เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
JackJaetwo3__nineseven
1'st year with you ♡ #JackJae
  • - 23:30 in Japan -

    (Jackson is calling)

    เสียงเครื่องมือสื่อสารดังขึ้น หลายครั้งแต่ไร้วี่แววการตอบรับ

    "ว่าไงพี่แจ็ค" 

    "ทำอะไรอยู่ คุยได้มั้ย"

    "ครับ พึ่งอาบน้ำเสร็จ"

    ก็รอปลายสายมาหลายวัน จะไม่ว่างได้ยังไง
    ช่วงนี้ต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องทำ ไม่ค่อยมีเวลาตรงกันแต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกห่างเหิน 
    มันก็แค่ความรู้สึกคิดถึง...คิดถึงมากๆ

    "อยู่ห้องคนเดียวหรอ"

    "ครับ ที่แอลเอกี่โมง"

    "จะเจ็ดโมงแล้ว"

    พูดไม่ค่อยเก่ง บอกรักก็ไม่เก่ง อยากคุยแต่ไม่รู้จะคุยอะไร

    "ยองแจ"

    "หื้อ"

    "คิดถึงนะ"

    "อื้ออ"

    จริงๆต้องบอกกลับไปรึเปล่าว่าคิดถึง

    (Jackson Facetime)

    "เปิดกล้องหรอ"

    พึ่งอาบน้ำเสร็จ ยังไม่ได้ใส่เสื้อเลย

    "ได้มั้ย"

    "ขอใส่เสื้อก่อน"

    "ไม่ต้องหรอก ไม่มีใครเห็นนอกจากพี่"

    ทำไมอากาศที่ญี่ปุ่นอยู่ๆก็ร้อนล่ะ 

    มือเรียวกดไปที่สัญลักษณ์กล้องบนหน้าจอสี่เหลี่ยม

    "ยิ้มอะไร"
    ถามออกไปเพราะคนในสายเอาแต่ยิ้ม

    "ต้องบอกสไตล์ลิสต์แล้ว ว่าห้ามให้ใส่เสื้อคอกว้าง"

    "..."

    "ห้ามใส่เสื้อกล้ามด้วย"

    "..."

    "หวง"

    แอร์ในห้องเสียรึเปล่า ทำไมรู้สึกอากาศร้อนหรือจะไม่สบายนะ

    "ทีตัวเองยังใส่ได้เลย"

    "พี่ถอดเอง คนจะได้ไม่ขอให้หนูถอดไง"

    ก็เป็นซะแบบนี้ คิดว่าคนอื่นเขาหวงไม่เป็นรึไง

    "พี่แจ็คสัน"

    "ครับ"

    "เหนื่อยมั้ย"

    คนถูกถามยิ้มกว้างขึ้นไปอีก คำถามสั้นๆง่ายๆแต่สัมผัสได้ถึงความห่วงใยที่มีให้กัน

    "เห็นหน้าหนูก็หายเหนื่อยแล้ว"

    ทำไมชอบแซวกัน เขินเป็นนะ

    "ยองแจล่ะ เหนื่อยมั้ย"

    "ไม่เท่าพี่หรอก"

    "นึกว่าจะตอบว่าเห็นนหน้าพี่ก็หายเหนื่อยแล้ว"

    แซวกันอีกแล้ว

    "ไม่หายหรอก ต้องมาให้หนูกอด"

    ไหนลองแกล้งแซวบ้าง

    "พี่จองตั๋วให้หนูมาแอลเอมั้ย"

    เหมือนจะพูดเล่นแต่คิดจริงๆ เพียงแค่อีกฝ่ายตอบตกลง
    เขาจะรีบให้ผู้จัดการจองตั๋วเครื่องบินให้ยองแจเลย

    "เดี๋ยวก็เจอกันแล้ว"

    "พี่บินกลับเกาหลี จะแวะรับหนูกลับบ้านด้วย"

