เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
[SF] Cherry on top | NOMINPrimroseYellow
โพสต์นี้มีเนื้อหาที่อาจไม่เหมาะสมกับเยาวชน white
  • Cheeryon top

    jeno×nana(jaemin fem)

     

    2

     

    ประโยคที่พูดถึงเพศชายว่ามักจะไม่รู้จักพอใช้ได้ทุกครั้งเสมอเพราะตอนนี้เจโน่ได้พาตัวเองมานอนกอดว่าที่คู่หมั้นซึ่งเธอยังคงยึดติดกับคำสอนของคนโบราณที่ว่าอย่าชิงสุกก่อนหามเขาจึงทำได้เพียงแค่กอด ไม่มากไปกว่านั้นและแม้ร่างกายจะต้องการสัมผัสมากกว่านี้แค่ไหน เขาก็ไร้ซึ่งทางเลือก

     

    เช้าวันรุ่งขึ้นพวกเขาต้องไปดูสถานที่จัดงานหมั้นและเรื่องที่นานะตั้งใจให้มันเกิดขึ้นก็สมใจอยากเมื่อหญิงสาวเปิดประตูรถของเจโน่ออกมาก็พบเสื้อชั้นในสีแดงสดซึ่งตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยคิดจะใช้สีนี้เลย

     

    เธอใช้ปากกาเกี่ยวสายมันขึ้นมาก่อนจะเอามากองไว้ที่เบาะนั่งฝั่งคนขับเมื่อประตูรถถูกเปิดออกปฏิกิริยาของเจโน่ก็ตอกย้ำถึงการกระทำลับหลังนั้นได้เป็นอย่างดี

     

    "ฉิบหาย..."

     

    "ของใคร" เสียงสั่นเครือที่สะกัดกั้นก้อนสะอื้นเอาไว้ถูกส่งมาถามเพื่อคาดคั่นเอาคำตอบ  "ถามว่าของใคร!"

     

    "ของผู้หญิงคนหนึ่ง"  น้ำตาไหลอาบแก้มสองข้างอย่างห้ามไม่ได้เธอหลับตาแน่นก่อนจะรวบรวมเสียงที่เหลือเพียงน้อยนิดพูดออกมา

     

    "ใช่คนเดียวที่ฉันไม่สามารถแทนที่ได้ไหม"

     

    "...."  ความเงียบในตอนนี้คือคำตอบที่ดีที่สุดเกินกว่าคำพูดใดๆ เสียอีก

     

    "เอาไปทิ้งบอกว่าเอามันไปทิ้ง!!!"

     

    "ใจเย็นก่อนสิจะทิ้งได้ไงมันไม่ใช่ของผม"

     

    "แล้วจะรอให้มันกลับมาเอาเหรอ!ผู้หญิงหน้าด้าน" เขารู้ว่าเธอโกรธและสมควรที่จะโกรธแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาไม่ชอบใจเอาเสียเลยที่คนรักด่านานะให้เขาได้ยินแบบนี้

     

    เจโน่ไม่พูดอะไรต่อเขาทำเพียงแค่เทของในถุงกระดาษจากแบรนด์ดังกองไว้ที่เบาะหลังก่อนจะหยิบชั้นในใส่เข้าไว้แทนเธอมองดูการกระทำทุกอย่างด้วยความเจ็บปวด

     

    "พาไปส่งที่ทำงานเลยละกันไม่มีอารมณ์ไปดูสถานที่แล้ว" เธอว่าพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง

     

    "ครับ" เขาไม่ขัดและทำตามที่ขอซึ่งนั่นก็สร้างความผิดหวังลึก ๆในใจให้กับหญิงสาวว่าทำไมเขาถึงไม่ง้อเธอโดยการพาไปแต่ก็อย่างว่าเขาแค่ผู้ชายที่ไม่สามารถเข้าใจผู้หญิงได้ทุกคน

     

    .

    .

    .

