เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
To friendsbamisabammmmmmm
สูงกว่าเเล้วไง
  •   " คุณควานลิน "


      " คุณควานลิน "


      " ไลความลิน "


      " อะไรของจารย์'เนี่ย!! "



    คนตัวขาวหันมาว๊ากใส่ ควานลินขมวดคิ้วพลางจ้องหน้าอย่างไม่สบอามรณ์นัก เขาแค่จะมาเล่นบาสคนเดียวเเต่ก็ยังมี(ไอ้)ครูบ้าอย่าง ' พัค จีฮุน ' มาเล่นตามเขาต้อยๆจนคนที่อยู่รอบๆนึกว่าพวกเขาสองคนเป็นพี่น้องกันเเล้ว


    เขาที่เป็นพี่เเละมีน้องชายที่แต่งตัวเป็นพนักงานบริษัท...


    จีฮุนหยุดนิ่งพลางเปิดกระเป๋าสะพายหลัง หยิบชีทปึกหนาวิชาฟิสิกส์ยื่นให้อีกฝ่าย ควานลินมองเเต่ก็รับมาโดยดี มันเป็นชีทวิชาของจีฮุนนั้นเเหละ เเค่เขาลืมทิ้งไว้ใต้โต๊ะเฉยๆแค่นั้น 


    " ผมเห็นคุณลืมไว้ "

    " อ่าฮะ เเต่ว่านะอาจารย์จะเดินย้อนมาตั้งไกล
    เพราะเเค่จะเอาชีทมาคืนอะนะ "

    " ผมจะมาเล่นบาสเหมือนกับคุณนั้นเเหละ "

    " หะ อาจารย์ก็เล่นเหรอ ไม่น่าเชื่อ "



    จ้ะ...หน้าตาเธอดูตกใจมากไลควานลิน...

    จีฮุนมองคนสูงกว่าทำหน้าทำตาประหลาดใจที่เขาบอกว่าจะมาเล่นบาส ก็อีกฝ่ายตัวสูงกว่าจีฮุน ไม่ค่อยเลยที่ควานลินจะรู้สึกว่าเขาตัวเล็กเกินกว่าจะมาเล่นบาสได้
     ที่จริงจีฮุนก็ตัวสูงตามสเปคสาวๆนั้นเเหละ เเค่ลูกศิษย์ตัวเเสบของเขามันสูงเกินไปต่างหาก


    " คุณจะลองเล่นกับผมไหมละ "

    " เอาดิ เเต่จารย์จะสู้ผมได้เหรอ "

    " คอยดูก็พอ "



    พวกเขาเดินไปยังสนามบาสโล่งๆที่ไม่ค่อยมีคน ตอนนี้เวลามันก็ล่วงไปหกโมงเย็นเเล้ว แถมเเถวนี้ก็ไม่ค่อยจะมีคนผ่านเพราะไฟจากเสาก็มีเเค่ที่สนามเท่านั้น

    ควานลินโยนกระเป๋านักเรียนลงข้างสนามส่วนจีฮุนเองหลังจากวางของเสร็จ อาจารย์ฝึกสอนหนุ่มก็ดึงชายเสื้อออกจากกางเกงรวมถึงพับเเขนเสื้อเชิ้ตให้ขึ้นมาถึงศอก 

    หล่อตายละจ้า...

    ควานลินไม่ค่อยชอบจีฮุนนัก เพราะเป็นอาจารย์ฝึกสอนคนเเรกที่กล้าต่อว่าเขาในชั่วโมงเรียนได้เจ็บแสบสุดๆ กะอีเเค่เขาเอาสันรายงานไปเขี่ยโบว์ผูกผมของเพื่อนในห้องจนมันหลุด 
    พัคจีฮุนก็เริ่มสั่งสอนเขา เเม้จริงๆอีกฝ่ายจะไม่หลุดคำหยาบใดๆออกมาเเต่ทุกคำสุภาพเล่านั้นกลับเล่นจนควานลินเจ็บจี๊ก


    ' ผมว่าคุณโตแค่ส่วนสูงนะ เเต่เหมือนความคิดของคุณจะลืมไว้ที่โรงเรียนอนุบาล ช่วยนำกลับมาด้วยนะครับ '


    สุภาพเเม้ความหมายนัยๆจะหมายถึงเด็กเวรก็ตาม...


