:: Your handkerchief :: Xu Fangzhou & Yaochi - ผู้ชายจีนในคลังแสง

:: Your Handkerchief ::

Title : Your Handkerchief
Pairing : Xu Fangzhou & Yaochi
Fandom : Qing Chun You Ni
Genre : One Shot or Drabble?
Note : ค่ะ มันคือกาวดีๆนี่เอง

--------------------------------------

ในวันที่ท้องฟ้าเป็นสีเทาขมุกขมัวไม่ต่างจากอารมณ์ของเด็กชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนม้านั่งยาวในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง แก้มสีแดงใสเปรอะไปด้วยคราบน้ำตา แพขนตานั้นเปียกชุ่ม มือน้อยๆประคองกระเป๋าหนังสีน้ำตาลใบหนึ่งไว้ในอ้อมอก เท้าเปล่าเปลือยลอยเหนือพื้นหินปูนหยาบกร้าน

เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่เด็กน้อยเหยาฉือถูกเพื่อนๆในห้องแกล้งเอารองเท้าไปซ่อน คุณแม่บอกเหยาฉือเสมอว่าให้ดูแลตัวเองดีๆ แต่เขาโดนแกล้งแบบนี้จนหนีไปไหนไม่ได้อีกแล้ว

และเขาก็ต้องมานั่งร้องไห้ในสวนที่เดิม เพื่อรอให้คุณแม่มารับเขากลับบ้าน

น้ำตาของเด็กน้อยค่อยๆไหลลงมาอีกครั้ง เสียงสะอื้นปนงอแงตามประสาเด็กน้อยที่หักห้ามใจตัวเองไม่ได้ ก็ยังคงร้องไห้อยู่อย่างนั้น

เสียงฝีเท้าของคนแปลกหน้าค่อยๆเข้ามาใกล้ เขาหยุดอยู่ตรงหน้าหนูน้อย และค่อยๆย่อตัวลงมานั่งคุกเข่าต่อหน้า เขาล้วงหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาจากเสื้อสูทเครื่องแบบนักเรียนสีเทา

มือนั้นของคนตรงหน้ายื่นผ้าเช็ดหน้าขาวสะอาดให้กับเขา

เหยาฉือไม่ได้ยื่นมือไปรับมันมา

เขาจึงบรรจงเช็ดใบหน้าที่เปรอะไปด้วยน้ำตานั้นด้วยความอ่อนโยน

"อย่าร้องไห้เลยนะ"

เสียงอ่อนโยนนั้นเอื้อนเอ่ยออกมาจากพี่ชายตัวสูงที่อยู่ตรงหน้า เขาคงอายุมากกว่าเหยาฉือสักหกเจ็ดปี

"ร้องไห้แบบนี้มันอันตรายนะ ถ้ามีคนเขามาทำอะไรจะทำยังไง น้ำตาจะทำให้นายมองไม่เห็นใครที่กำลังเดินเข้ามานะ"

"ฮึก... แต่พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรผมนี่ฮะ" หนูน้อยเงยหน้าตอบทั้งน้ำตา

"...เก็บผ้าเช็ดหน้านี้ไว้นะ"

"...."

"ถ้าวันไหนร้องไห้ก็ให้หยิบมันออกมาเช็ดน้ำตา แต่อย่าใช้มันบ่อยนักล่ะ"

เขาแนบผ้าเช็ดหน้าผืนเดิมใส่มือเล็กๆคู่นั้น และบีบมือของเด็กน้อยเบาๆ

"...ใช้บ่อยมันไม่ดี เพราะถ้านายใช้มันนั่นหมายความว่านายร้องไห้อยู่"

เด็กน้อยส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจ

"สักวันนายจะเข้าใจเอง"

"...พี่ชื่ออะไร" เด็กน้อยเอ่ยถาม

"ฟางโจว ฟางโจวเกอ" เขาตอบ

.

.

.

.

.

รอยยิ้มอันอบอุ่นของพี่ชายคนนั้นยังอยู่ในใจของเขาเสมอมา
หลายปีผ่านไปเหยาฉือค่อยๆทำความเข้าใจความใจประโยคที่พี่ชายคนนั้นเคยบอกกับเขาในวันที่เขาร้องไห้ในสวน นั่นเป็นคร้้งแรกที่มีคนปลอมประโลมเขาให้เขาหยุดร้องไห้นอกจากแม่ของเขาเอง

ในวันนี้เขาเข้าใจแล้ว

พี่ชายคนนั้นตอบชื่อของเขาพร้อมกับรอยยิ้ม
แต่ด้วยน้ำตาที่ทำให้สายตาของเขาพร่ามัวจนมองไม่เห็นหน้าพี่ชายคนนั้นอย่างชัดเจน

สิ่งที่เขาจำได้มีเพียงรอยยิ้มและผ้าเช็ดหน้าสีขาวผืนนั้นที่เขาพกติดตัวไว้ตลอด

น่าเสียดายที่เขาจดจำชื่อพี่ชายคนนั้นไม่ได้

แต่ถึงยังไงก็ตาม เหยาฉือหวังว่าจะได้พบกับพี่ชายคนนั้นและได้คืนมันให้กับเขาอีกครั้ง

.

.

.

.

.

