Title: you're looking good | ดูดี

Author:  Sean

Pairing: Nereus x  Orm | #NerOrm

Fandom: Aquaman (2018)

มาแบบวูบมาก เวิ่นเว้อกะเพลงขั้นสุดฟฟฟฟฟฟฟ

ติชม คอมเมนท์และเป็นกำลังใจได้ที่ #seanfic ฮะ

เพื่ออรรถรส.. อย่าลืมกดฟังเพลงไปด้วยนะครับ

          เขายืนอยู่ตรงนั้น - หน้ากระจก, มือขวากำลังกลัดกระดุมเสื้อสูททักซิโด้สั่งตัดพิเศษ คงต้องยอมรับแล้วกระมัง.. ที่ความจริง.. เขาเองก็รู้สึกประหม่าอยู่เสียเหลือเกิน

เพ่งพินิจพิจารณาตัวเองในกระจก.. ผมสีบลอนด์อ่อนถูกตัดและเซตเป็นทรงเรียบร้อยโดยตัวของเขาเอง สูทสีเข้มถูกสวมทับลงบนเชิ้ตสีขาวสะอาดขัดกับไทด์ที่สีเข้มกว่า ฝ่ามือใหญ่แต่ดูเรียวยาวยกขึ้นปาดผมตัวเองรอบแล้วรอบเล่า ก่อนจะจับดึงเสื้อสูทของตัวเองให้ตึงเรียบ..

“เข้าไปได้ไหม?” เสียงเคาะประตูสองที เรียกสติของคนที่ยืนอยู่หน้ากระจกได้เป็นอย่างดี, ประตูยังคงเปิดอยู่- เพราะแบบนั้น คนที่อยู่ก่อนหน้าเองก็แสดงอาการตกใจออกมาไม่น้อยเลย

“เนเรียส..” ตาคู่สวยเบิกกว้างเล็กน้อย แต่ไม่นานรอยยิ้มก็เริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหนุ่มผมบลอนด์ - กำลังจะเดินเข้าไปหาคนที่มาใหม่ แต่ก็ถูกเขายกมือห้ามเอาไว้ก่อน.. เผลอก้มหน้าไม่ถึงครึ่งนาที เขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าเสียแล้ว

“ตื่นเต้นขนาดนั้นเลยหรือไง.. ออร์ม” เขาคงสังเกตเห็นหยาดเหงื่อที่ซึมออกมาจากใต้ไรผมสีบลอนด์อ่อนตรงนั้น ออร์มพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ลืมที่จะขยับส่งยิ้มให้คนที่หยิบทิชชู่ซับเหงื่อของตนเบาๆ

เลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามนั้น- แต่กลับเงยหน้าขึ้นพยายามสบกับเจ้าของสายตาที่เอาแต่จับจ้องเหนือศีรษะของตัวเอง เขา.. ที่กำลังใช้ปลายนิ้วปัดกลุ่มผมที่หลุดทรงของออร์มขึ้นกลับไปให้เหมือนเดิม

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนมุมปากของคนตัวสูงบ้าง, สองมือนั้นยังคงทำหน้าที่ตรวจเช็กความเรียบร้อยของคนตรงหน้า แม้ทุกอย่างนั้นดูเรียบร้อยหมดแล้ว แต่เนเรียสก็ยังอยากที่จะดูแลออร์มอีกครั้ง.. ให้เหมือนกับทุกวันที่ผ่านมา...

“ดูโอเคหรือยังครับ..”

‘ได้ดูชุดที่สั่งตัดมาพิเศษ

ลมที่พัดปลายผมปลิวเป็นครั้งคราว

มีคำถามว่าดูโอเคหรือเปล่า..’

          “มันดูดีที่สุดเลยออร์ม..”

