12 Keywords | 12 Days | 12 Stories
.
.
.
อ๊ะๆ ย้ำนะคะ มันคือนิทาน (ขยิบตา)
เหมือนดั่งเดิมนิทานก็ต้องเริ่มตัวคำว่ากาลครั้งหนึ่งใช่ไหมคะ?
กาลครั้งหนึ่งเมื่อนาน... แสนนาน หลังจากที่ชนะประธานชมรมไปสองตาติด อะไรหลายๆอย่างก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปค่ะ พวกเขาคุยกับเรามากขึ้นอารมณ์เหมือนรับเราเข้ากลุ่มแล้ว (หัวเราะ) พวกเขาน่ารักค่ะ น่ารักจริงๆ ถึงแม้ว่าตอนแรกจะใจร้ายกับเราไปบ้าง แต่พวกเขาก็เป็นเพื่อนที่ดี
ฟังดูเป็นประโยคที่เข้าใจยากใช่ไหมคะ?
ถ้าวันหนึ่งคุณเข้าใจว่ามนุษย์ทุกคนเป็นสีเทา คุณจะเข้าใจสิ่งที่เราอยากบอกค่ะ
ถึงพวกเขาจะมีนิสัยกดคนด่อยกว่า แต่พวกเขาก็เป็นเพื่อนที่แสนดีในเวลาต่อมา
เมื่อฝึกไปเรื่อยๆมันก็จะมีช่วงที่เปิดการแข่งขันค่ะ ส่วนใหญ่จะชอบจัดที่ห้าง ลืมเล่าว่าช่วงฝึกแรกๆก็ไปแล้วก็แพ้ราบคาบ (ขำ) ทีนี้หลังจากเปิดเทอมสองเราก็ได้ลงสนามอีกครั้งในเดือนถัดมาค่ะ และก็แข่งมาเรื่อยๆ อันดับเราไต่ขึ้นเรื่อยๆ จากชนะแค่สามหรือสีตา เริ่มมีชนะแม็กซ์ (กรณีที่คะแนนห่างจากคู่แข่งเกิด250 กรรมการจะตัดส่วนต่างเป็น250ทันที เผื่อไม่ให้ฝ่ายแพ้ติดลบมากเกินไป และไม่ให้ฝ่ายชนะเป็นบวกมากเกินไป) จนในที่สุดเราก็ติดรอบสามสิบคนสุดท้ายค่ะ หลังๆก็ไต่ขึ้นไปถึงอันดับที่ไม่เกินยี่สิบ
เป็นช่วงที่มีความสุขดีค่ะ แต่เราออกจะจริงจังไปหน่อย หลังจากคลั่งมากๆแล้วเนี่ย พอมันเลยจุดนั้นมาแล้วเราก็เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองอยู่แรงค์สูงก็เริ่มหวังสูงละ อยากได้ถ้วย เวลาแข่งเริ่มไม่ยิ้มจนเพื่อนกลัว (เง้ออออ เค้าผิดไปแล้ววว) หลังๆมาก็คิดได้ค่ะ ว่าตึงไปก็ไม่ดี หย่อนไปก็ไม่ดี
ทีนี้พอแข่งหลายสนามก็เริ่มมีประสบการณ์ค่ะ ยิ่งสนามไหนโดนจับแข่งกับผู้ชายประสบการณ์ยิ่งเยอะ
ยังไงน่ะหรอคะ?
เพราะผู้ชายโกงเก่งค่ะ (ยิ้ม)
ไม่ได้หมายถึงทุกคน แต่มันจะมีอยู่โรงเรียนหนึ่งที่โกงกันทั้งโรงเรียน เหมือนว่าครูจะสอนกันมาแบบนี้(ไม่ดีเลย) เป็นที่รู้กันแค่วงในล่ะค่ะ เจอกับตัว ซึ่งสกิลพวกเขาจะสูงมาก ซ่อนเบี้ยใต้แขนเสื้อ ใต้แล็ค(ที่วางเบี้ย) บางทีจับมาตัวไม่ดี ปัดลงใต้โต๊ะแล้วเหยียบไว้ก็มีค่ะ หรือแอบหยิบเบี้ยสำรองมาซ่อนไว้ในแขนเสือก็มีเช่นกัน โกงนับคะแนน ทำเป็นนับให้เราแล้วแอบลบแต้ม จงใจเขียนคะแนนให้เราผิด ลูบเบี้ย(อันนี้ไม่ถือว่าโกงเท่าไหร่) และอีกสารพัดเกินกว่าจะกล่าวถึงค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นโรงเรียนนี้เขาก็ฝีมือดีมากเช่นกัน คว้าถ้วยตลอด เรียกได้ว่า ได้เพราะเก่งด้วย แล้วก็ได้เพราะโกงด้วย (แอบด่าพวกเขาตอนกลับโรงเรียนประจำค่ะ)
ถามว่าประสบการณ์นี้ทำไรได้ มันทำให้เรามีชั้นเชิงค่ะ คอยมองฝ่ายตรงข้าม จับทุกจุด เรียกได้ว่าไม่มีใครโกงเราได้ และแน่นอน ได้วิชามามีหรือจะไม่ลองใช้ เราก็มีนับแต้มขาดๆเกินไป แล้วก็ลูบเบี้ย กับมองเบี้ยค่ะ มันจะมีวิธีหยิบเบี้ยแล้วช้อนดู ไม่พอใจก็หยิบใหม่ แต่มันต้องอาศัยประสบการณ์ ความไว แล้วก็ดูรอบข้างนิดนึง เราทำอยู่ประมาณสองสามสนามก็เริ่มคิดได้ว่าแบบ เล่นปกติไปดีกว่า เพราะถ้าโดนจับได้ไม่ได้เสียแค่เรา สถาบันก็เสียด้วย หลังจากนั้นก็เลยไม่โกงค่ะ แต่จะจับตาดูฝ่ายตรงข้ามเสมอว่าโกงเราหรือเปล่า