    นั้นเเหละเขาถึงไม่ค่อยชอบอาจารย์นักเเต่มันก็ช่วงสั้นๆเพราะหลังจากนั้นกลุ่มพวกเขาก็สนิทกับอาจารย์ฝึกสอนคนนี้มากขึ้น คงเป็นตอนที่พวกเขาโดดไปเล่นบาสจนโดดอธิการด่าเทสาดเทเสียเเต่จีฮุนก็เลือกที่จะยอมรับว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ไม่ยอมตาม
    พวกเขาไปเรียน



    " ผมจะออมมือให้ละกัน "

    " ไม่ต้องหรอก ผมว่าผมเอาชนะคุณได้ "

    " ท่าดีเเต่ทีอย่าเลวเเล้วกันจารย์ "



    ควานลินเริ่มบุกอีกฝ่ายก่อน ไม่น่าเชื่อจีฮุนไวกว่าเขามากเเถมยังสามารถเเย่งบาสจากเขามาง่ายๆ ไม่ว่าจะดักยังไงจีฮุนก็ผ่านเขาไปได้อยู่ดี
    พอไหลไปเรื่อยๆจังหวะควานลินพยายามเเย่งบาส ต่างฝ่ายต่างจ้องหน้ากันเพียงเสี้ยววิ ด้วยจังหวะวาง
    เท้าพลาดคนสูงกว่าก็เจ็บจี๊ดที่ข้อเท้า คลานลินลงไปนั่งคุกเข่าส่วนพัคจีฮุนก็ทิ้งลูกบาสมาดูอาการลูกศิษย์ทั้งที


    " สงสัยเส้นมันจะพลิกมั้งจารย์ "

    " เดินไหวไหม "

    " เดี๋ยวขอนั่งเเปปนึงละกันนะจารย์ "

    " เดี๋ยวผมช่วย "

    " ไม่เป็นไรจารย์เเค่นี้เอ---เฮ้ยๆทำไรเนี่ย! "


    ควานลินเบิกตาโพล จู่พัคจีฮุนก็อุ้มเขาขึ้นขี่หลังแบบสบายๆ ไม่น่าเชื่อว่าคนตัวเล็กๆแบบอาจารย์จะยกเขาที่สูงกว่าไหว จีฮุนอุ้มควานลินไปส่วนคนตัว
    ขาวก็เเบกกระเป๋านักเรียนของเขากับกระเป๋าจีฮุนไปด้วย
    เดินเลียบมาสักพักจีฮุนก็ปล่อยเขาลงที่หน้าโรงเรียน พลางเดินไปเอารถส่วนตัวออกมารับเขา เเม้ควานลินจะปฏิเสธเเต่อาจารย์ฝึกสอนคนนี้ก็ไม่ฟัง ยัดเขาเข้าไปในรถจนได้


    " ขอบคุณนะจารย์ที่มาส่ง "

    " ไม่เป็นไร ถือว่าผมตอบเเทนคุณที่ตอนนั้นคุณช่วยหาตึกเรียนให้ผมใหม่ๆ "

    " เเค่นั้นเองจารย์ เเต่จารย์ก็เเรงเยอะนะเนี่ยนึกว่าตัวเล็กเเล้วจะเเรงน้อย "

    " ก็คุณตัวผอมถึงจะสูงเเต่ก็บางนิดเดียว ผมจะอุ้มได้ก็ไม่เเปลก "

    " อีกอย่าง..  "





    " คุณตัวหอมดีนะ คุณควานลิน..  "





    หะ??

    จีฮุนยิ้มน้อยๆก่อนจะขับรถออกไปทิ้งควานลินที่ได้เเต่ยืนจังก้าอยู่เเบบนั้น 


    ' อีกอย่าง... '

    ' คุณตัวหอมดีนะ คุณควานลิน '


    ย้ำ ย้ำเข้าไปในสมองของเขา คนตัวขาวหูแดงเถือกชนิดมองจากไต้หวันมาเกาหลีก็รู้ว่าเเดง ปากสบถคำด่าออกมาพลางรีบเดินเขย่งเข้าบ้านตัวเอง
    ส่วนทางพัคจีฮุน เขาขับรถกลับอย่างอารมณ์ดีสมองยังจำภาพที่ลูกศิษย์ตัวเเสบของเขาตีหน้าอึนทันทีที่เขาพูดออกไป 


    ใครจะไปรู้ เขาสนใจไลควานลินมาตั้งเเต่วันเเรกที่เจอกัน


    ตัวขาวๆปากแดงๆหุ่นสูงงชะลูเเต่กับผอมบางอย่างไม่น่าเชื่อ 


    เทียบกับพัคจีฮุนเเล้ว






        ก็เหมือนหมาป่ากับลูกเจี๊ยบตัวน้อยนั่นเเหละ 







Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in