ยังคิดถึงอยู่แหละ ยังอยากร้องไห้อยู่ตลอด คิดวนๆจนเครียดแล้วอยากอาเจียน กินข้าวไม่ลง 

วันนี้มีนัดดู one of road อะไรสักอย่างพิมชื่อหนังถูกปะนะ แต่เรารับรู้ว่ามันคือหนังแฟนเก่า 

ตั้งแต่รู้ว่าหนังเรื่องนี้เรายืนยันว่าไม่ เราจะไม่ไปดู สภาพตอนนี้เรายังไม่พร้อมที่จะดู จนกระทั้งแฟนคนแรกของเราทักมาชวน โอเคไป… สัสเอ้ย5555555 อย่างน้อยก็ไม่ใช่เขาที่มาชวน ก็เออๆไปแหละ เผื่ออาการตอนนี้จะดีขึ้น ไหนๆก็ไหนๆนัดเพื่อนวันนั้นด้วยกัน ออกไปเจอคนอื่นบ้างจะได้ดีขึ้น

เหมือนจะดี…แต่ก็ไม่

ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็นึกถึงตอนที่มีเขาอยู่แล้วมากับเขาตลอด ไม่อยากคิด แต่หยุดคิดไม่ได้ ไม่อยากมอง แต่ก็มองหาตลอดเผื่อได้เจอเขา พยายามทำเหมือนว่าโอเค อยู่กับเพื่อนแฮปปี้ แต่ข้างในมันโหวงเหมือนมีอะไรหายไป

ได้มานั่งพูดคุยกับเพื่อน ในตอนที่เล่า เราว่าเราโอเคที่จะเล่า แต่ไปๆมาเสียงสั่นซะงั้น

เราเล่าเรื่องที่เขาทำไม่ดีกับเราตลอดเวลาที่คบกัน เพื่อที่เราจะได้ไม่คิดถึงเขา ไม่อยากให้เขากลับมา แต่พอเล่าจบเราบอกกับเพื่อนว่า เขาทำแย่ขนาดนี้แต่เรายังรอให้เขากลับมา เราพูดกับเพื่อนว่า ความสัมพันธ์มัน toxic แต่เรายินดีที่จะอยู่ในความสัมพันธ์นั้น (เรารักเขามากกว่ารักตัวเอง) ประโยคในวงเล็บไม่ได้พูด เพื่อนไม่ได้พูดอะไรแค่ทำหน้าช็อคนิดหน่อย ตอนจะจากกันเพื่อนกอดแล้วพูดแค่ว่าขอให้ลืมเขาได้สักทีนะ เราก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น

เสร็จจากเจอเพื่อนเราไปดูหนังต่อ ฮึบบบสู้เว้ย ต้องรอด กับแฟนเก่าคนนี้เราจบดียังเป็นเพื่อนกันได้ไม่อะไรมาก ตอนแรกคิดว่าต้องเสียน้ำตาแน่ๆ เปล่าเลย เรากลับจะเสียน้ำตาให้เรื่องครอบครัวมากกว่า ที่เป็นสัญญาณที่ดีปะนะ 

จบวันนี้แล้ว เรายังคิดถึงตลอดเวลาเหมือนเดิม รู้สึกเจ็บข้างในเหมือนเดิม ยังกินข้าวไม่ได้เหมือนเดิม ยังอยากร้องไห้เหมือนเดิม แต่เรายิ้มให้กับเรื่องอื่นได้แล้วนะ เรามีความสุขที่ได้เจอเพื่อน เรารู้สึกดีที่ได้เล่าสิ่งที่เรารู้สึกให้ใครสักคนฟัง เรารู้สึกดีที่มีคนอวยพรว่าเราจะลืมเขาได้ เขาก็อยากจะลืมเขาได้สักวัน ไม่สิเราต้องลืมเขาได้สักวัน แล้วกลับมารักตัวเองสักที