เกาะล้างแค้น (Ten)

ผู้แต่ง: Gretchen McNeil
ผู้แปล: วรรธนา วงษ์ฉัตร

ราคา 345 บาท

เรื่องราวของนักเรียนสิบคนที่ได้รับคำเชิญจากเพื่อนสาวสุดไฮโซของโรงเรียนให้เข้าร่วมงานปาร์ตี้สุดเหวี่ยงที่เกาะส่วนตัวของเธอ แต่เพราะพายุโหมกระหน่ำ ทำให้เด็กสาวเจ้าของบ้านไม่สามารถเดินทางมาได้ เพื่อนทั้งสิบคนเลยต้องหาอะไรสนุกๆ ทำกันเองเพื่อฆ่าเวลารอพายุซาไปก่อน แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าค่ำคืนแห่งความสนุกจะเปลี่ยนไปเป็นคืนนรกหฤโหด เพราะนอกจากพวกเขาทั้งสิบคนแล้ว ยังมีฆาตกรอีกหนึ่งคนอยู่บนเกาะนั่น...

มีความวัยรุ่นมากกกก มันไม่ใช่นิยายแนวสืบสวนสอบสวนจ๋าที่ไขคดีหาตัวคนร้ายหัวแตกสมองระเบิดแบบนั้น แต่ออกแนวทริลเลอร์ ระทึกขวัญตื่นเต้น ไล่ล่า แล้วมีกลิ่นอายแนวสืบสวนและโรมานซ์สไตล์นิยายแจ่มใสนิดหน่อยแทรกซึมอยู่ตามฉากต่างๆ ในเรื่องประปรายมากกว่า

บรรยากาศของเรื่องเหมือนหนังแนวทริลเลอร์สยองขวัญทั่วไปค่ะ เป็นแก๊งค์วัยรุ่นที่ถูกจับไปขังในสถานที่ปิดตายและไม่สามารถติดต่อโลกภายนอกได้  เพื่อนก็เริ่มทยอยตายทีละคน แถมต้องกล้ำกลืนใช้ชีวิตด้วยความหวาดผวากับฆาตกรซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นใครอีก สถานการณ์บีบคั้นสุดๆ เลยค่ะ

เปิดเรื่องมาด้วยสองสาวเพื่อนสนิท อย่าง "มินนี" และ "เม็ก" ที่อ่านยังไงก็รู้สึกว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเหมือนจะสนิทแต่ก็ไม่สนิท มีความเป็นพิษมากกว่าเป็นมิตร แถมยังมีเรื่องผู้ชายเข้ามาเกี่ยวข้องอีก สลับคู่กันสนุกสนาน มีความ Gossip Girl นิดหน่อย แต่ไม่ได้ห่ำหั่นเชือดเฉือนมากมาย ซึ่งเราค่อนข้างชอบนะ เรื่องคาวๆ เบาๆ ของวัยหนุ่มสาวแรกแย้มทั้งหลาย แม้แต่ละคนดูจะแสบๆ ไม่ใสๆ เลยสักคนก็เถอะ 55555

ในส่วนฆาตกรและการบรรเลงเพลงฆาตกรรมนั้น... เน้นความหวาดกลัวจากการถูกฆ่าทีละคนมากกว่า ใครคาดหวังจะเห็นฉากทุกคนสุมหัวกันเฝ้าระวัง หรือไล่ล่าหาเบาะแสเกี่ยวกับคนร้ายนี้ไม่มีเลยค่ะ เรื่องนี้ไม่ได้เน้นการสืบสวนอย่างที่เรากล่าวไปแล้วข้างต้น ถึงจะเปิดเรื่องมาเหมือนโคนันในห้องปิดตาย หรือคินดะอิจิติดเกาะ แต่กลับไม่มีหลักฐานหรือเบาะแสอะไรในที่เกิดเหตุที่ชี้ไปถึงตัวคนร้ายได้เลย  มีแต่การพยายามหนีตายจากเกาะนี้กับการ "เดา" ถึง "แรงจูงใจ" และ "ใคร" คือฆาตกรแบบเลื่อนลอยไร้หลักการเท่านั้น ไม่มีความเนียนในการแทรกประเด็นให้ฉุกคิดด้วย น้ำหนักของความเป็นแนวสืบสวนสอบสวนเลยเบาบางมาก

โดยรวมเรื่องนี้ก็สนุกดีนะคะ เหมาะสำหรับคนชอบแนวระทึกขวัญในสถานการณ์บีบคั้น อ่านแล้วไม่เครียดมากเท่าไหร่ เพราะมีฉากโรแมนซ์และดราม่าสไตล์วัยรุ่นๆ แทรกอยู่เป็นระยะ มีความน่าติดตามอยู่บ้าง ไม่ถึงกับต้องอ่านตลอดเวลา แต่ก็อ่านรวดเดียวจบเพราะเดินเรื่ิองเร็วมาก ไม่ทันถึงกลางเล่มเราจะเข้าใจความสัมพันธ์ของตัวละครทั้งสิบได้อย่างรวดเร็ว คาเรคเตอร์แต่ละคนค่อนข้างชัดและแยกจากกันง่าย ถึงจะมีสิบคน แต่ทำให้เราซึ่งความจำเรื่องตัวละครปลาทองจำได้อ่ะ! สุดยอดอ่ะ!! 55555 แต่ข้อเสียคือ พอมันมีสิบคน บทบาทแต่ละคนก็จะเฉลี่ยกันออกไป นอกจากตัวละครหลักแล้ว ตัวละครอื่นก็จะค่อยๆ จืดจางไปตามฉาก ไม่ค่อยมีมิติเท่าไหร่ ความอินเวลาที่แต่ละคนตายก็ลดน้อยลงตามไปด้วย แม้แต่เฉลยในตอนจบก็ด้วย คือเราเข้าใจคนร้ายนะ แต่เราไม่ได้รู้สึกเห็นใจใดๆ (เอ๊ะ! หรือเราาเย็นชาไปหว่า 55555)

______________________________
สามารถติดตามอีกช่องทางการรีวิวของเราและเพื่อนๆ ได้ที่ แฟนเพจ Rook a Bead