คบกันมา6เดือนแล้ว
เป็นครึ่งปีที่รวดเร็วและเรื่องราวเยอะจนเหมือนไม่ใช่แค่ครึ่งปี
ขอบคุณที่เข้ามาเปลี่ยนโลกของเรา ทำให้มันมีสีสันมากขึ้น เป็นทุกวันที่มีชีวิตชีวา
ความรักของเราเริ่มจากตรงไหนนะ ตอนที่เธอทักมาหลังเฟรชชี่ไนท์ใช่มั้ยนะ ตอนที่เราคุยกัน ตบมุกกันไปมา ตอนนั้นก็รู้สึกขึ้นมาว่า ถ้าเธอจีบละก็จะเทผู้ชายทุกคนที่คุยด้วยเลย (ตอนแรกไม่ได้เอะใจจนบทสนทนามันไม่จบนี่แหละ ทักมาเรื่องเสื้อ พอไม่ได้เสื้อนึกว่าจะคุยต่อเป็นพิธี ไปๆมาๆสองสามวันก็ยังคุยต่อ มันมีพิรุธ!!!) อืม แล้วยังไงต่อนะ วันพุธที่เรียนด้วยกันล่ะมั้งที่ได้ไปกินข้าวด้วยกันครั้งแรก(ถึงจะมีจต.ไปด้วย แล้วเธอก็มาถามที่หลังว่าจต.ชอบเรารึเปล่า ทำไมดูกันซีน) นั่งรอเรียนบ่ายด้วยกัน ความรู้สึกที่ว่าคนนี้แหละมั้งที่เรารอคอยให้พบกันมาตลอดก็พุ่งเข้ามา(ตอนนั้นแอบถ่ายรูปเธอไว้ด้วยแหละ คิคิ)
ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเจออะไรที่ดีขนาดนี้ ดีจนเหมือนฝัน คนที่รักเราในวันที่เราไม่รักตัวเอง คนที่ทำให้เรากลายเป็นคนขี้อ้อนเพราะชอบให้เธอโอ๋(ทั้งที่จริงๆทำตัวส้นตีนกับทุกคน) ขอบคุณที่ดีต่อใจเราขนาดนี้นะคะ
ก็ยังยืนยันคำเดิมนะว่าอยากเติบโตไปพร้อมกับเธอ เป็นคนที่ดีกว่านี้ ดูแลตัวเองได้ ดูแลเธอได้ เข้มแข็งให้มากขึ้นแต่ก็อ่อนโยนในเวลาเดียวกัน พร้อมที่จะจับมืออยู่ข้างเธอเวลาเจอเรื่องส้นตีนแล้วก็ปรบมือให้เวลาเธอเจอเรื่องดีๆ ช่วยอยู่เป็นความรักของเราไปนานๆนะคะ ช่วยดูแลแฟนที่ยังข้ามถนนเองไม่ได้คนนี้ทีนะ
ป.ล. อยากถ่ายรูปคู่กับเธอตรงป้ายรถไฟพระจอมว่ะ
ป.ล.2 ถ้าได้ถ่าย ก็มาถ่ายกันทุกปีเลยนะ พอเรียนจบก็เอารูปมาวางเรียงกัน :)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in