[Book Review: 010] คำสารภาพ | มินะโตะ คะนะเอะ - Mirai's Reviews

คำสารภาพ (Confessions)
ผู้แต่ง: มินะโตะ คะนะเอะ
ผู้แปล: กนกวรรณ เกตุชัยมาศ
แพรวสำนักพิมพ์
รีวิวโดย มิราอิ (Mirai)

"มันคือการแก้แค้นที่สาสม คิดว่างั้นมั้ยคะ?"

บอกตามตรงว่าไม่รู้ว่าหนังสัญชาติญี่ปุ่นเรื่อง Confessions ที่ดังๆ ในเว็บบอร์ดและพันทิพเมื่อหลายปีก่อนดัดแปลงมาจากนิยายเล่มนี้ค่ะ และด้วยความที่เราไม่มีเวลาหาหนังมาดู พอเดินผ่านในร้านหนังสือแล้วบังเอิญเจอเล่มนี้ ก็เลยตัดสินใจซื้อมาอ่านทันทีค่ะโดยไม่ลังเล แหม่ ก็จะได้คุยกับคนอื่นรู้เรื่องไง 555555

ในส่วนเนื้อเรื่อง ถ้าให้เล่าย่อๆ แบบไม่สปอยล์ ก็เป็นเรื่องราวของครูโมะริกุจิ ยูโกะ ที่ต้องสูญเสียลูกสาวผู้เป็นที่รักอย่างมะนะมิจังไป โดยที่ทุกคนเชื่อว่ามันคืออุบัติเหตุ แต่ครูโมะริกุจิรู้ดีว่าสาเหตุการตายที่แท้จริงคือการฆาตรกรรม เธอจึงยื่นใบลาออกจากการเป็นครู และกล่าวอำลานักเรียนทุกคนในห้องที่เธอเป็นครูประจำชั้น แต่คำกล่าวอำลาของเธอกลับทำให้นักเรียนทุกคนต้องสะพรึง..

บอกตามตรงว่าเราอ่านเรื่องนี้จบแล้ว เราไม่รู้ว่ามันคือนิยายแนวไหน 555555 จะบอกว่าเป็นสืบสวนก็ไม่น่าใช่ เพราะผู้เขียนเฉลยตัวคนร้ายตั้งแต่บทแรก (ถึงผู้เขียนจะใช้คำว่า เด็กชาย A และเด็กชาย B ก็เถอะ แต่สุดท้ายเราก็รู้อยู่ดีว่าเด็กคนนั้นคือใคร เพราะผู้เขียนไม่ได้จงใจปกปิด) หรือจะบอกว่าเรื่องนี้เป็นแนวระทึกขวัญหรือสยองขวัญก็ไม่ใช่อีก เพราะมันไม่มีฉากที่น่าตื่นเต้นหรือต้องลุ้นตัวโก่งใดๆ ฉากสยดสยองหรือเลือดสาดชวนคลื่นไส้ก็ไม่มี แต่พออ่านเรื่องนี้แล้วสิ่งที่รู้สึกได้ ก็คือ ความอึดอัด สลดใจ และหดหู่ เหมือนจมอยู่ในความคิดที่ทุกข์ระทมและต่ำช้าของตัวละคร

นิยายเรื่องนี้เปิดเรื่องได้แปลกดีค่ะ คือเปิดฉากด้วย 'บทพูด' ล้วนๆ ของครูโมะริกุจิ เป็นบทกล่าวอำลานักเรียนในฐานะที่เธอเป็นครูวันสุดท้าย เธอพูดไปเรื่อยๆ ให้ความรู้สึกเหมือนเธอพูดคนเดียว มากกว่าเป็นการดำเนินเรื่องผ่านมุมมองของเธอ ทำให้เราไม่เห็นสภาพแวดล้อมใดๆ ในสายตาเธอเลย แต่เราก็รับรู้ได้ว่าพวกเด็กๆ ในห้องที่นั่งฟังเธอมีปฏิกิริยาอย่างไร ชื่นชมคนแปลมาก อ่านบทนี้แล้วรู้สึกเหมือนครูโมะริกุจิกำลังกล่าวอำลาคนอ่านไปด้วย 555555

แต่เรื่องนี้ไม่ได้เล่าในมุมมองของครูโมะริกุจิคนเดียวค่ะ มีการเปลี่ยนมุมมองไปยังตัวละครอื่นๆ ด้วย เช่น เด็กสาวผู้หัวหน้าห้อง, เด็กชาย A, เด็กชาย B, พี่สาวของเด็กชาย B และ แม่ของเด็กชาย B ทำให้เราเห็นความคิดของตัวละครหลักแต่ละตัว โดยมีจุดเริ่มต้นโศกนาฎกรรมคือการกล่าวอำลาของของครูโมะริกุจิ...