     

    ไม่รู้ว่าเพราะความคิดถึงหรือเพราะเรื่องที่สาวเจ้าเป็นคนก่อเขาถึงต้องถึงตามหาตัวแทบพลิกแผ่นดินเกาหลีแบบนี้ทั้งใช้อิทธิพลในวงการใต้ดินทั้งใช้ให้ลูกน้องไปตามหากว่าจะเจอก็หมดเวลาชีวิตไปถึงสองวันเต็ม ๆ

     

    ชายหนุ่มร่างสูงพาตัวเองมาหยุดยืนที่หน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งเมื่อมองลอดไปก็พบรถคันเดิมที่เขาจำมันได้ดีรออยู่ไม่นานนักรั้วบ้านก็เปิดออกด้วยรีโมทคอนโทรลตามด้วยรถของนานะซึ่งค่อย ๆแล่นออกมาเพื่อออกสู่ท้องถนน

     

    หากแต่วันนี้ถูกขวางไว้ด้วยชายอดีตคนรักเธอยิ้มมุมปากก่อนจะปั้นหน้ายุ่งเปิดประตูลงมาจากรถด้วยท่าทีหัวเสีย  "มาขวางทางทำไมไม่อยากแก่ตายหรือไง"

     

    "เอาของมาคืน"  เขาหยิบชั้นในสีแดงออกมาจากถุงกระดาษชูขึ้นให้เธอเห็น  "ตั้งใจใช่ไหม"

     

    "ว้าโดนจับตายซะละ" หญิงสาวในชุดเดรสรัดรูปเดินเข้าไปหาเจโน่อย่างเชื่องช้าก่อนจะเกี่ยวแขนไว้กับรอบคอ "รู้สึกผิดจังที่ทำให้คนรักกันต้องมาทะเลาะเพราะเสื้อในตัวเดียว"

     

    "ไม่ดีเลยนะกำลังจะไปดูสถานที่งานหมั้นกันอยู่แล้วเชียว"

     

    "เหอะงั้นหรอกเหรอ เสียใจด้วยนะ" เธอผละออกจากเขาก่อนจะคว้าชั้นในมาถือไว้แล้วโยนมันเข้าไปในตัวรถ

     

    ประตูรถถูกปิดเสียงดังจนคนที่ยืนอยู่รับรู้ได้ถึงอารมณ์เธอเคลื่อนรถไปด้านหน้าแต่ก็ถูกขวางเอาไว้อยู่ดีแม้จะเคลื่อนเข้าไปใกล้แค่ไหนเจโน่ก็ไม่มีท่าทีที่จะหลบเลยเธอจึงตัดสินใจเปิดประตูลงมาและนั่นก็ทำให้เขาเห็นหยดน้ำตาของเธอ

     

    "มาขวางทำไม!อยากตายก็ไปตายที่อื่นห้ามมาตายที่นี่! ฮึก.."

     

    "ร้องทำไม"

     

    "ยุ่งไร!"

     

    "ร้องทำไมฮึ"

     

    "จะไปหมั้นกับใครก็ไปน่ารำคาญ!!"

     

    "นานะ..."

     

    "ฮือ....อย่าไป" เธอสวมกอดชายหนุ่มแน่นพร้อมกับปล่อยให้ความรู้สึกที่เก็บเอาไว้ข้างในให้มันไหลออกมาพร้อมกับน้ำตา

     

    "ขับรถเข้าไปจอดในบ้านดีๆ เดี๋ยวขับตามเข้าไป" เขาลูบหลังปลอบและเมื่อลูกแมวหายดื้อ เธอก็ยอมทำตามที่เขาบอก

     

    ลูกสาวคนเล็กของบ้านปีกกล้าขาแข็งออกมาอยู่เพียงลำพังที่โซลในขณะที่คนอื่นๆ ในครอบครัวต่างอาศัยอยู่ที่ญี่ปุ่นเธอเจอกับเจโน่ด้วยความบังเอิญและตกลงคบหากันหลังจากนั้นเพียงไม่นาน

     

    ความสัมพันธ์ที่ดูฉาบฉวยกลับฝังรากลึกลงไปในก้นบึ้งของหัวใจจนแม้แต่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้พวกเขาเลิกรากันไปโดยเจโน่เป็นคนออกปากเองว่าเรื่องระหว่างเขาและเธอไม่มีวันจะลงเอยกันได้แม้จะยังรัก แม้จะยังผูกพันแค่ไหนก็ตาม

     

    เมื่อคนที่เคยเป็นดั่งดวงใจคืนกลับมามันก็ยากที่จะควบคุมตัวเองให้เป็นตัวเองได้เจโน่ปล่อยให้ความต้องการของตัวเองมาอยู่เหนือความถูกต้องเขาทิ้งให้นานะนอนร้องไห้แล้วหลับไปในคืนนี้ไม่ได้

     

