เราไม่รู้จะทำตัวยังไงดี ไม่รู้ว่าควรจะเข้าไปทักมั้ย ไม่รู้ว่าเขาจะคุยกับเรามั้ย เราอยากเข้าไปคุยกับเขาจะแย่

แต่เราเลือกที่จะเดินหนีออกมา ไม่รู้ว่าใช่เขามั้ยแต่เราเลือกจะเดินตรงมาข้างหน้าไปหันกลับไป เราเดินหนีออกมาประมาณนึงแล้วหยุดอยู่กับที่ ขาเราอ่อนแรง ใจเราเต้นแรง เรารู้สึกเหมือนจะอ้วก ทั้งตัวเราสั่นไปหมด คิดถูกแล้วล่ะที่ไม่หันกลับไป 

แต่ความคิดแวบนึง เราอยากคุยกับเขา อยากเดินกลับไป เราน่าจะหยุดตรงที่เขายืนอยู่ แต่เราก็็นึกได้ว่าเราพูดกับเขาเองว่าต่อจากนี้เราไม่รู้จักกัน เราเป็นคนใจร้ายเอง แล้วเราก็อยากคืนคำพูดตัวเองทั้งหมดเลย แย่จริง

เวลาผ่านไปสักพักอาการเราดีขึ้น เราคิดว่าเออไม่เป็นไรแล้วแหละ เจอเขาก็ไม่เห็นเป็นไรเลย เราดีใจที่ได้เห็นเขา เห้ย เราต้องมูฟออนได้แล้วแน่ๆ

ตกเย็นเรามีอาการไข้ อยู่ดีๆก็คิดถึงเขา อยู่ดีๆก็กล้าทักไปหาเขา ไปนัดเจอเขา ตอนนั้นเราไม่รู้สึกเศร้าเลย เรารู้แค่ว่าเราอยากเจอเขา

อุตส่าห์ไม่ส่องเขาได้แล้ว ฉันยังไม่ทักเขาอีก รู้สึกแย่กับตัวเองนะ รู้สึกผิดกับคนใหม่ของเขา เมื่อไรเราจะปล่อยเขาได้สักที

พรุ่งนี้เอาใหม่นะ เธอทำได้