อากาอิมายืนรอเรย์ที่ห้องห้องตามเวลานัด เขาดูหล่อด้วยเสื้อคอเต่าสีดำ กางเกงลายตารางหมากรุกสีน้ำตาลลวดลายตามแบบฉบับแบรนด์ดัง รองเท้าหนังสีน้ำตาลแบบผูกเชือก มีเสื้อโค้ทสีเขียวแก่ตัวยาวคลุมไหล่ สวมหมวกทรงแฟลทแค็ป (หมวกทรงนักสืบ) สีน้ำเงินดูเข้าชุดกัน
หญิงสาวเปิดประตูออกมา
“มารอนานหรือยังคะ? ขอโทษทีนะคะ เมื่อกี้ฉันให้อาหารฮาโระอยู่น่ะค่ะ”
วันนี้เธอสวมเสื้อแจ็คเก็ตสีขาวติดกระดุม 6 เม็ด กางเกงสกินนี่สีเทา และสวมผ้าพันคอสีครีมมีลวดลาย ดูทะมัดทะแมง เธอบอกว่า
‘ก็วันนี้ไปสวนสนุกไม่ใช่เหรอคะ? ถ้าฉันใส่กระโปรงก็เล่นได้ไม่ถนัดน่ะสิ’
ผู้หญิงคนอื่นคงแต่งตัวสวยๆ น่ารักๆ สร้างความประทับใจให้เขา แต่เรย์ของเขา...เป็นตัวของตัวเองเสมอ…
เมื่อพวกเขามาถึงดิสนีย์แลนด์ก็เข้าคิวต่อของเล่นกันไปอย่างสนุกสนาน พวกเขาคุยกัน แลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆ ด้วยกัน บอกสิ่งที่ชอบและไม่ชอบให้กันและกันฟัง ตอนนี้พวกเขากำลังเดินไปยังร้านขายของที่นะลึก จู่ๆ เรย์ก็ถามขี้นว่า
“อากาอิ”
“หืม”
“ทำไมคุณถึงเลิกกับคุณโจดี้ล่ะคะ?”
“ทำไมน่ะเหรอ? ไม่รู้สิ”
เรย์รอคำตอบ
“ฉันแค่รู้สึกว่า...ความรู้สึกฉันเปลี่ยนไปแล้ว…ก็แค่นั้นเอง ฉันเลยคิดว่า… ฉันกับเขาควรเป็นเพื่อนกันมากกว่า”
อากาอินึกย้อนไปถึงวันนึงเมื่อหลายปีก่อน วันที่เขาพบเจอคนๆ หนึ่ง แล้วทำให้ความรู้สึกที่เขามีต่อโจดี้เปลี่ยนแปลงไป
“แล้วคุณ...จะเปลี่ยนใจจากฉันมั้ยคะ?
”ประโยคที่เธอถามขึ้น ทำเอาคนฟังใจไหววูบ
“ไม่มีทาง” เขาพูดพลางเอามือมาลูบผมแล้วทัดหูเธอเรย์ยิ้มให้เขา เขารักรอยยิ้มนี้จัง พอมองแล้วก็ต้องยิ้มตามทุกที
พวกเขาเดินเข้าร้านขายของที่ระลึก จนเดินไปเจอหมวกหูมิกกี้เม้าส์และมินนี่เมาส์เข้าคู่กันอยู่
เขาถอดหมวกออก หยิบหมวกมิกกี้เมาส์ขึ้นมาใส่ แล้วหยิบหมวกมินนี่เมาส์ให้เรย์
“ใส่สิ”
“ไม่เอา ทำไมฉันต้องใส่ ฉันไม่ใส่นะ ไม่!!”
เรย์งอแงประท้วง
อากาอิหยิบหมวกคืนแล้วเดินไปคิดเงินที่แคชเชียร์
“รับ 2 ใบนี้ครับ”
“ค่ะ ทั้งหมด 7,000 เยนค่ะ”
พอคิดเงินเสร็จ อากาอิก็หยิบหมวกมิกกี้เมาส์มาใส่แล้วก็บังคับให้เรย์จังใส่หมวกมินนี่เมาส์เป็นคู่กัน
“ไม่เอา บอกว่าไม่เอา ไม่ใส่ๆๆ ฮื้ออออ”
“หน่า...นะ ใส่เป็นเพื่อนหน่อยสิ อุตส่าห์ซื้อมา”
“ฉันไม่ได้บอกให้คุณซื้อสักหน่อย ซื้อมาเอง ก็ใส่เองสิ”
“ใส่เป็นเพื่อนหน่อยสิ นะ น้าาาา”
“ไม่เอา”
อากาอิตีหน้าเศร้า เก็บหมวกลงถุง มองซ้ายทีขวาที แต่ไม่มองหน้าเรย์เลย บรรยากาศเริ่มอึมครึม
“...อากาอิ...” เรย์เรียกเสียงแผ่ว รู้สึกผิดที่เอาแต่ใจจนคนตรงหน้างอน เธอลองเรียกอยู่หลายทีแต่เขาก็ไม่สนใจเธอเลย สุดท้ายเธอจึง…
“พี่ชูคะ… ใส่หมวกให้น้องหน่อยค่ะ น้องอยากใส่หมวก”
คนฟังแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เขาหันขวับมาอย่างไว หญิงสาวใบหน้าแดงก่ำถึงใบหู ผิวสีน้ำผึ้งเข้มขึ้นจนชัดเจน เธอกำลังก้มหน้างุดหลบความอาย
“เมื่อกี้...เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ?”
“ขอหมวกใส่หน่อยค่ะ!!”
เรย์พูดเสียงดังแก้เขิน ส่วนพี่ชูนั้น...ยิ้มปากแทบฉีกไปถึงใบหูแล้ว
พวกเขาเดินเล่นสนุกกันจนเย็น ถึงเวลากลับบ้านแล้ว
“เรย์…”
“หืม”
“ถ่ายรูปคู่กันหน่อยสิ”
ชูอิจิหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เอื้อมมือไปจับไหล่หญิงสาวข้างๆ แล้วกดถ่ายรูปอยู่หลายรูป
“ถ่ายให้มั้ยคะ?”
นักท่องเที่ยวคนนึงเดินผ่านมาทางพวกเขา เธอเห็นว่าพวกเขากำลังถ่ายรูปคู่กันอยู่จึงอาสาถ่ายรูปให้
“รบกวนด้วยนะครับ” ชูอิจิยื่นโทรศัพท์ให้
“นี่ค่ะ ลองดูรูปก่อนนะคะว่าใช้ได้มั้ย?”
ชูอิจิก้มลงดูรูปถ่ายใบนั้นแล้วยิ้ม
“ใช้ได้ครับ ขอบคุณมากครับ”
รูปที่ถ่ายได้ เป็นภาพของชูอิจิยืนโอบเอวของเรย์จัง สวมหมวกมิกกี้ - มินนี่คู่กัน ฉากหลังเป็นปราสาทดิสนีย์แลนด์ในบรรยากาศยามเย็น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in