    การปลอบที่ดีที่สุดที่เขาจะคิดออกก็คือความสัมพันธ์ทางกายร่างกายเปล่าเปลือยสองร่างกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่แสงไฟสีชาเย็นจากหัวเตียงช่วยเพิ่มบรรยากาศให้ดูอีโรติกขึ้นทวีคูณ

     

    เสียงจูบดังผสานกับเสียงเนื้อกระทบกันแขนเล็กยันไว้กับกระจกก่อนจะปล่อยให้คนด้านหลังคุมจังหวะตามใจชอบสายตาที่สบกันผ่านเงาสะท้อนนั้นแทบหลอมละลายกันและกันได้เป็นอย่างดี

     

    เจโน่กระแทกเข้าไปอีกครั้งจนนานะเผลอร้องครางออกมาเสียงดังหัวสมองขาวโพลนที่เหมือนตัวล่องลอยไปในอากาศพร้อมกับร่างกายที่กระตุกเกร็งไม่สามารถหยุดการกระทำเอาไว้ได้

     

    น้ำพุสีขาวขุ่นไหลพุ่งเข้าสู่ร่างกายของนานะอย่างห้ามไม่ได้แม้หญิงสาวจะฟาดฝ่ามือไปที่ท่อนแขนแกร่งแต่เขาก็ไม่ยอมถอดมันออก

     

    "เจโน่อย่าปล่อยในได้ไหมไม่อยากกินยาคุมนะ"

     

    "ก็ไม่ต้องกินสิ"

     

    "แล้วถ้าท้องจะว่าไงพูดเหมือนตัวเองอยากเป็นพ่องั้นแหละ"

     

    "หมายความว่าไง"  เขาถามพลางดึงส่วนกลางออกจากช่องทางของนานะ

     

    "ก็จะหมั้นแล้วนี่"

     

    "เฮ้อ..."

     

    "จะไปอาบน้ำนะถ้าอยากอาบก็ตามมาแต่ถ้ากินอิ่มแล้วจะกลับก็ล็อคบ้านให้ด้วย"  เจ้าของบ้านว่าก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

     

    เจโน่ยืนคิดอยู่พักใหญ่เขาก็ตัดสินใจเดินตามเข้าไปในห้องน้ำภาพของนานะที่นั่งมองน้ำในอ่างด้วยสายตาเลื่อนลอยมือหนาลูบไปที่แก้มเนียนก่อนจะเดินลงแช่ในอ่างน้ำ

     

    "ไหนบอกจะอาบน้ำไงนั่งมองแบบนี้จะสะอาดไหม"

     

    นานะปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นดังเดิม  "งั้นทำความสะอาดให้หน่อยสิ" เธอยิ้มพลางก้าวลงไปในอ่างก่อนจะนั่งทับเจโน่โดยการวางขาทั้งสองข้างไว้ที่ลาดไหล่  "ด้วยปากนะ"

     

    ปากหยักดูดดึงกลีบกุหลาบกลางลำตัวอย่างนุ่มนวลมือเล็กจิกเข้าที่ศีรษะพร้อมกับบิดกายด้วยความเสียวซ่านลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดเม็ดบัวเรียกเสียงครางออกมาได้อย่างไม่ยาก

     

    "อื้อ..."

     

    เจโน่ผละออกก่อนจะยกขาของนานะออกแล้วดึงให้เธอนั่งทับบนตักของเขาส่วนกลางลำตัวถูกรูดรั้งเพื่อให้มันตื่นตัวอีกครั้งเธอจับแท่งเอ็นจ่อเอาไว้แล้วสอดใส่โดยการกดสะโพกลงมาแทน

     

    คนบนตักขยับสะโพกตามจังหวะที่ต้องการพลางกอดอีกฝ่ายไว้แน่นราวกับกลัวว่าเขาจะจากเธอไปอีกครั้งจูบอันแสนเร่าร้อนถูกป้อนให้กันอย่างไม่จบสิ้นเนื้อตัวขาวเนียนถูกแต้มไปด้วยรอยริ้วสีหวานจาง ๆ

     

    ส่วนล่างยังคงทำหน้าที่อย่างไม่บกพร่องครั้งนี้เจโน่ปล่อยให้นานะเป็นคนคุมจังหวะตามใจชอบเสียงครางหวานผสมกับเสียงน้ำที่แตกกระจายยิ่งทำให้ดูหน้าอายแต่ใครจะสนในเมื่อแรงอารมณ์มักอยู่เหนือทุกสิ่งอย่างเช่นตอนนี้

