เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
HighLemonade
0.05
  • แสงไฟสีชมพู โปสเตอร์THE1975 แมวตัวอ้วนกลมขนฟู หรือใบหน้าของเธอที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆ ในเช้าวันนั้นนะ ที่ทำให้เราลืมไม่ลง

    ผ่านมาหลายวันแล้ว แต่คงยังไม่นานพอที่จะปล่อยให้เรื่องคืนนั้นจางไปจากความทรงจำ เรายังอธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ได้ โคตรเกลียดฟีลนี้เลย รู้ว่าควรจบแต่ก็ไม่อยากลืม เรื่องราวมันดูจะฟุ้ง ๆ ลอย ๆ เหมือนเพลงที่เธอเล่นเลยมั้ง

    ถ้าย้อนเวลากลับไปได้...
    เราก็ยังอยากไปเจอเธอที่งานอีเว้นท์นั้นเหมือนเดิม 
    ได้รู้จักเพลงของวงเธอ 
    แล้วขอถ่ายรูปด้วยในฐานะแฟนเพลงหน้าใหม่ ถึงจะแบบงง ๆ ก็เถอะ
    คงถามเรื่องแนวเพลงของวงอยู่ดี แม้ว่าเราจะเมาจนจำไม่ได้ว่าคุยกับใครไป
    ได้แท็กรูปใน IG STORY พอเป็นพิธี
    และทักแชทไปถามตารางงาน ที่เราพอจะไปดูเล่นสดได้อีกสักครั้งถ้าเราว่าง

    ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จริง ๆ ...
    เราจะไม่แกล้งส่งลิงค์เพจไดโนเศร้า ต้าวแซดบอยคลั่งรักไปให้เธอ
    จะไม่นั่งแกรบวินจากสยามไปข้าวสาร 
    นั่งดื่มเบียร์ภูเก็ตคนเดียวหมดโปรจนเมา
    เพราะอ่านบทสัมภาษณ์ผ่าน ๆ ถึงร้านประจำว่าเธอ
    ดื่มเมาจนเช้าที่ Moonshine Bar หรอก
    และถ้าไม่เมาเราคงไม่ทักแชทไปจีบเธอ 
    แม้ว่าเธอบอกว่ามีคนคุยอยู่แล้ว 
    แล้วยังจะขอ0.05เปอร์เซ็นโง่ ๆ ให้เธอมาสนใจเราอีก
     
    คงต้องโทษเธอบ้างที่คุยกับเราจนถึงตีสาม 
    และโทษความเมาที่พาเราออกจากข้าวสารไปถึงจรัญ แทนที่จะกลับบ้านตัวเอง
    ต้องโทษพี่แกรบคาร์คนนั้นด้วยที่ไปส่งเรา 
    แม้จะบอกเราว่าไม่น่าไปหาผู้ชายในเวลาแบบนี้ 
    ผู้ชายน่าจะเป็นคนมารับเราเอง
    แล้วเราก็คงต้องโทษตัวเองด้วย ที่ผ่านโลกมามากพอจนไม่กลัวอะไรแบบนั้น

    เอาจริงเราจำอะไรแทบไม่ได้ นอกจากแสงไฟสีชมพู โปสเตอร์THE1975 ที่แปะบนผนังห้อง
    แมวตัวอ้วนกลมขนฟู ที่เราพยายามมุดใต้เตียงเอามานอนด้วยแต่ไม่สำเร็จ 
    เรื่องราวที่เราพูดคุยกัน เราที่อายุมากกว่าเธอ 3 ปี 
    บ้านเธออยู่ไหน เรียนที่ไหน เรื่องดนตรี 
    อ้อมกอด สัมผัส ริมฝีปาก ลมหายใจ ไออุ่น และใบหน้าของเธอที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆ ในตอนเช้า

    เรื่องราวทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก 
    เราไม่รู้จะจัดการตัวเองยังไงเหมือนกัน
    ใช้เวลาอยู่หลายวันปะติดปะต่อภาพซ้อนตอนเมา
    สลับกับการใช้เหตุผลมาคุยกับตัวเอง
    สุดท้ายเราก็กลับมาลบแชทที่เคยคุยกัน 
    Unfollow IG เพื่อไม่ต้องเห็นความเคลื่อนไหวของเธออีก แม้ว่าเราจะกดเข้าไปดูได้ก็ตาม
    แต่ทำแบบนี้ก็คงดีกว่า ให้เรื่องทุกอย่างกลับไปสู่จุดเริ่มต้น เธอเองก็คงคิดเหมือนกัน

    ประโยคส่งท้ายที่เธอบอก ก่อนเราจะออกจากห้องเธอ
    ในเช้าวันนั้น 
    "เจอกันตามงานได้นะ โชคดีนะ"
    เธอคงหมายความตามที่พูด โดยไม่มีนัยสำคัญอะไร
    สำหรับเราถ้าว่างไม่ติดอะไร ในฐานะแฟนเพลง
    คงได้ไปเจอกันอีกอีเว้นท์หน้านะ
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in