แต่ไม่ใช่เพราะคนที่เขารออย่างคิมดงฮันเดินมาแน่ๆ

“รอนานไหม”

อีกฝ่ายถามขึ้น ดงฮยอนส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะเดินไปพร้อมๆกัน พอเหลือบมองดูรอบกายแล้ว หญิงสาวแถวนั้นยังคงมองมาทางคนรักของเขาแบบไม่วางตา

นี่แหละ สาเหตุแห่งความไม่สบอารมณ์

ก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าคิมดงฮันหน้าตาดีมาแต่ไหนแต่ไร ไหนจะรูปร่างสูงโปร่งได้สัดส่วนที่ทำให้น่ามองขึ้นไปอีก ที่จริงมันไม่มีอะไรผิดที่รูปลักษณ์ของดงฮันเลยสักนิด แต่เพราะหน้าตาแบบนี้นี่แหละ สาวๆเลยเหลียวมองมาตั้งแต่ชายหนุ่มปรากฏกาย

พอคิดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือขึ้นไปขยี้หัวของคนตรงหน้า

“ย่าห์ เป็นไรเนี่ย”

คนโดนยีหัวยกแขนขึ้นปัดป้อง ก่อนจะรวบมือของเขาเอาไว้ไม่ให้ทำร้ายทรงผมที่ตั้งใจเซ็ทมาอย่างดีของเจ้าตัวได้

“ถ้านายผมยุ่ง คนพวกนั้นจะได้เลิกมองนายบ้าง”

สิ้นเสียงที่ตอบ คิมดงฮันหัวเราะอย่างอารมณ์ดีจนตาหยีขึ้น มือที่จับแขนของเขาเอาไว้ออกแรงเล็กน้อยดึงให้มันเข้าหาตัวเอง ก่อนจะแนบริมฝีปากลงบนหลังมือของดงฮยอนเบาๆ

“ปล่อยเขามองไปเถอะ...ยังไงฉันก็มองแค่นายคนเดียวนี่นา”
ทั้งสัมผัสที่ทิ้งเอาไว้บนหลังมือ กับคำพูดนั่นทำเอาใบหน้าของคนฟังร้อนผ่าว หากมีกระจกคงเห็นไปแล้ว

ว่าหน้าตนเองแดงเถือกแค่ไหน

“น้ำเน่าว่ะ”

“พูดจริงนะ” 

ดงฮันปล่อยมือข้างหนึ่ง เอื้อมมันมายีบนหัวของเขาคล้ายจะเอาคืน ทว่านุ่มนวลกว่าอยู่หลายเท่าตัว ก่อนจะลดมือที่ยังจับอยู่อีกข้างมาเป็นกุมมือของดงฮยอนไว้ รั้งให้ทั้งคู่เดินจับมือกันไปตลอดทาง

#มนต101