ณ เวลานี้เรามี Twitter Facebook หรือแม้กระทั่ง minimore :-) 

เราแค่พิมพ์แทนการเขียน

มันก็ไม่ต่างอะไรกับสมุดบันทึกในโลกเก่า เพียงแค่มันมีคนอื่นมาอ่านของเราได้ (ถ้า public)

แล้วยังแสดงความเห็นได้อีกด้วย 

ความคิดของเราจึงกลายเป็นของสาธารณะ สาธารณะจนทำให้รู้สึกว่าในยุคหลังที่เรามี social media มานี้มันเหมือนจะเป็นตัวช่วยสร้างปัญหาขึ้นมาหลายอย่างในสังคม

ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่าหากเราเลือกที่จะเขียนอะไรก็ตาม เราก็ต้องยอมรับในการถูกวิพากษ์ตัวตน

เพราะเราเสนอตัวเข้ามาในพื้นที่สาธารณะ ความคิดทุกอย่างที่กลั่นกรองจากตัวเราอาจถูกวิจารณ์ได้จากใครก็ตามที่เข้ามาอ่าน

และที่สำคัญการเขียนในพื้นที่สาธารณะแบบนี้คือการพยายามสำแดงตัวตนของเราขึ้นมาให้คนอื่นเห็น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เราปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกสิ่งที่เราเขียนอาจไม่ "บริสุทธิ์" เหมือนการเขียนใน "ไดอารี่จ๋า" ก่อนนอน 

เราอาจจะกำลังพยายามสร้างภาพ สร้างตัวตน เพื่อมุ่งหวังผลบางสิ่งบางอย่าง

ซึ่งเราอาจจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ได้

-----

ผมเคยเขียน blog อย่างจริงจังเมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้ว และสนุกกับมันมาก จนตอนนี้ blog ผมหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ก็หวังว่าพื้นที่ตรงนี้จะเติมเชื้อไฟให้อยากเขียนขึ้นมาอีก

ไปและ ปวดท้องขี้