พอมานั่งคิดๆ แล้ว แต่ละคนก็เหมือน ต้นไม้ที่ปลูกกันคนละที่ คนละสายพันธุ์กัน คุณเขาเห็นความดีงามของเรา เราเห็นความดีงามของเขา เลยกลายเป็นว่าเรามักจะชมกันไปมา 

           เอาน่า อัจฉริยะก็เป็นบ้ากันทั้งนั้นแหละ 

           เราก็แค่บ้ายอเท่านั้นเอง

           จะเล่าให้ฟังว่าคุณคนน่ารักคิกคิกคุกคักเนี่ย เป็นอะไรที่ทำให้เรานึกถึงจิตใจของตัวเองในช่วงก่อนหน้านี้ ช่วงที่ฟีดเเบ็คจากคนอ่านไม่มี 

           สำหรับนักเขียนแล้วมันก็เหมือนเรากำลังเอามือคลำทางในความมืด ใช้เท้าแตะๆ และมือปัดป่ายไปตามทางที่มองไม่เห็น เราไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองเขียน มันดีหรือแย่ ต้องแก้อะไรที่ไหนมั้ย แบบนี้ดีรึยังนะ แต่ระหว่างทางที่คุณไปแบบมืดๆ มั่วๆ นั่นกลับเงียบฉี่.... ไม่มีคนบอกทางคุณ คุณก็เดินไปเรื่อยๆ ด้วยความท้อแท้ และไม่มั่นใจว่าเส้นทางที่คลำไปนั่นน่ะถูกหรือผิดกันแน่

           แล้วพอมีใครสักคนเข้ามา เชียร์อัพคุณ ให้กำลังใจคุณ เท่านั้นแหละ ยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่ 1 อีกคุณเอ้ยยย เราเข้าใจจุดเหล่านี้ได้เพราะผ่านมาด้วยตัวเอง ดังนั้นเวลาเจองานเขียนที่ดี แต่ขาดคนอ่าน เราก็จะเสียดาย เสียใจมากๆ ถ้าเกิดว่าคนเขียนหมดไฟไป แล้วเลิกเขียนในท้ายที่สุด 

           ดังนั้น แค่เสียสละเวลาพิมพ์คำว่า 'คุณทำได้ดีแล้ว' 'ยังมีคำผิดอยู่นะ' มันก็ไม่ได้ทำให้เราเหนื่อยอะไรขนาดนั้นนี่จริงมั้ย? (อ้อ แต่เรื่องคำผิดเราจะไม่ทักเท่าไหร่ เพราะรู้ว่าไม่ได้ตั้งใจให้มันผิด เวลาตรวจคำผิดเรายังแก้ไขมันได้ เพราะฉะนั้นจุดนี้เราไม่เคร่งมาก แต่อย่าเยอะ ไม่งั้นต้นฉบับมันจะสะดุดจนไม่น่าอ่าน) 

          

         เล่าไปเล่ามาชักจะสาระเกิน เออนี่ ปกติวงนักเขียนนี่ก็ไม่ได้สนิทไปซะทุกคนหรอกนะ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่เราว่าเราเข้ากับคนยาก แบบคนในวงนักเขียนนะ เรารู้สึกว่าพวกเขาเย็นชาไปหน่อย เอ๊ะ หรืออาจจะเป็นเรานี่แหละที่เย็นชา โลกของคนติสปะทะคนติส มันเลยแบบต่างคนต่างอยู่ทำนองนั้น 555555 น่าดีใจที่คุณน่ารักคิกคิกคุกคักเราดันเข้ากันได้ดีกว่าปกติ 

          อ่อ อันที่จริง เพราะเราเอ็นดูเป็นกรณีพิเศษ  เพราะเราเป็นแฟนขลับเขาไง ปกตินะถ้าไม่มีคนถามก็แทบจะไม่สอน ไม่แชร์ เรื่องการเขียนกับใครเลย เพราะอิชั้นรู้สึกเหน่ยเกินไป และกลัวว่าวิธีของตัวเองจะกลืนสไตล์ของเขา (เฮ้! สไตล์ หรือท่วงทำนองการเขียน เป็นอะไรที่ควรใส่ใจนะ มันก็เหมือนลายมือของคุณที่เป็นเอกลักษณ์ไม่ซ้ำใคร เราคิดว่า แต่ละคนควรจะรักษา และหามันให้เจอ เน้นย้ำว่ามันสำคัญมาก)