เราต่างก็เก็บความทรงจำไว้ในรูปแบบต่าง ๆ

ผมอาจจะถ่ายรูปของเราในแต่ละวันเก็บไว้
ลงวันที่และเขียนข้อความตรงข้างหลังภาพ
ราวกับรอว่าวันใดดอกไม้จะเบ่งบาน
รอวันที่จะเฉิดฉายสู่สายตา

ก่อนนอนคุณอาจจะเขียนไดอารี่อย่างที่เคย
วันนี้เราไปไหน ทำอะไรมาบ้าง
เราเติบโตขึ้นบ้างรึเปล่า ได้เรียนรู้อะไรเพิ่มบ้าง
ราวกับบันทึกของหนูทดลองในเขาวงกต
รอวันที่จะหาทางออกไปสู่โลกกว้าง

แต่ถ้าหากวันที่รอ มันกลับไม่เคยมาถึง
เรื่องราวของเราจะถูกบันทึกเอาไว้หรือเปล่า ?

เราจะยอมรับได้หรือเปล่า
ถ้าหากดอกไม้ตายสนิท
ไม่มีโอกาสได้เบ่งบานอย่างที่คิด
ถ้าหากเจ้าหนูหาทางออกไม่เจอ
และการทดลองอาจจะต้องจบลง

เราอาจจะปิดตาไม่มองซากดอกไม้
แล้วปล่อยให้เรื่องมันผ่านไปตามกาลเวลา
ในวันหนึ่งมันอาจจะเลือนลางจางไป

หรือเราอาจจะหยิบซากดอกไม้มาโอบอุ้ม
ร้องไห้เสียใจให้มากที่สุดเท่าที่ใจรู้สึก
จดจำให้ขึ้นใจทั้งวันที่ดีที่สุด และวันสุดท้าย

แล้วตอนที่ผมอายุหกสิบปี
ผมอาจจะหยิบภาพคุณขึ้นมาดูอีกครั้ง
เป็นหลักฐานว่าครั้งหนึ่ง