    เขาพูดจริงๆ เราสองคนเห็นหน้ากันผ่านเครื่องมือสื่อสารมาหลายอาทิตย์แล้ว

    "อื้อ รอนะ"

    "คิดถึงนะครับ"

    "คิดถึงเหมือนกัน"

    ประโยคง่ายๆแต่น้อยครั้งที่จะบอกอีกฝ่าย ก็บอกแล้วว่าเป็นคนพูดไม่เก่ง

    "มีแรงทำงานแล้ว"

    เวลาเราคิดถึงใครแล้วรู้ว่าเขาก็คิดเหมือนกันกับเรา...เป็นความรู้สึกที่โคตรดี

    เราต่างผลัดกันเล่าเรื่องที่ตัวเองพบเจอในแต่ละวัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ 
    เช่น วันนี้ส่งอเมริกาโน่ รสชาติขมมากจะจำไว้ว่ามาญี่ปุ่นจะไม่กินร้านนี้อีก 
    หรือจะเป็นเรื่องการแสดงบนเวทีที่ทำเต็มที่ทุกครั้ง 
    จะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ที่ได้เจอมาในแต่ละวัน มันดีมากที่มีใครสักคนคอยรับฟังกัน

    "ต้องไปนอนแล้ว"

    - 23:59 in Japan -

    "ยองแจ"

    "พี่แจ็คสัน"

    ต่างคนต่างเรียกชื่ออีกฝ่ายขึ้นมาพร้อมกัน
    หลังจากนั้นก็เป็นเสียงหัวเราะ

    "หนูพูดก่อน"

    "พี่พูดก่อน"

    อยู่ดีๆก็รู้สึกเขินขึ้นมา

    "หนูพูดก่อนไม่ได้หรอ"

    เสียงอ้อนของอีกฝ่ายทำให้ใจแกว่งแต่จะไม่ยอมเขินคนเดียวแน่ๆ

    "พูดพร้อมกัน"

    "ครับ"

    "สาม สอง หนึ่ง"

    - 24:00 in Japan -

    "Happy Anniversary"

    "Happy Anniversary"

    "อยู่ด้วยกันไปนานๆเลยนะครับ"

    "อือ"

    "รักนะครับ"

    ไม่รู้หรอกว่าเริ่มรู้สึกพิเศษต่อกันตอนไหนแต่ ณ ตอนนี้ เวลานี้ ก็เป็นคนนี้แหละ

    ที่อยากอยู่ด้วยกันไปตลอด...

    คนที่ยอมกินเลม่อนเปรี้ยวๆให้
    คนที่ยอมถูกทำโทษ
    คนที่คอยซับพอร์ต
    คนที่คอยสอนภาษาอังกฤษ
    คนที่ทำให้กล้าแสดงออกมากขึ้ัน
    คนที่ทำให้หัวเราะได้
    คนๆนี้...แจ็คสัน หวัง

    "รักเหมือนกัน"

    เขาบอกว่ายิ่งชอบ ยิ่งแกล้ง เมื่อก่อนก็คิดแบบนั้น
    แต่ตอนนี้กลับคิดว่า ถ้าเราชอบ ทำไมต้องแกล้งด้วย
    ทำไมไม่สร้างความทรงจำดีๆต่อกัน 

    คนที่ผมยอมกินเลม่อนแทน
    คนที่ผมยอมโดนทำโทษแทน
    คนที่ผมอยากปกป้องเพราะเขาใจดีเกินไป
    คนที่คอยซับพอร์ตและเป็นกำลังใจให้ผมเสมอ
    คนที่สอนภาษาเกาหลีให้ผมแม้จะชอบขำกับศํพท์ที่ผมคิดขึ้นเอง
    คนที่คอยทำตัวน่ารักให้ผมยิ้มได้เสมอ
    คนๆนั้น...ชเว ยองแจ

    -ในโอกาสครบรอบหนึ่งปีของจั๊บจั๊บโปรเจค 
    - 4.2.2019 -
    by 23.nineseven
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in