วางมือลงบนริมบ่าของคนที่ตัวเล็กกว่า บีบแน่นก่อนจะคลายฝ่ามือออกช้า ๆ – ช่วงชิงช่องว่างของเวลาไม่กี่วินาทีตรงนั้นตักตวงรอยยิ้มของเขาเอาไว้ให้ลึกสุดหัวใจ.. ก่อนที่ทุกอย่างจะหายไปก็ตอนที่นัยน์ตาสีน้ำทะเลคู่นั้นทำท่าจะเงยขึ้นมอง

สายลมจากหน้าต่างที่ปิดไม่สนิทแทรกตัวผ่านผ้าม่านผืนบาง, กลิ่นน้ำหอมเย็นๆกระทบกับลมอ่อน

‘..และน้ำหอมกลิ่นนี้ เขาชอบแน่นอน’

          “อย่าลืมส่งยิ้มแบบนี้..” มันจะดูดีที่สุดเลย – มองลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข แม้ตอนนี้จะถูกฉาบบางด้วยความประหม่าสมกับที่เคยเป็นและยังคงเป็นอยู่ .. ออร์มยังคงเป็นเด็กคนนั้น เด็กชายตัวเล็กที่เขาเคยได้เห็นตั้งแต่เกิด จนถึงตอนนี้..

‘แกลองมองในตาเขา,

ถ้ามีสายตาแบบเดียวกับฉันที่มองแกตลอดมา..

..ก็แปลว่ารักหมดหัวใจ’

..อุ้งมือโอบประคองฝ่ามือเย็นเยียบเอาไว้.. ยกมืออีกข้างวางแนบบนบ่าของตัวเอง ก่อนจะสอดมือนั้นเข้าสัมผัสบนขอบเอวของอีกฝ่าย

“ถ้ากังวล.. ก็ประคองฝ่ามือของเธอเอาไว้..”

‘ถ้ามีสัมผัสไม่ต่างจากครั้งที่ฉันเคยได้จับไว้

แสดงว่าเขานั้นเฝ้ารอ..

..ทั้งชีวิตอยากกอดคนที่เขารักและห่วงใยที่สุดเลยเว้ยแก’

“พอถึงช่วงเวลาที่ได้เต้นรำ..”

กระชับอ้อมแขนเข้าหา ค่อยๆ ปิดแผ่นเปลือกตาลงอย่างเชื่องช้า นึกภาวนาในหัวใจ.. อยากให้ช่วงเวลาถูกหยุดเอาไว้เพียงแค่วินาทีนี้- สูดดมกลิ่นหอมจางๆ ของน้ำหอมที่ติดอยู่หลังใบหู กอดรับสัมผัสจากคนตัวเล็กไว้ให้นานที่สุด.. แนบอิงใบหน้าเข้าชิดกับข้างศีรษะกลม – เท้าทั้งสองข้างทำหน้าที่ขยับนำไปตามจังหวะเพลงวอลซ์ที่ตนเป็นคนฮึมฮัมทำนองให้เหมือนกับทุกครั้ง.. ที่เคยซ้อมให้กับออร์ม ในช่วงหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา

 “..กระซิบบอกไปว่ารักเธอมากเท่าไหร่” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคนตัวสูง แม้เขาจะรู้อยู่แล้วเต็มอกว่ามันฝืนเฝื่อนหัวใจตัวเองมากสักเพียงไหน.. “จะดูดีที่สุดเลย..”

“เนเรียส..”

“ให้เป็นคืนที่ดีลงเอยกับคนที่ฝันสักที..” พยายามเหลือเกินที่จะไม่ให้น้ำเสียงของตนขุ่นเครือ แต่ก็ไม่อาจห้ามมันได้เลย.. รีบกอดเขาไว้แนบอกก็ตอนที่เขาเริ่มสงสัยในน้ำเสียง ไม่อยากให้เขาได้มองเห็นตัวเองในตอนนี้เลยด้วยซ้ำ..

“ฝากเมร่าด้วยนะออร์ม..”

‘แกลองมองในตาเขา.. ถ้ามีสายตาแบบเดียวกับฉัน’

‘ที่มองแกตลอดมาก็แปลว่ารักหมดหัวใจ’

และฉันคงไม่ขอหัวใจของฉันคืนกลับมา.. เพราะมันเป็นของเธอไปตั้งนานแล้ว..