ความจริงที่ปรากฏอาจไม่ได้หมายถึงความจริงเสมอไป 

...

คำพูดที่เอ่ยออกมาอาจไม่มีความจริงปนอยู่ในคำพูดนั้น     

...

..

.

คนเราสามารถที่จะแสดงออกถึงความรู้สึกที่ตนเองคิดอยู่นั้นได้จริงๆ หรือแค่ใส่หน้ากากบดบังตนเองอยู่ในเงา ปกปิดตัวตนจนหลงลืมการเป็นตัวเอง 

...

ใส่ใจคำพูดของคนรอบข้างมากกว่าการเป็นตัวตนที่แท้จริง

.

.

.

ความจริงแล้วเราเกิด มาทำไมคำถามนั้นมันวนอยู่ในหัวของฉัน ตั้งแต่จำความได้ ทำไมเราต้องชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร...

...

..

.

เพื่ออะไร

...

..

.

ทำไม

.

ทำไม

.

ทำไมกันนะ

ทุกวันนี้ความคิดนี้ก็ยังวนอยู่ในหัวของฉัน ร่างกายของฉันกำลังจะเติบโตไปข้างหน้า 

แต่ตัวตนของฉันกลับเดินก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ 

21ปีที่ผ่านมา... ชีวิตฉัน

ฉันถูกกำหนด ให้เกิดมาบนโลกใบนี้  ที่กว้างเกินกว่าที่ฉันจะกำหนดมันได้ 

...

..

.

ในตอนเด็กฉันมีความเชื่อว่า ทุกอย่างฉันสามารถกำหนดมันได้ แค่เพียงฉันได้เอ่ยความต้องการออกมา ทุกคนในบ้านก็พร้อมที่จะทำตามความต้องการของฉันเสมอ หรือแม้แต่เวลาฉันก็จะกำหนดมันให้ได้ ฉันต้องไม่ผิดพลาด

 โดยที่ฉันไม่รู้ว่าชีวิตภายนอกกรอบบ้านอันแสนที่จะอบอุ่น โลกภายนอกนั้นมันจะกดดัน  แข่งขัน หรือโหดร้ายเพียงใด จะเศร้า  เสียใจ ผิดหวังมากน้อยขนาดไหน

...

..

.

.

.

บ้านของฉันมันก็แค่กะลาที่ครอบฉันเอาไว้

เมื่อฉันเริ่มก้าวเดินออกมา ฉันก็เหมือนหลงลืมตัวตนที่แท้จริง 

ปรับตัว

เอาใจใส่คนอื่น

แข่งขัน

ถูกเกลียดชัง

การถูกกล่าวหา

ชิงดีชิงเด่น

นินทา

ความคาดหวัง

...

..

.

ฉันเดินออกจาก กะลาใบเดิม เข้ามาอยู่ในกะลาใบใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิม

มันทำให้ฉันสูญเสียตัวตนคนเดิม เพื่อที่เติบโต 

เรียนรู้ สิ่งใหม่

มันเป็นเรื่องดี หรือเรื่องร้ายกันแน่

ตัวตนที่สูญเสียไป ฉันไม่สามารถเรียกมันกลับมาได้อีกแล้ว

มันไกล ไกลห่างออกไป ไกลแสนไกล

ตอนนี้ผ่านมาไกลเหลือเกิน ตอนนี้ฉันได้เปลี่ยนกะลามา 4 รอบ แล้วกะลาก็กว้างกว่าเดิมในทุกๆครั้งที่เปลี่ยนเข้ามาอยู่

และก็ใกล้ถึงเวลาที่ฉันจะเปลี่ยนกะลาอีกรอบแล้ว  

เวลามันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ฉันเริ่มที่จะหวาดกลัวเรื่อยๆ 

ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นคนที่กดดันตัวเอง ตั้งแต่เมื่อไร 

ตั้งแต่เกิด?

ประถม?

มัธยม?

มหาลัย?

ความกดดัน ความหวาดกลัว ความวิตกกังวล  มันสะสมมากขึ้นทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน

มันเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไร...

เมื่อไรกัน

ชั้นต้องอดทนอยู่กับมัน

บางวันฉันแพ้ ฉันทำร้ายตัวเอง

บางวันฉันชนะ ก็ควบคุมได้

ฉันใช้ความพยายามเหลือเกิน ความอดทนมากกว่าคนอื่นหลายเท่า

ฉันหวังว่าสักวัน ฉันจะข้ามผ่านตัวตนที่เป็นปีศาจในตัวฉัน 

ฉันหวังว่าสักวัน ฉันจะชนะมัน 

-ME-