พอชั้นปีสูงขึ้นก็มีน้องๆเข้ามาชมรมใหม่ มันก็มีที่เราเล่าบ้างว่าต้องระวังเขาโกง สุดท้ายน้องเลยขอให้สอนวิธีโกง เราก็ไม่ยอมสอนไป บอกน้องแค่ว่า ของแบบนี้ต้องเจอเอง สอนกันไม่ได้ (มีทฤษฎีก็ไม่ได้ทำให้ปฏิบัติจริงได้ค่ะน้องงง) ไม่ห้ามถ้าอยากทำ แต่ทำไรอย่าให้สถาบันเสียหาย โตแล้ว คิดให้ได้ (เดินออกจากห้องประชุม คิ้กค้ากกก)
ทีนี้คุณกำลังสงสัยใช่ไหมคะ ว่าเกี่ยวอะไรกับเลขลางร้าย
ข้างบนไม่เกี่ยวหรอกค่ะ แค่เกริ่นให้ฟัง (หัวเราะ)
อืมม.. บอกไม่ถูกเท่าไหร่ค่ะ ต้องลองอ่านดูนะ (ยิ้มแฉ่ง)
แน่นอนว่าพอเราเริ่มโปร อันดับติดยี่สิบคนสุดท้ายทุกรายการ ถึงจะไม่เคยได้ถ้วยก็ตาม (ร้องห้ายยย) ก็นะ เราไม่ใช่คนที่เก่งที่สุด แค่เก่งกว่าเราในอดีต แบบนี้ก็ภูมิใจแล้ว
ที่นี้ มีรายการหนึ่งเป็นรายการแข่งขันขนาดเล็ก แน่นอนว่าครูก็หวังรางวัล เพราะโอกาสได้สูงมาก ครูก็เรียกประชุม ใจความก็คือ "ถ้ารอบสามสิบคนสุดท้าย แล้วบังเอิญเจอกันเอง ใครแพ้ ให้เทคะแนนแม็กซ์ให้คนชนะ" ทุกคนก็ตกลง เราก็เช่นกัน
และคุณรู้ไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้น(หัวเราะ)
บอกตามตรงว่า เอแมท เนี่ย นอกเหนือจากฝีมือแล้วมันก็เป็นเรื่องของดวงด้วยค่ะ ทุกครั้งที่สุ่มหยิบเบี้ยขึ้นมา เหนือคำว่าฝีมือ ยังมี ความดวง อยู่ด้วยค่ะ
และในที่สุดตลกร้ายก็เกิดขึ้นในรอบสามสิบคนสุดท้าย ใช่ค่ะ เราเจอกับคนในโรงเรียนตัวเองเพราะคะแนนใกล้กัน ซึ่งโต๊ะที่เรานั่งเนี่ย คือชิงที่หนึ่ง พี่เขานั่งอยู่โต๊ะเบอร์หนึ่ง เรานั่งอยู่โต๊ะเบอร์สอง ที่หนึ่งอยู่ตรงหน้าค่ะ และใช่ เราแพ้ในคะแนนตัดแต้ม ห่างกันไม่เกินสิบแต้ม แต่คะแนนที่เรากรอกลงไปคือส่วนต่างสองร้อยห้าสิบ ...ร้องไห้ไม่ออกค่ะ(หัวเราะ) แต่เจ็บมา เจ็บมากจริงๆ
250ดูจะเป็นเลขลางร้ายของบทสรุปนี้ใช่ไหมคะ?
มันควรเป็นแบบนั้น แต่เราทำไม่ลง
เราไม่อยากให้เลขอะไรเป็นลางร้ายทั้งนั้น
ทำไมเราต้องกำหนดเลขที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย เป็นลางร้ายด้วยล่ะเนาะ
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงบอกไม่ถูกเท่าไหร่
เราอาจจะไม่เก่งพอที่จะได้ถ้วยมั้งคะ แต่เท่านี้เราก็ภูมิใจแล้ว ภูมิใจที่ทำเรื่องที่มีแต่คนคอยดูถูกว่าทำไมได้ ปัจจุบันเราทำได้แล้ว นี่คือสิ่งที่เราควรโฟกัส
ส่วน250นั่น ถึงครั้งนั้นหลายคนอาจจะมองว่ามันเป็นเลขลางร้ายสำหรับเรา แต่เราว่า มันเป็นเลขลางดีวำหรับรุ่นพี่ สำหรับครูที่ตั้งใจปั้นเรา แล้วก็สำหรับโรงเรียนเชียวนะ เพราะแบบนั้น เราไม่เรียกเธอว่าเลขลางร้ายหรอก ไม่ต้องกลัวนะ คุณ250
.
.
.
อ๊ะๆ อย่าลืมนะคะ มันคือนิทาน
คุณจะเชื่อเรารึเปล่านะ (ขยิบตา)
#คลังเศษส่วน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in