เราล้วนมีอยู่เพื่อเรียนรู้ความทุกข์ในแบบของตัวเอง เมื่อได้มีชีวิตก็จงเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิต ขอให้พ้นทุกความโศกอย่างภาคภูมิ ยืนหยัดอย่างเข้มแข็งต่อภัยพจญ เติบโตอย่างอ่อนโยนและกล้าหาญ เปี่ยมไปด้วยรักที่มีให้ตนเองและผู้อื่น และลื่นไหลมากพอที่จะโอนอ่อนต่อสิ่งที่หักล้างมิได้

หากเธอจะสุข ทุกข์ สงบ เศร้า โกรธแค้น ริษยา อารี หรือเห็นแก่ตัว ก็จงปล่อยให้ตัวเองดำดิ่งไปให้สุด เมื่อแตะถึงก้นบึ้งของมัน แล้วค่อยทยานขึ้นมา เพื่อเรียนรู้ว่าชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้ ผู้คนเป็นอย่างนี้ โลกใบนี้เป็นอย่างนี้ มีสิ่งที่ผกผันได้และมิอาจแก้ไข สิ่งที่ควมคุมได้และไม่ได้

ก็คงต้องปล่อยให้มันผ่านพ้นไปด้วยความเข้าใจในชีวิต, และแม้ว่าสุดท้ายแล้วกาลเวลาและโลกอันเลวงามนี้จะทำให้ผืนผ้าที่รอสีสันที่จะถูกแต้มตามประสบการณ์ชีวิตเป็นเช่นไร มันก็คงไม่อาจพรากแก่นในอันเที่ยงแท้ของเธอไปได้ ฉันเชื่อและปักใจเสมอว่าแก่นของเธอจะยังงดงามไม่เสื่อมคลาย

ทุกสรรพสิ่งไม่ว่าจะจับต้องได้หรือคงอยู่ในรูปนามธรรมก็ย่อมมีวัฏจักรอันประกอบไปด้วย การกำเนิด เติบโต ดำรงอยู่ และดับสูญด้วยกันทั้งนั้น, อย่าเสียใจเลยนะถ้าจะมีสิ่งใดที่เธอรักและยึดถือในช่วงเวลานึงดับสูญไป เพราะความไม่จีรังนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ช่วงเวลาที่มีอยู่มันสวยงามไม่ใช่หรอ

และระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ในฤดูกาลที่มันนึงต้องจบลง ฉันก็หวังให้เธอ ไม่ว่าจะพบเจอเรื่องอะไร ก็จงรู้สึกถึงความสงบใจเสมอ, with love

from me.