ประมาณสี่ทุ่ม  เรากำลังดูทีวีกันอย่างเงียบๆ รู้สึกว่ามีวัตถุสีดำขนาดใหญ่กระโดดข้ามหัวไปกระแทกกับประตูกระจกด้านหลัง  ดังโครมๆ!  ฉันไม่เห็นมีอะไร  ถามลูกบอกว่าแพะตัวใหญ่น่ะแม่ ฉันเดินไปดูที่ประตูหลังมีแต่ความว่างเปล่า  ก็ยังสงสัยว่าพักอยู่ถึงชั้นห้า ประตูหน้าหลังปิดเรียบ แล้วแพะมันมาจากไหน ซึ่งบริเวณนี้ก็ไม่เคยเห็นมีใครเลี้ยงแพะ  

เข้าใจละว่าเกิดอะไรขึ้น...  พนมมือสวดนะโมสามจบแล้วเข้านอน กล้ามากนะหลอกทั้งที่ไฟสว่างๆอย่างนี้นะเหรอ  

นอนไม่ค่อยหลับเพราะเปิดไฟสว่างจ้า  ประมาณตีหนึ่งได้ยินเสียงคนคุยกันหลายสิบหน้าห้อง  เป็นภาษาใต้ซึ่งฉันฟังไม่รู้เรื่อง  แต่ด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าน่าจะเกิดเหตุร้าย  มีคนป่วยหนัก  ความวุ่นวาย เสียงเดินสลับวิ่งไปมาในหมู่คนจำนวนมาก  ฉันเงี่ยหูฟังนานพอสมควร  ด้วยความสงสัยจึงแง้มประตูแอบดู  ข้างนอกห้องไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลยสักนิดเดียว  ฉันค่อยๆเปิดประตูออกไป  ฉันเดินไปชะเง้อมองตามช่องกระจกห้องพักคนอื่นหลายห้อง เขาก็นอนหลับกันเงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เอ๊ะ...เสียงคนหลายสิบคน  มันมูฟกันอย่างรวดเร็วภายในพริบตาได้อย่างไร