นึกถึงเพื่อนคนนึงตอนประถม เค้าเป็นเด็กขยันแล้วก็จริงจังกับการเรียนมาก เวลาที่คะแนนหรือผลสอบออกมาก็จะซึมๆเพราะไม่ได้อย่างหวัง
(ซึ่งมันก็ดีมากแล้วอ่ะ อย่างเต็ม10 นางได้8งี้ นางก็เฟล)เวลาสอบได้ที่3 ที่4 ก็ไม่พอใจ
คือแบบ...ก็เข้าใจเค้านะ
แต่แอบงงว่ะ
อย่างเราก็เรียนไม่เก่ง สอบได้ที่15 อะไรแบบนี้เราก็โอเคแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่อยากได้คะแนนเยอะๆนะ แต่เราเป็นคนขี้เกียจไง ขี้เกียจทำการบ้าน ขี้เกียจอ่านหนังสือ ผลมันออกมาประมาณนี้ก็โอเคสมเหตุสมผล
ประเด็นคือ
หลายครั้งที่เราเห็นว่าคนเก่งมักไม่ค่อยมีความสุขในผลของการแข่งขัน เพราะเค้าจะเห็นว่าเค้าทำได้ เค้าควรได้อะไรที่ดีกว่านี้ คาดหวังสูงๆ (ตกลงมาจะได้เจ็บๆ555)
แต่อย่างเด็กกากแบบเรา การสอบได้เลขตัวเดียวมันคือของขวัญจากพระเจ้าเว้ย
มันคือความโชคดีในชีวิต พ่อแม่ก็ดีใจ โอ้โหลูกเราเก่งจัง (...โชคดีต่างหาก) มันจะกลายเป็นวันของเราขึ้นมาทันที
แล้วถึงจะสอบได้อันดับห่วยๆ ก็เสมอตัวอ่ะ พ่อแม่ก็ทำหน้าปลงนิดนึง
ไม่ได้หมายความว่าเด็กขยัน หรือคนที่คาดหวังสูงๆไม่ดีนะ
เพราะเค้าทุ่มเทมาก เค้าย่อมคาดหวังถึงผลตอบแทนดีๆ ซึ่งเค้าก็สมควรได้รับ
แต่อีกมุมคือคนห่วยๆอย่างเรา
ตัวอย่างเดิม เวลาประกาศผลสอบ พื้นที่ความคาดหวังเรามันกว้างเว้ย ถ้าปกติเราสอบได้ที่15 - 16 นั่นหมายความว่า ผลสอบออกมาตั้งแต่14 - 1 เลขไหนก็ได้กูดีใจหมด555
ทำไมชีวิตคนโง่นี่มันแฮปปี้จังเลย...
ทำไมมีความสุขง่ายจังเลย...
อาจจะเพราะความสุขของคนกากมันเป็นสิ่งเล็กๆ ความทะเยอทะยานอยากได้อยากมีมันเป็นกันทุกคนแหละ แต่เมื่อตระหนักรู้แล้วว่า "อ้าว กูโง่นี่" อะไรๆก็เบาขึ้นน่ะ
ถึงผลจะออกมาแย่ก็ช่างมัน ทำได้เท่านี้ก็คือเท่านี้ ได้เพิ่มแค่ 1 คะแนนก็ถือว่าได้มานะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in