สวัสดีวันพฤหัสที่แสนสดใส แต่เราว่ามันสดใสเพราะแดดเปรี้ยงๆ บนหัวมากกว่า กรุงเทพร้อนมาก ร้อนแบบ โอ๊ยยยย ร้อนไปไหน มันน่าหงุดหงิดจริงๆ เออนี่วันนี้นะเราคิดไว้บ้างแล้วว่าจะเขียนอะไร แต่พอต้องมานั่งเขียนตอนนี้นึกไม่ออกแล้วแฮะ
เราจะพูดเรื่องที่เรารู้สึกว่าตัวเองคิดถูกแล้วจริงๆ ก็แล้วกัน ส่วนเรื่องที่ว่ามันคือเรื่องอะไรนะเหรอ? มันคือเรื่องที่เราหมดรักประเทศไทยแล้วยังไงล่ะ
จะว่ายังไงดี วันนี้มีประชุมสภา และแผนร่างงบประมาณของปี 63 คืออะไรที่เราอยากด่าหยาบๆ มากมาย คนประเทศนี้ช่างเน่าเฟะเหลือทน เราคิดไว้เกือบปีแล้วว่าบั้นปลายชีวิตเราคงไม่อยู่ประเทศที่มีความเหลื่อมล้ำมากมายขนาดนี้ ขอเห็นแก่ตัวพาตัวเองออกไปอยู่ที่ประเทศอื่นแล้วกันนะ พูดไปนี่เราก็ไม่ได้มีเงินมากมายพอที่จะย้ายบัดเดี๋ยวนี้หรอกนะ แต่เราจะเก็บเงินด้วยความพยามอันยิ่งยวดและตั้งใจของตัวเองนี่แหละ
เฮ้อ...
มันน่าเศร้านะที่เราต้องทิ้งภูมิลำเนาเดิมของตัวเองไป
แต่ว่านะ... เราเองก็รู้สึกพอกันทีกับระบบข้าราชการตอนนี้แล้วจริงๆ สิ้นศรัทธาในตัวของบุรุษเยอรมันผู้นั้นด้วย แม้กระทั่งว่ารู้สึกตัวเองคิดถูกจริงๆ ที่จะหนีไปจากประเทศนี้
อ่อ จะบอกว่าเราค่อนข้างไม่มีญาติพี่น้องนะคบหานะ เราเลยไม่รู้สึกเสียดายหรือผูกพันอะไรกับใครนัก เรามีพ่อ และพี่ชาย เท่านั้นตอนนี้ ซึ่งพี่ชายเราก็ไม่ได้แคร์เราขนาดนั้น เราเลยคิดว่าเราก็ไม่จำเป็นที่จะแคร์เขาเหมือนกัน แต่ถึงจะพูดอย่างนั้น ถ้ามีเรื่องเดือดร้อนจริงๆ เราก็คงจะช่วยอยู่ดีนั่นแหละ ส่วนพ่อของเราก็อายุพอสมควรแล้ว เรากะไว้บ้างแล้วว่าพ่ออาจจะอยู่กับเราอย่างเก่งก็สัก 10 ปี นี่ไม่ได้แช่งพ่อตัวเองหรอกนะ แต่เราชอบคาดเหตุการณ์ไว้ล่วงหน้า ซึ่งอันที่จริงแล้วเรารักพ่อที่สุดในสากลโลกนี้ 5555
และเมื่อถึงตอนที่ทุกคนจากเราไป เราก็จะเตรียมพร้อมจากไปเหมือนกัน...
พูดเหมือนจะไปตาย แต่ยังหรอก เราแค่จะย้ายไปอยู่ที่อื่น ฮ่าๆ
ขอไปเรียนภาษาที่ไต้หวัน จากนั้นค่อยหาลู่ทางเอาแล้วกันเนอะ
ดูเหมือนเราเป็นคนเห็นแก่ตัวอยู่บ้าง และเย็นชามากเกินไปรึเปล่านะ เพื่อนสนิทเรามักจะพูดเสมอว่าเราเป็นคนเย็นชา ถึงเราจะตลก แต่เนื้อในแล้วหัวใจของเราแอบไม่แยเเสต่ออะไรทั้งสิ้น
อยากรู้มั้ยว่ามันเป็นเพราะอะไร?
เป็นเพราะแม่ของเราที่เสียไปชอบไซโคเราว่า
ให้เรารักตัวเองที่สุด
ไม่ต้องรักพ่อรักแม่หรือใครมากกว่าตัวเอง แน่นอนว่าสิ่งที่แม่ปลูกฝังเรามันประสบความสำเร็จไปไม่น้อย ขนาดที่ว่าตอนแม่เสียเรายังไม่ร้องไห้สักแอะ หรือเป็นเพราะเจ็บปวดจนไม่มีน้ำตาก็ไม่รู้นะ
เออะ ดราม่าแล้วสิ งั้นพอแค่นี้เนอะชักจะยาวเป็นกิโลไมล์
ลาก่อนวันพฤหัส พรุ่งนี้คือวันศุกร์ฉีฟ้าเมฆฝนจงหายไป~
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in