...ถ้าใครมีโอกาสได้ดูซีรี่ส์เรื่อง 'On The Way To The Airport' 

           สำหรับเรา ซีรี่ส์เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องที่ชอบที่สุดในช่วงนี้เลย ต้องยอมรับว่าในตอนแรกไม่มีความอยากดูซีรี่ส์เรื่องนี้สักนิดเดียว เพราะคิดไปก่อนเองว่าต้องน่าเบื่อแน่ๆ แต่ด้วยความที่อยากดูซังยุนอปป้า (ซึ่งเล่นเป็นพระเอกเรื่องนี้นี่เอง) เลยกะจะดูขำๆ ถ้าไม่ชอบก็เลิกดูแค่นั้น 

          แต่สรุปคดีพลิกค่ะคุณผู้ชม ที่คิดเอาไว้ได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย ดูไป2ตอนแรกก็ชอบมากกกก สนุกมากกกก ติดมากกกกก  ไม่คิดว่าตัวเองจะชอบขนาดนี้เหมือนกัน ด้วยความที่เนื้อเรื่องค่อนข้างจะดูเป็นผู้ใหญ่ เครียดๆ ไม่มีบทกุ๊กกิ๊กหวานแหววอะไรทำนองนั้นเลย แต่กลับรู้สึกอบอุ่นหัวใจและเหงาไปพร้อมๆกัน

         ขอชื่นชมคนเขียนบทที่เขียนออกมาได้จริงมาก ส่วนหนึ่งที่เราชอบก็คงเป็นเพราะบทด้วย ตัวละครหลักเรื่องนี้มีความเป็นคนมาก เพราะไม่ได้ดีหรือเพอร์เฟคแบบที่พระนางทั่วๆไปควรจะเป็น และบอกได้เลยว่าตัวละครเรื่องนี้ไม่มีใครเป็นคนดีเลย... แต่ไม่ได้หมายความว่าเป็นคนเลวนะ ไม่เป็นคนดีในทีนี้คือมีความโลภ โกรธ หลง แสดงออกมาอย่างชัดเจน ดูได้อย่างความสัมพันธ์ของตัวละครในเรื่องนี้ที่ซับซ้อนไม่น้อย นางเอกกับพระเอกเป็นชู้กัน ผัวนางเอกก็แอบกิ๊กกั๊กกับเพื่อนสนิทเมียตัวเอง และยังไม่รวมเรื่องยุ่งๆของเมียพระเอกกับลูกสาวอีก เห็นแค่นี้ก็เริ่มปวดหัวแล้ว ถ้าเกิดขึ้นกับตัวเองขึ้นมาละก็...

          มาพูดถึง #ทีมดูต้นทาง กันบ้าง เราก็ถือว่าอยู่ทีมนี้อย่างเต็มตัว คอยลุ้นทุกครั้งเวลาพระนางแอบไปสวีทกัน ประหนึ่งว่าคอยแอบอยู่หลังต้นไม้ช่วยดูต้นทางจริง ฮ่าๆ แต่บางครั้งก็จัดการความรู้สึกตัวเองไม่ถูกเหมือนกัน ว่ามันควรจะชอบมั้ยเนี่ย เราสนับสนุนให้คนเป็นชู้กันรึป่าว? หรือเราชอบเพราะมันเกิดขึ้นนกับคนอื่น แต่ถ้าเกิดกับตัวเองขึ้นมาคงไม่สนุกแน่ เลยจั่วหัวว่ามันเป็น Guilty Pleasure มั้ยนะ... 

    ...ถึงจะบาปแต่ก็เป็นบาปที่หอมหวานจริงๆ อบอุ่นและน่าลิ้มลอง

            สุดท้ายแล้วบทสรุปของเรื่องนี้จะเป็นยังไงก็ยังเดาไม่ถูกจริงๆ แต่ก็หวังว่าพวกนางจะเป็นชู้กันได้สำเร็จตลอดรอดฝั่ง ฮ่าๆ ว่าแล้วก็เตรียมจองต้นงิ้วกันคนละต้น