ความลึกลับในโลกใบนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ความเชื่อเกี่ยวกับความมืดมิด
ไม่ว่าจะไสยศาสตร์ หรือ สิ่งที่มีชีวิตที่น่าเกลียดน่ากลัวเพียงเท่านั้น
ทว่า หัวใจก็เช่นกัน
“นี่”
“จองฮัน”
“จองฮัน”
“ย่าส์ ยุนจองฮัน”
“อะไร คุปส์”
จองฮันตอบอย่างเนื่อยๆขณะพลิกตัวมาหาเพื่อนสนิทที่นั่งทำงานอยู่ข้างเตียง , เอสคุปส์ละสายตาจากงานมองมาที่อีกฝ่ายพร้อมกับชี้ไปที่โทรศัพท์
“นายคุยกับใครอ่ะ?”
“ไม่บอกหรอก คิคิ”
เมื่อเห็นสีหน้าที่ดูใส่ใจกับสิ่งที่ตรงหน้ามากจนดูน่าแกล้ง คนขี้แกล้งจึงชี้ไปที่ฟ้าพร้อมกับเอ่ยตอบ
“ลองถามท้องฟ้าดูสิ มันอาจจะตอบนายได้”
จองฮันยิ้มพร้อมกับเดินไปที่โต๊ะของอีกฝ่ายเขาเขียนโพสอิทแปะไว้บนหน้าผากอีกฝ่ายพร้อมกับเดินออกไปอย่างไม่เหลียวหลังมามองและฟังเสียงเพื่อนเลยแม้แต่น้อย
“คุณมาเจอผมจนได้สินะ”
“ยุนจองฮัน :)”
เสียงเหยือกเย็นดังมาไม่ห่างมากนั้นเจ้าของชื่อเดินไปใกล้พร้อมกับนั่งข้างๆอีกฝ่าย
“คุณน่ะนะที่คุยกับผม”
อีกฝ่ายไม่ตอบเขาพยักหน้าลงช้าๆพร้อมกับค่อยๆถอดหมวกสีขาวสะอาดออก
“โจชัว”
จองฮันพึมพำอย่างไม่เชื่อสายตาผู้ชายตรงหน้าน่ะเป็นเจ้าของแบรนด์มากมาย ทั้งน้ำหอมและเสื้อผ้าแบรนด์ดังไหนจะธุรกิจอาหารอย่างคุกกี้ผลไม้ที่เพิ่งเปิดใหม่ แต่ทำยอดขายไม่ต่ำกว่าล้านกระปุกแล้วด้วยซ้ำ
“คุณรู้จักผมด้วยเหรอ?”
“รู้สิ”
จองฮันพึมพำพร้อมก้มหน้างุดที่จริงแล้วเขากับโจชัวอายุเท่ากัน แต่หมอนั้นกลับประสบความสำเร็จเร็วจนเด็กปีสี่อย่างเขาตกใจ
“เรามา…”
“…คบกันเถอะ”
ไร้เสียงตอบโต้ ,แต่ริมฝีปากต่างประกบซึ่งกันและกัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in