เขากระพริบตาขณะรับหมอนนั้นมาแต่โดยดี ขณะค่อยๆเอนตัวลงบนเก้าอี้ของตนเอง ขดตัวเหมือนเด็กทารกตัวเล็กๆ เขาวางหมอนไว้หนุนศีรษะ
หันหลังให้กับผู้ชาย A14 ด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น
ในมโนภาพของเขาปรากฏภาพอันรางเลือนขึ้นมา
มือที่จับสะโพกเขาไว้แน่น เคลื่อนไหวขับควบอยู่บนกายเขา
เสียงทุ้มนุ่มที่เขาเคยโปรดปรานนักหนา
นัยน์ตาสีดำระยิบระยับคู่นั้น
สมองของเขาเหมือนขวดแก้วขนาดใหญ่...ใหญ่มากๆ ที่เคยแตกมาก่อน สิ่งต่างๆล้วนหลงทางในเขาวงกตขนาดใหญ่ของความทรงจำ
สิ่งบางสิ่งที่ถูกกระทบกระแทกโดยตรงนั้นแตกละเอียดและกระจัดกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่ในสมองของเขา
รอยยิ้มนั้นแตกกระจายจนเขาจำไม่ได้อีกต่อไป
ดวงตาคู่นั้นยังยิ้มให้เขาอยู่เป็นบางครั้ง แต่บางครั้งมันก็เกรี้ยวกราดราวกับพายุลูกหนึ่ง
มือคู่นั้น...เป็นยังไงนะ
-
@sunnyside1909
#ผู้ชายA14
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in