เหยาฉือในวัย 21 ปีนั่งอยู่บนม้านั่งยาวในสวนสาธารณะใกล้บ้านที่เดิมที่เขาชอบมาเป็นประจำในวัยเด็ก กระเป๋าหนังสีน้ำตาลใบเดิมก็ยังคงอยู่ มันพิงอยู่ข้างๆตักของเขา

แมวตัวสีเทาเดินผ่านสายตาของเขาไป

จู่ๆน้ำตาของเขาก็ค่อยๆไหล

แมวสีเทาที่เหยาฉือเลี้ยงมามันเพิ่งตายไปไม่นานนี้ มันไม่ได้ตายด้วยโศกนาฏกรรมอะไรหรอก แต่มันก็จากไปด้วยวัยของมัน เพียงแค่ว่าเขาคิดถึงมันมากเหลือเกิน แล้วเจ้าแมวสีเทานี่ก็เหมือนแมวของเขาเปี๊ยบ มันก็เลยทำให้นึกถึงเจ้าแมวแก่ที่บ้าน

'เซนซิทีฟเหลือเกินนะแก' เขาด่าตัวเองในใจ

เขาปาดน้ำตาอย่างลวกๆแต่ก็ยังไม่หยุดร้องไห้สักที

ไม่นานนักเสียงรองเท้าหนังกระทบกับพื้นก็ค่อยๆเข้ามาใกล้

มือของคนแปลกหน้าคนนั้นก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งให้กับเขา

เหยาฉือเงยหน้าขึ้น ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่ง ผมเซตเรียบร้อยสวมชุดสูทสั่งตัดสีน้ำเงินยืนอยู่ตรงหน้าเขา ดูๆแล้วน่าจะแก่กว่าเขาหลายปี แต่ก็ยังดูดีสมวัยที่ควรจะเป็น

"เป็นหนุ่มขนาดนี้แล้วมาร้องไห้อย่างนี้ดูไม่จืดเลยนะ อ่ะ นี่" เขายื่นมันให้เหยาฉืออีกครั้ง

"ขอบคุณครับ.." เหยาฉือกล่าวขอบคุณคนตรงหน้าแล้วรับมันมา

"สมัยนี้ยังมีคนพกผ้าเช็ดหน้าในเสื้อสูทอยู่เหรอครับ ยุคแปดศูนย์เหรอ.."

"นายไม่รู้หรอก วันนึงอาจจะได้เจอคนนั่งร้องไห้แบบนี้อยู่ แล้วนายจะเข้าใจเองว่าทำไมต้องพก"

'โรแมนติคเป็นบ้า นึกว่ามีแต่พระเอกหนังทำ' เหยาฉือคิดในใจ มือก็ค่อยๆเช็ดน้ำตา ไม่นานนักคนตรงหน้าก็แค่นหัวเราะเบาๆ

"หัวเราะอะไรครับ"

"ตลกดีที่นายทำให้ฉันนึกถึงเรื่องเก่าๆน่ะ"

"...."

"หลายปีก่อน ตอนที่ฉันอยู่มัธยม รู้สึกเหมือนว่าเคยมาเดินแถวนี้แล้วเจอเด็กผู้ชายคนนึงนั่งร้องไห้แบบนี้แล้วฉันก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เขาแบบนี้แหละมั้ง"

"...."

"ผ้าเช็ดหน้านั่นน่ะ เก็บมันไว้ก็ได้ ฉันไปล่ะ" ผู้ชายตรงหน้าโบกมือให้กับเขา

"..ด..ดะ..เดี๋ยวครับ!"

"มีอะไรเหรอ" เขาหันหน้ากลับมาอีกครั้งหนึ่ง

"พี่ชื่ออะไรครับ"

"สวีฟางโจว"

.
.

.

.

.

-----------------------------------------------------

กร๊ากกกกกกกกกกก กาวไม่หยุดเร้ย กาวเพราะ Qing Chun You Ni Ep.5 ออกมาเนี่ยอะ T__T
[[RECAP] ส่องผู้ชายจีน ณ รายการ QingChunYouNi : ขายรีแคปแป๊บค่ะ ไปอ่านกันดั้ย ตอนเก่า.. ตอนใหม่ยังไม่เขียน..]

ฟางโจวเกอโคตรเท่เลยต้องนั่งอยู่ตรงหน้าน้องเหยาฉือร้องไห้ บีบมือน้องด้วยอะ โคตรแมน โคตรเท่ คนแบบนี้แหละดูแลลูกเราได้ ฟวสหกหฟวหฟ ทีแรกก็ว่าจะไม่เขียนไร แค่รู้สึกแมนดีเนาะ ไปๆมาๆยูทูปชัฟเฟิลเพลงช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้าให้ชั้นหน่อยดั้ยมั้ยยยย
....เอาแร้ว ส่วนตัวมีความฝันอยากมีผู้ชายใส่สูทพกผ้าเช็ดหน้าเป็นของตัวเอง นี่แหน่ะ ดมกาวซะ *กระแทกแป้นพิมพ์อย่างคนบ้า* มันยาวเกินกว่าจะเป็นแดรบเบิ้ลแต่ก็ไม่ยาวที่จะเป็นวันช็อต เอาไงดี เลยเขียนวันช็อตละกัง 555555555 แค่อยากเขียนอะ เขาไปมีโมเม้นกันตอนไหนไม่รู้ แต่เราสานต่อโมเม้นที่มีได้นะ 5555555555 อ่ะ แต่ชั้นก็ดูแย่มากที่เอาลูกร้องไห้มาเขียนฟิค Y___Y แต่มันอดใจไม่ได้

แต่เหยาฉือสู้ๆนะ! ความหวังหมู่บ้าน หนูทำได้แน่ลูก! พี่ฟางโจวก็สู้ๆนะคะ!

เค ไปละ หวังว่าจะชอบกันนะคะ

แวะมาคุยกันได้ที่แอคหวีด QCYN @SunshineYaochi ข่อมค่า

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น