธารณะอยู่ริมทะเลสาบของเมือง ซึ่งห้องน้ำสาธารณะของประเทศนี้เท่าที่สัมผัสที่โฮจิมินห์ซิตี้พบว่ามันสะอาดใช้ได้เพราะมีคนทำความสะอาดอยู่เสมอ ความจริงถึงสถานการณ์คับขันแบบนี้คงไม่ต้องคำนึงถึงความสะอาดอะไรกันแล้ว แต่แล้วเมื่อผมเปิดแผนที่ดูระยะทางไปที่ทะเลสาบก็แทบให้ผมทรุดและอยากมุดเข้าไปทำธุระในพุ่มไม้แถวนี้ซะให้รู้เรื่อง เพราะระยะทางที่ต้องไปทะเลสาบที่ว่านั้นคือ 2 กิโล! ผมต้องเดินอั้นไปอีก 2 กิโล แถมไม่รู้ว่าจะมีห้องน้ำสาธารณะที่ว่านั้นจริงหรือไม่ 

ชีวิตมันต้องเดินหน้าครับ ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งพร้อมด้วยการขมิบอย่างต่อเนื่องเพื่อเดินไปให้ถึง ตอนเช้าริมทะเลสาบอากาศดีนะครับคนมาออกกำลังกายกันเต็ม แต่ต้องลืมเรื่องบรรยากาศไปก่อนเพราะตอนนี้ผมอยากทิ้งระเบิดเต็มแก่ 

ผมจะไม่สาธยายต่อมากละครับเอาเป็นว่าจากระยะทางที่ผมเดินทรมานมาขนาดนั้น สุดท้ายผมเจอห้องน้ำครับ และโชคดีที่เค้าพึ่งเปิดพอดี แถมแม่บ้านกำลังทำความสะอาดไม่ทันเสร็จ ก็เจอคนไทยคนนี้เข้าไปประเดิมซะแล้ว เป็นอีกครั้งที่ได้เข้าใจความหมายของคำว่า ปลดทุกข์