ถ้ามีใครสักคนอยู่ใกล้ๆ คงได้ยินคำสบถของคิมฮยอนไปร้อยครั้งแล้ว



และแน่นอน คิมดงฮันที่อยู่แถวนั้นนี่แหละที่ได้ยิน



“มีปัญหาอะไร”



ถามพลางมองรูมเมทที่เอามือทึ้งหัวของตนเองอย่างน่าเป็นห่วง คนแรงเยอะและบ้าพลังแบบดงฮยอนถ้าลงแรงไปมากกว่านี้ต้องมีผมติดออกมาแน่ๆ



“คอมค้างว่ะ อุส่าต์นั่งตัดงานตั้งนาน แม่ง” ดงฮยอนว่าแล้วก็ฟุบลงไปหน้าแลปท็อปอย่างอ่อนแรง ที่จอปรากฏภาพโปรแกรมตัดต่อแสดงความขัดข้อง



ดงฮันเดินเข้าห้องนอนตัวเองก่อนจะหยิบแลปท็อปติดมือออกมา ยื่นไปทางดงฮยอนที่เอียงหน้ามาพอดี



“เอาของฉันไปใช้ก่อน น่าจะไม่ค้าง”



“อือ ขอบใจ”







อีกฝ่ายรับแลปท็อปของเขาไปอย่างว่าง่าย เปิดหน้าจอขึ้นมา หันมาหาเขาอีกทีเมื่อมันขึ้นว่าต้องเข้ารหัสก่อน



“รหัสอะไร”



“0917”





คิมดงฮยอนค้างไป เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ดูไม่ค่อยเข้าใจ





“วันเกิดนายไง”



ดงฮันหัวเราะออกมาเบาๆ





คิมดงฮยอนกลับมาทึ้งหัวตัวเองอีกครั้ง แม้มันจะดูน่าเป็นห่วงไม่ต่างจากก่อนหน้า แต่ด้วยใบหูแดงเถือกอย่างนั้น ดงฮันจะขอเข้าข้างตัวเองซะหน่อยละกันว่าอีกฝ่ายกำลังเขินอยู่







#มนต101