ผู้เขียน: โยชิมุระ ทัตสึยะ

ผู้แปล: ธีรตา วิจิตร

"บ้านคนอื่นเป็นของคนอื่น บ้านของเราเป็นของเรา แต่หลังคาบ้านคนอื่นเป็นของเรา หลังคาบ้านเราก็เป็นของคนอื่น" (หน้า 345)

พบศีรษะมนุษย์ถูกตัดทิ้งเอาไว้อยู่ที่ริมแม่น้ำทามะในกรุงโตเกียว และพบร่างไร้ศีรษะถูกฝังในท่าพิสดารอยู่ที่หมู่บ้านชิราคาวะโกะ แหล่งมรดกโลกชื่อดัง โดยผู้ตายคือ "ยามาอุจิ ชูโซ" บรรณาธิการนิตยสาร "ความจริงรายสัปดาห์" แต่ดูเหมือนคดีจะยุ่งเหยิงเข้าไปอีก เม่ื่อมีคนตั้งข้อสังเกตว่า คดีนี้มีความเกี่ยวโยงกับนิยายเรื่อง "คดีฆาตกรรมบ้านนุเรงามิ" ที่ยามาอุจิเป็นผู้ดูแลเอง ซึ่งหลายๆ คนเชื่อว่า นิยายเรื่องดังกล่าวถูกเขียนขึ้นมาจากเค้าโครงเรื่องจริง และนั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ยามาอุจิต้องตาย!

เป็นหนังสือจากกองดองค่ะ หยิบขึ้นมาอ่านเพราะเห็นว่าเล่มสองกำลังตามมา 5555

"คดีฆาตกรรมหมู่บ้านชิราคาวะโกะ" เป็นนิยายสืบสวนเล่มแรกของชุด "มรดกโลกของญี่ปุ่น" ค่ะ
อ่าาา งั้นทุกคนก็พอเดาได้แล้วสินะคะ ว่าเหตุการณ์ในเรื่องก็ย่อมต้องมีความเกี่ยวข้องหรือเกี่ยวโยงกับสถานที่สำคัญที่ถูกตั้งให้เป็นมรดกของโลก ใช่ค่ะ เป็นตามนั้นเลย :)

เล่มนี้มีสถานที่หลักของเรื่องก็คือ "หมู้บ้านชิราคาวะโกะ" ค่ะ พอเอาสถานที่สำคัญๆ สวยๆ แบบนี้มาเป็นธีมหลักของเรื่อง ทำให้เรารู้สึกเหมือนตอนที่อ่านหรือดูมังงะเรื่อง "ยอดนักสืบจิ๋ว โคนัน" เลยค่ะ คือ ทั้งโคนันและนิยายเล่มนี้สร้างแรงดึงดูดใจอย่างประหลาดที่ทำให้เราอยากไปเที่ยวสถานที่ที่ถูกกล่าวถึง หรือสถานที่ที่ปรากฎอยู่ในเนื้อเรื่อง แถมผู้เขียนบรรยายภาพสถานที่เอาไว้ซะสวยงามขนาดนั้น ตอนที่เราอ่านก็ยังแว้บไปเปิดรูปสถานที่จริงจากหน้าเว็บไซต์ท่องเที่ยวดูประกอบเลยค่ะ และคิดว่าสักวันก็อยากไปเยือนที่นั่นจริงๆ ดูบ้าง 5555

ส่วนเนื้อเรื่องน่ะเหรอคะ? เรารู้สึกว่า รูปคดีมีความเล่นใหญ่เอามากๆ มีการโยงเอาคนหลายคนมารวมตัวกันในคดีๆ เดียว จำชื่อกันไม่หวาดไม่ไหว 555 การฆ่าตัดหัวไปวางริมแม่น้ำที่โตเกียว ส่วนลำตัวก็ถูกฝังท่าพิสดารเท้าชี้ฟ้าที่โพรงหน้าผาของหมู่บ้านชิราคาวะโกะ ในชีวิตจริง เจอศพสภาพนี้มันก็น่าอกสั่นขวัญผวาอยู่หรอกนะ

แต่มันก็น่าตื่นตาตื่นใจแค่ในช่วงแรกๆ เท่านั้นแหละค่ะ หลังจากนั้นเหมือนทุกอย่างจะเริ่มนิ่ง เหมือนผู้เขียนจะเปลี่ยนไปโฟกัสที่ประเด็นสัพเพเหระอย่างอ่ื่นมากกว่า มุ่งเน้นไปที่การเล่าประวัติและวัฒนธรรมอันยาวนานของหมู่บ้านชิราคาวะโกะและชาวบ้านในหมู่บ้าน ไปเล่าความสัมพันธ์ของตัวละครอื่นๆ แทบจะทุกตัวในเรื่องมากกว่า รู้สึกโดนตัดอารมณ์บ่อยครั้งจากการสลับฉากไปมาของผู้เขียน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ตัวละครใดบ้างที่เราควรให้ความสำคัญ เพราะผู้เขียนแบ่งบทบาทให้ทุกคนอย่างเท่าเทียมกันจนบางครั้งก็ดูเกินความจำเป็นไปซักหน่อย แถมตัวละครบางตัว มีความ "ดีด" สูงมากจนเราอ่านแล้วรู้สึกติดตลกในความกระตือรือร้นแบบดีดๆ พวกนั้น 5555

ความซับซ้อนของคดี และลูกเล่นของการฆาตกรรมในเรื่อง สำหรับเราไม่ได้โดดเด่นมากเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ทำให้คดีดูน่าสนใจ ก็คือ ทำไมยามาอุจิ ชูโซ ถึงได้ถูกฆ่า? เขาไปทำอะไรมา? คนร้ายฆ่าเขาทำไม? แล้วมีความเกี่ยวโยงกับนิยายที่เขาดูแลตรงไหน? แต่ดันโดนผู้เขียนเขียนสลับฉากไปมา แม้แต่ตอนเฉลยตัวคนร้ายและมูลเหตุจูงใจคนร้าย กลายความกระหายที่อยากรู้ความจริงในตอนจบของเรามันแผ่วลงไปเลยซะงั้น 55555

สรุปคือ เรื่องนี้สนุกดีค่ะ คดีดูอกสั่นขวัญผวาแค่ผิวเผินเท่านั้นแหละ มันไม่ได้ซับซ้อนซ่อนเงื่อน หรือคนร้ายเล่ห์เหลี่ยมจัดแต่อย่างใด อ่านได้เรื่อยๆ แต่อาจจะหงุดหงิดเล็กน้อยจากการโดนผู้เขียนตัดอารมณ์ แต่ที่แน่ๆ อ่านแล้วอยากไปเที่ยวหมู่บ้านชิราคาวะโกะค่ะ 55555

____________________