     

    นานะกดจูบตรงลำคอหนาโดยสร้างร่องรอยเอาไว้เพื่อเป็นของขวัญไว้ให้กับว่าที่คู่หมั้นของเจโน่และมันก็ไม่ใช่แค่รอยเดียวเสียด้วย

     

    กว่าเจ้าตัวจะรู้ว่าถูกคนสวยวางกับดักก็ไม่ทันเสียแล้วเขาจึงลงโทษเธอด้วยรสจูบที่คาวไปด้วยเลือดแม้มันจะเจ็บแต่นานะกลับชอบที่จะถูกอีกฝ่ายลงโทษแบบนี้

     

    และคนอย่างเธอไม่มีทางยอมถ้าจะจูบจนปากแตกก็ต้องแตกทั้งคู่ จังหวะด้านล่างเร่งให้เร็วขึ้นจนคนด้านบนตัวโยนยิ่งใกล้ถึงจุดหมายมากเท่าไหร่ก็ยิ่งกระแทกเข้าไปแรงเท่านั้น

     

    ความอุ่นเหลวพุ่งเข้าไปโดยที่ไม่สามารถห้ามได้และดูเหมือนครั้งนี้มันจะมากกว่าเมื่อครู่อีกเสียด้วยซ้ำทั้งคู่หอบหายใจถี่ด้วยความเหนื่อยล้าก่อนจะได้เริ่มต้นการอาบน้ำจริง ๆ เสียที

     

    .

    .

    .

     

    อ้อมกอดในคืนที่หนาวเหน็บช่วยเพิ่มความอบอุ่นได้ดียิ่งกว่าผ้าห่มผืนหนาผืนไหนๆ บนโลกเสียอีกเขาตระกองกอดนานะเอาไว้แน่นก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อครู่

     

    นานะถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์มือถือของเจโน่ขึ้นมาเธอลองปลดล็อคด้วยรหัสที่เธอรู้ดีและพบว่าเขายังไม่เปลี่ยนรหัสที่เป็นวันเกิดของเราและเธอรวมกัน

     

    ข้อความล่าสุดที่ถูกส่งเข้ามาคือของว่าที่คู่หมั้นคนสวยจิตใจดีที่นานะไม่เคยมองว่าเธอดีอย่างที่ใครๆ บอก เพราะเธอเขาถึงทิ้งไป และเพราะเธอคนนี้เจโน่ถึงไม่เห็นค่าของเธอ

     

    ด้วยเหตุผลร้อยแปดที่เจโน่ยกมาบอกเลิกทำให้เธอแทบไม่เชื่อหูตัวเองร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรจนแทบขาดใจก็ไม่ได้ทำให้เขากลับมาหนีไปรักษาใจที่ญี่ค่อนปีก่อนจะกลับมาเข้มแข็งและรู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงที่เขาจากไปไม่ใช่เพราะหมดรัก

     

    แต่เพราะเป็นการแต่งงานที่มีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องทำให้เขาหมดทางเลือกและหากเขาเอ่ยปากบอกเธอสักนิดเรื่องคงไม่ดำเนินมาถึงจุดนี้ จุดที่นานะเป็นนางร้ายไม่ใช่นางเอกผู้ถูกกระทำ

     

    เธอกดเปิดกล้องถ่ายรูป ก่อนจะดึงผ้าห่มออกจากนั้นก็นำขาขาว ๆ ไปพาดไว้กับลำตัวเธอกดถ่ายให้เหมือนอยู่ในมุมของเจโน่แล้วก็ตั้งเอาไว้เป็นภาพของเบอร์ผู้ติดต่อ

     

    "คิดจะทำอะไร"  เขาถามทั้ง ๆ ที่ยังคงหลับตาอยู่

     

    "ของหายอยากได้คืน"

     

    "นอนเถอะ"

     

    "อื้ม"

     

    ก่อนจะเก็บมือถือไว้ที่เดิมแล้วเข้านอนตามไปการถ่ายรูปแล้วส่งให้อีกฝ่ายมันจะดูตั้งใจเกินไปหน่อยเธอจึงเลือกที่จะตั้งภาพไว้กับเบอร์ของตัวเองและรอเวลาที่สบโอกาสเธอจะกดโทรหาเจโน่และหวังให้อีกฝ่ายได้เห็น

     

    #cherrynomin

     

    แม่ก็คือแม่จบนะ

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in