" ไงเรา นอนดึกอีกเเล้วเหรอ "

ธนภพเอ่ยเเซวเจ้าคนในชุดนักศึกษาที่เดินงัวเงียมานั่งจุ่มหน้าเคาเตอร์ของเขา ชลธรขยี้ตาตัวเองเเรงๆพลางวางกระเป๋าสองใบลงข้างตัว

" อย่าไปขยี้ตาเเรงดิ เดี๋ยวตาช้ำหมด "

เขาเอ่ยพลางดึงมือไอ้คนนอนน้อยให้หยุดขยี้ตาตัวเอง เขาละกลัวอีกคนจะขยี้เเรงไปจนลูกตาหลุดเข้าสักวัน ชลธรส่ายหัวไปมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยสั่งอะไรที่จะช่วยตัวเองตื่นขึ้นมาสักหน่อย

" คาปูชิโน่... "

" ครับๆ "

ธนภพยิ้มรับออเดอร์คนขี้เซาก่อนจะหันหลังไปชงกาแฟให้ ชลธรที่กำลังง่วงนอนจากที่เขาต้องอยู่ล้างฟิมล์ให้ทันส่งลูกค้าที่นัดรับที่มหาลัย เพราะงี้กว่าจะได้นอนชลธรก็ต้องล้างฟิมล์เสร็จเกือบตี2 

เขาเหม่อลอยตาจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ สายตาหาจุดที่ตัวเองพอจะจับจ้องได้

เขากำลังชงกาแฟ....

นี่คือที่ชลธรคิดในหัวอยู่ตอนนี้ เขามองพี่ชายคนโตกว่าชงกาแฟท่าทางทะมัดทะเเมง 

พี่ต่อเป็นคนหล่อ เวลาทำอะไรก็เลยพลอยดูดีไปหมดทุกอย่าง

เขามองไหล่กว้างๆจนกลายเป็นเหม่อนานไปโดยไม่รู้ตัว จนอีกฝ่ายต้องเอาแก้วกาแฟร้อนๆมาเเตะที่มือ

" เชี้ย!! "

" สุภาพหน่อยคนในร้านพี่เยอะนะ "

" กะผีดิพี่ เอาเเก้วร้อนๆมาโดนทำไมเนี่ย "

ชลธรลูบมือตัวเองเบาๆ ความร้อนทำให้เขามีสติกลับมาเต็มที่ ธนภพเองก็ดูขำกับท่าทางของคนที่เมื่อกี้เกือบจะหลับคาเคาเตอร์ของเขาแล้วมาสะดุ้งเพราะแก้วร้อนๆที่ถูกทาบลงบนมือให้สะดุ้งเล่นๆ

ธนภพมองหน้าคนที่บ่นอุบยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม เเต่เพราะความร้อนบวกความรีบยกซดเลยลวกปากเข้าเต็มๆ

" เอ้าาา เเล้วจะรีบกินทำไมเนี่ย "

เขารีบหยิบทิชชู่ส่งให้อีกคนที่กำลังสำลักไม่หยุด ชลธรน้ำตาไหลความร้อนที่ยังคาที่ปาก คาปูชิโน่ที่สำลักเลอะอยู่ที่เสื้อนักศึกษาเขาอย่างเสียไม่ได้

เขารู้สึกอายอยู่ไม่น้อยเพราะอย่างที่พี่ต่อบอกคนในร้านอยู่กันเยอะ แถมทุกคนยังหันมามองที่เขาเป็นตาเดียวอีก

ชลธรอยากเอาหัวโขกเคาเตอร์ให้รู้เเล้วรู้รอด...

ธนภพที่ยังขำไหล่สั่นไม่หยุดถูกมองค้อนจากเด็กเด๋อ สายตาเป็นเชิงให้หยุดขำอีกฝ่ายได้เเล้ว เขาจึงต้องหยุดขำก่อนที่อีกฝ่ายจะเอากาแฟที่เหลือสาดใส่หน้าเขาเอง

 

" แย่ว่ะ เลอะหมดเลย "

" เอาเสื้อพี่ไปใส่ก่อนไหม "

" พี่มีด้วยเหรอ "

" เสื้อเชิ้ตธรรมดานี่เเหละ ใส่เเทนไปก่อนนะ "

ธนภพพูดเสร็จก็เดินไปหลังร้าน ชั้นบนของร้านเขาเป็นห้องนอนอีกห้องนึงเวลาที่ไว้อยู่ตอนต้องอยู่เก็บร้านเตรียมตัวจนดึก มือค้นในตู้หาเสื้อเชิ้ตที่เขาคาดเดาว่ากัปตันน่าจะใส่ได้ก่อนจะรีบลงเอายื่นให้เจ้าตัวที่นั่งสะบัดเสื้ออยู่ สงสัยตัวจะเหนียวเเล้วเเน่ๆ

" อะ เอาไปใส่เลย "

" ขอบคุณพี่ เดี๋ยวซักมาคืนนะ "

" ไม่เป็นไรๆ เอาไปเลยพี่ไว้ก็ไม่ได้ใส่ "

" งั้นขอบคุณนะพี่ ผมไปเรียนก่อนละ "

กัปตันรับเสื้อมาก่อนจะวางเงินให้กับพี่ต่อ เขารู้ว่าเสื้อมันเป็นเสื้อเชิ้ตที่ไม่ใช่ไซส์ของตัวเองสักนิด พี่ต่อสูงเเถมยังไหล่กว้างเขาเป็นไหนๆ ใส่ไปก็คงเหมือนกับไปซื้อเสื้อผิดไซส์มา

เขาเดินมาขึ้นวินมอไซค์รีบซิ่งไปถึงก่อนคณะตัวเอง เขารีบเดินเข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อทันที

ให้ตาย..เขาคิดไว้ไม่มีผิด

ธนภพกำลังขำจนไหล่สั่น

ภาพของต้าเหนิงที่เเท็กมาในไอจีของเขา คลิปถ่ายกัปตันที่ใส่เสื้อที่เขาให้เดินไปเรียนที่ตึกคณะ

คงไม่มีอะไรให้ขำมากเท่ากับไซส์เสื้อที่เขาว่ากัปตันน่าจะใส่ได้กับกลายเป็นโอเวอร์ไซส์ตัวใหญ่ ยิ่งเเขนเสื้อก็คือกินมือเจ้าตัวเเสบไปเยอะ

เขากดวนดูวิดีโอซ้ำๆไปหลายรอบ ดูกัปตันที่ถกเเขนเสื้อตัวเองให้จากที่กินมือพับมาอยู่ที่ศอกก่อนจะเดินสะบัดกระเป๋ากล้องฟิมล์เดินดุ่มๆไปพร้อมกับเสียงหัวเราะของต้าเหนิง

ธนภพยิ้มให้มือถือตัวเอง เขาชักอยากแกล้งให้กาแฟหกใส่กัปตันแบบนี้บ่อยๆเเล้วสิ

ต่อให้ต้องยกเสื้อเชิ้ตให้ทั้งตู้ เขาก็โอเค...

#Torcap 

????