ใครสักคนกล่าวว่า ตั้งแต่วินาทีที่เราเริ่มเกิดมา เราก็ค่อย ๆ ตายลงในแต่ละวินาทีที่ผ่านไป
ไม่วันใดก็วันหนึ่ง จะช้าหรือเร็ว “เรา” ก็ต้องตายจากกัน
ใช่
”เรา” ผมหมายถึง คุณ และ ผม 

___________________________________________________________________
เวลาเหมือนจะยาวนานกว่าเดิม
เมื่อเรายืนมองเข็มมันหมุนไปในแต่ละวินาที รอให้เวลามันผ่านไป
แต่เมื่อเราจูบกัน ไม่ว่าจะด้วยรสฝาดของบุหรี่หรือรสหวานจากลิปสติก
เวลาเหมือนจะเดินเร็วจนเราไม่ทันได้หายใจ

ถ้าหากเวลาของความสุขมันแสนสั้นเสมอ
ทุกครั้งที่เราสวมกอดกัน ความตายจะมาเร็วขึ้นไหม ?
แต่เมื่อเราจูบกัน ไม่ว่าจะด้วยรสฝาดของบุหรี่หรือรสหวานจากลิปสติก
เวลาจะเดินไปเร็วเท่าไร ก็เหมือนจะไม่สำคัญอีกต่อไป

เวลายาวนานกว่าเดิมตอนที่เราไม่เจอกัน
แต่ผมไม่อยากใช้เวลาใดใดเพื่อรอคอยสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
ถ้าหากให้ผมได้สัมผัสริมฝีปากของคุณอีกครั้ง
ผมจะยอมตายเร็วขึ้นอีกสองชั่วโมงเลยก็ได้

ที่รัก เราเสียเวลาไปมากมายกับการรอ
ในขณะที่ความตายยังคงดำเนินเรื่อยไป 

ที่รัก รออีกนานเท่าไรถึงจะพอ
หรือจนกว่าเมื่อคุณกลับบ้านไปแล้วพ่อแม่ก็แก่ชรา
หรือจนกว่าเมื่อเราลืมไปแล้วว่าเราเป็นใคร 

ที่รัก เราอาจจะเลือกอะไรไม่ได้มาก
แต่ถ้ามีโอกาส แม้สักเสี้ยววินาที

เราอย่าได้รออีกเลย