ผู้แต่ง: ติกขปัญญ์ มณีนุ่ม

ราคา 215 บาท

เมื่อโลกก้าวไกล จนทำให้เทคโนโลยีกลายมาเป็นเพื่อนคู่ใจของมนุษย์เรา "ลูกแก้ว" เด็กสาววัยมัธยมต้นจึงเพียรพยายามอย่างหนักเพื่อจะหาซื้อ "มีมี่ร์" ปัญญาประดิษฐ์ที่ถอดแบบมาจากผู้เป็นเจ้าของมาเป็นของตัวเองให้ได้ เพราะเธอรู้สึกว่าคงไม่มีใครจะให้คำแนะนำเรื่องการใช้ชีวิตและเส้นทางในอนาคตได้ดีกว่าตัวเธอเอง..

ตอนแรกที่เห็นชื่อเรื่องและคำโปรยปกหลัง นึกว่านิยายเล่มนี้ต้องออกแนวดิสโทเปียโลกอนาคตที่มีเทคโนโลยีจ๋าแน่นอน แต่ความจริงแล้ว มันไม่ถึงขนาดนั้นค่ะ 5555 เทคโนโลยีในเล่มนี้มีความล้ำสมัยก็จริง แต่เป็นในแง่ของเครื่องมือเครื่องใช้เสียมากกว่า ยังไม่พัฒนาก้าวไกลไปถึงระบบการคมนาคมหรือสาธารณูปโภคต่างๆ บรรยากาศในเรื่องจึงจะไม่ต่างจากสภาพบ้านเมืองของเราในเวลานี้เท่าไหร่ แต่อาจจะเป็นโลกอนาคตในอีกสักสิบหรือยี่สิบปีข้างหน้า

เล่มนี้เป็นเรื่องราวของเด็กหญิงที่ชื่อ "ลูกแก้ว" ค่ะ เป็นเรื่องของเธอล้วนๆ เราจะเห็นเรื่องราวต่างๆ ผ่านมุมมองของเด็กหญิง ทั้งเรื่องบทบาทของเทคโนโลยีในการชีวิตประจำวัน ปัญหาการใช้ชีวิตในสังคมโรงเรียนของเด็กๆ การวางแผนชีวิตในอนาคต การต่อสู้กับอคติบางอย่างในสังคม ซึ่งลูกแก้วและคู่หูของเธอ "มีมีร์" จะเป็นคนพาทุกคนผ่านเรื่องราวต่างๆ เหล่านั้น พร้อมทั้งสอดแทรกข้อเสียของเทคโนโลยีที่ดึงคนเข้าสู่ด้านมืด รวมไปถึงการจิกกัด "สังคมก้มหน้า" ได้อย่างแสบสัน

ความรู้สึกของเรา เนื้อเรื่องเล่มนี้ออกไปในทางวรรรกรรมเยาวชนมากกว่าวรรณกรรมผู้ใหญ่นะ ถึงเรื่องจะค่อยๆ ดึงเราสู่ประเด็นดราม่าและความคับแค้นใจต่างๆ ที่ลูกแก้วประสบพบเจอทั้งเรื่อง แถมปัญหาบางอย่างก็เป็นเรื่องใหญ่ที่ต้องขอความร่วมมือจากผู้ใหญ่ด้วยซ้ำ แต่เพราะการเดินเรื่องทั้งหมดผ่านมุมมองเด็กหญิง และสอดแทรกการตอบโต้ระหว่างปัญญาประดิษฐ์ที่ดูเหมือนจะมีสติมากกว่า แต่สุดท้ายมันก็คือร่างแยกของลูกแก้วอีกคน ความดราม่าเลยดูบรรเทาลง อ่านแล้วไม่เครียดเกินไป ซึ่งเรามองว่าเป็นข้อดีนะ แบบผู้ใหญ่อ่านได้ เด็กอ่านดีไรงี้ 55555

ชอบเล่มนี้นะ ชอบทุกอย่างที่เป็นเรื่องนี้ เหมือนเห็นตัวเองเป็นลูกแก้วเลยค่ะ เพราะตอนเด็กๆ เราก็ผ่านเรื่องต่างๆ ที่เธอเจอมาเหมือนกัน ลูกแก้วเป็นตัวละครที่มีการพัฒนา แต่กว่าคุณน้องจะเข้าใจอะไรหลายๆ อย่าง ต้องเข้าตาจนก่อน มีมี่ร์เพื่อนรักก็ทำได้เพียงให้ "คำตอบที่ถูกใจ แต่ใช่ว่าจะเป็นคำตอบที่ถูกต้อง" เสมอไปด้วย เราเลยอาจจะงงๆ กับความคิดวกไปวนมาของลูกแก้ว แต่ก็พอเข้าใจได้ว่าเด็กวัยนี้เค้าว้าวุ่นใจและต้องการเป็นที่รักและที่ยอมรับของคนรอบข้าง ความเป็นตัวของตัวเองเลยบิดเบี้ยวเป็นธรรมดา ชอบสุดเห็นจะเป็นบทเรียนในตอนท้ายเรื่องที่ลูกแก้วได้เรียนรู้ ขอบคุณผู้เขียนสุดๆ ที่เขียนสรุปปมและบทเรียนของลูกแก้วอีกครั้งเพื่อให้สารส่งถึงผู้อ่านได้ถูกต้องตรงกันอย่างแนบเนียน ทำให้เรารู้ว่า สรุปแล้ว ลูกแก้วตั้งคำถาม "ผิด" ตรงไหน :)

______________________________
สามารถติดตามอีกช่องทางการรีวิวของเราและเพื่อนๆ ได้ที่ แฟนเพจ Rook a Bead