เขาเปิดตัวกันคนใหม่

ช็อค…

สติแตกแบบหยุดไม่อยู่ ชาไปทั้งตัว ชาจนรู้สึกว่าต่อให้คัตเตอร์ถูกแขนก็คงไม่รู้สึกอะไร 

ไม่น่าปลดบล็อกเลย นี่คือความคิดแรกที่ผุดขึ้น

ไหนเขาบอกว่าเขากลัวการมีความรัก นี่คือความคิดที่สอง

โกรธ นี่คือความรู้สึกต่อมา

เสียใจ นี่คือความรู้สึกสุดท้าย

เราอยากจะควักหัวใจตัวเองออกมาเพราะมันรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน เกินกว่าจะทนไหว เราไม่อยากรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว เราทนไม่ไหว

เราตัดสินใจทักหาใครสักคนเพื่อขอความช่วยเหลือ เรายังอยากมีชีวิตอยู่

โชคดีที่่เขาไม่ถามอะไร เขายินดีให้เราซ่อนความอ่อนแอของเรากับเขาอย่างเงียบๆ เขาบอกให้เราเลิกคิดถึงอดีตเพราะไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เราเหมือนจะคิดได้ ใช่จริงด้วย แต่เราก็ยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่ดี เราปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ ร้องเท่าไรก็ไม่หมด เราอยากจะผ่านมันไปเร็วๆ เรากดดันตัวเอง เราโกรธตัวเองไม่ผ่านมันไปสัักที 

เอาจริงเรื่องมันเกิดเอง กดดันตัวเองทำไมวะ… เรารู้ทุกอย่าง รู้สาเหตุ รู้ทางออก แต่เราทำไม่ได้ จริงๆเราทำไม่ได้หรือเราเลือกที่จะไม่ทำกันแน่ อย่างหลังน่าจะเป็นคำตอบที่ถูกที่สุดสำหรับตอนนี้

พอแล้ว เราต้องตัดใจจริงๆสักที กลับตัวเองได้แล้ว นี่คือสิ่งที่คิดรอบที่เท่าไรไม่รู้ในวันนี้ ไม่ได้ละเราต้องมีเป้าหมาย

100 วัน

นี่คือกำหนดการณ์ ไม่จำเป็นต้องลืมเขาได้หมด แต่ไม่เศร้าหนักเท่าเมื่อวานก็พอ

สวัสดีวันที่ 100 วันนี้เราไม่ร้องไห้เท่าเมื่อวานแล้ว คิดถึงเขาตลอดเวลา แต่จะพยายามคิดถึงให้น้อยลง