ผู้เขียน: มาริษา ยอดมณฑป

"บางครั้ง นักบำบัดแค่เพียงเคียงข้าง รองรับอารมณ์ด้วยใจที่เป็นกลาง ช่วยสะท้อน และสนับสนุนในสิ่งที่คนไข้ทำก็เพียงพอแล้ว เพราะบางครั้ง สิ่งเดียวที่คนไข้ต้องการคือโอกาสที่จะได้พูด ได้แสดงออก และได้รู้สึก โดยไม่มีใครมาขัดขวาง" (หน้า 83)

เป็นบันทึกเรื่องราวของ "ลิซ่า" นักจิตวิทยาฝึกหัดในช่วงระหว่างที่เธอไปฝึกงาน 6 เดือนที่โรงพยาบาลบาร์เน็ต ซึ่งเป็นโรงพยาบาลขึ้นชื่อว่ามีแต่เคสเด็กและวัยรุ่นโหดๆ ทั้งนั้น...

เล่มนี้ถูกจัดอยู่ในหมวดวรรณกรรมเยาวชนค่ะ

เป็นหนังสือที่เด็กอ่านได้ แต่ถ้าผู้ใหญ่อ่านจะยิ่งดีเข้าไปใหญ่ เพราะเนื้อหาทั้งเล่มเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับปัญหาของเด็กและวัยรุ่นที่มีความเชื่อมโยงไปถึงสภาพครอบครัวและการเลี้ยงดู ซึ่งในส่วนนี้ นอกจากจิตแพทย์และนักจิตวิทยาแล้ว ผู้เป็นพ่อแม่หรือผู้ปกครองจะมีบทบาทอย่างมากในการช่วยเหลือเด็กที่มีปัญหาเช่นกัน 

ในเรื่องบรรดาพ่อแม่ผู้ปกครองของเด็กๆ ต่างพาลูกๆ ของตัวเองมาพบจิตแพทย์และนักจิตวิทยาเพื่อให้ช่วยกันแก้ไขปัญหาทั้งในแง่พฤติกรรมและสภาพจิตใจของเด็กๆ เหล่านั้น ทำให้รู้ว่าการจะเป็นพ่อแม่ใครสักคน หรือการจะเลี้ยงเด็กสักคนมันไม่ใช่เรื่องง่าย มันมีความละเอียดอ่อนและต้องเด็กๆ เหล่านั้นควรได้รับความรักและความใส่ใจอย่างสูงมากกว่าที่คิดเพื่อที่จะเข้าถึงความรู้สึกของพวกเขา และเพื่อให้พวกเขาสามารถเติบโตและใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างมีความสุข

เป็นหนังสือที่ดีนะ อ่านแล้วชอบมากเลยค่ะ คืือผู้เขียนเค้านำเสนอเรื่องราวได้น่าสนใจมาก ใช้ภาษาที่อ่านเข้าใจง่าย สามารถสื่อเรื่องราวได้อย่างตรงไปตรงมา อีกทั้ง ได้เรียนรู้ว่า เวลาจิตแพทย์และนักจิตวิทยาเค้าเจอแต่ละเคสเค้าทำงานกันยังไง และรับมือทั้งกับเด็กและผู้ปกครองกันอย่างไร แถมตอนท้ายของแต่ละเคสก็จะมีเหมือนเป็นรายงานสรุปผลความคืบหน้าภายหลังจากเด็กๆ เหล่านั้นมาพบจิตแพทย์และนักจิตวิทยาด้วย ยิ่งทำให้เห็นถึงผลดีของการพาเด็กมาหาจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาเข้าไปใหญ่ ทำให้เห็นว่า แม้โรคจิตเวชจะมีความหลากหลายมาก แต่มันก็ไม่ยากเกินกว่าจะแก้ไข และไม่ใช่ว่าผู้ป่วยจิตเวชทุกคนจะเป็นคนบ้าหรือคนอ่อนแอเสมอไปด้วย :)

____________________