ใช่ค่ะ ทุกคนอ่านไม่ผิด จุดเริ่มเรื่องของนิยายเล่มนี้คือเหตุการณ์หลังจากที่ครูโมะริกุจิลาออกไปแล้ว เราจะเห็นครูโมะริกุจิจากลาไปโดยไม่มีแม้แต่การ 'ไล่ล่า' ฆาตรกรค่ะ.. งงอ่ะดิ 5555555 เรื่องนี้ไม่ใช่แนวไล่ล่า หรือลากฆาตรกรที่ซ่อนเร้นออกมารับโทษตามกฎหมาย เพราะครูโมะริกุจิมองว่า 'กฎหมายเยาวชน' คือตัวขัดขวางความยุติธรรม เธอมองว่าคำกล่าวอำลาของเธอคือคำพิพากษา เธอเลยไม่จำเป็นต้องพึ่งอำนาจศาลสูง แต่ใช้อิทธิพลของศาลเตี้ยไล่ต้อนฆาตรกรให้จนมุมและยอมรับสารภาพ

นอกจากประเด็นเยาวชนกระทำผิดแล้ว ยังมีประเด็นอื่นๆ ที่น่าสนใจสอดแทรกในเนื้อเรืองด้วย เช่น ปัญหาความแตกแยกของครอบครัว การเสพติดความรุนแรง พ่อแม่รังแกฉัน การ bully ในโรงเรียน จรรยาบรรณของความเป็นครู เป็นต้น ซึ่งถึงแม้เหตุการณ์ในนิยายจะเกิดในประเทศญี่ปุ่น แต่ก็ต้องยอมรับว่าปัญหาเหล่านี้ก็สะท้อนสังคมไทยเช่นเดียวกัน

ในส่วนของตัวละคร
ตัวละครหลักทุกตัวมีมิติค่ะ มีทั้งดีทั้งเลว และมีแอร์ไทม์เป็นของตัวเอง 1 บทล้วนๆ ทำให้เราเต็มอิ่มกับความคิดของตัวละครแต่ละตัว เราจะรับรู้ถึงเรื่องราวในอดีต จนกลายเป็นที่มาของการกระทำและการตัดสินใจในปัจจุบัน พูดง่ายๆ คือ เราจะเข้าใจ 'ตรรกะ' ของพวกเค้า แม้มันจะป่วยสุดๆ ก็ตาม 55555

ผู้เขียนไม่ค่อยเน้นข้อเท็จจริงในเหตุการณ์เท่าไหร่ ผู้เขียนเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เป็น 'ทามไลน์ปัจจุบัน' ผ่านมุมมองของเด็กสาวผู้เป็นหัวหน้าห้องเพียงคนเดียว สลับกับความคิดเห็นของเธอบ้างในบางส่วน ก่อนจะสลับมุมมองไปตัวละครอื่นๆ โดยมุมเน้นแค่ 'ความคิด' ของตัวละครเท่านั้น (มีบ้างบางฉากที่เล่าเหตุการณ์ทามไลน์นอดีต แต่มันเป็นแค่การ 'ย้อน' เท่านั้น ทุกคนยังอยู่กับปัจจุบัน) เวลาอ่านเลยให้ความรู้สึกว่าตัวละครมานั่งระบายความในใจให้คนอ่านฟังเสียมากกว่า และบังเอิญเป็นความในใจที่มืดมัวหม่นหมองซะด้วย

สรุปคือ อ่านแล้วอึดอัดกับตัวละครมาก เพราะแต่ละคนเหมือนภูเขาไฟใกล้ระเบิด แต่แทนที่จะระเบิดแบบวิธีธรรมชาติ ดันระเบิดวิธีพิสดาร ดังนั้น ใครที่ชื่นชอบแนวกดดันเล็กๆ ดราม่าเด็กๆ (แต่ประเด็นไม่เด็ก) ก็แนะนำเล่มนี้ค่ะ

คะแนน 10/10
เราอ่านแล้วเราไม่ผิดหวัง จากตอนแรกที่ไม่คาดหวังอะไรเลย คิดแค่ว่าอ่านแก้ขัดไปก่อน แต่กลายว่าอ่านแล้วประทับใจมาก ผู้เขียนทำให้เรารู้จักตัวละครแบบรู้จักจากภายในใช่รูปลักษณ์ภายนอกอ่ะ รู้สึกว่าทุกคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง และแต่ละคนตรรกะก็.. อื้ม จ๊ะ.. 55555 ที่ชอบสุดก็คือการเล่นประเด็นที่สะท้อนสังคมนั่นแหละ อ่านแล้วเกิดคำถามว่า เยาวชนที่ทำผิดเกิดจากวิจารณญาณที่ไร้เดียงสาจริงรึเปล่า อะไรที่ทำให้เยาวชนที่แลดูไม่มีพิษภัยถึงได้ร้ายกาจได้ขนาดนี้ แล้วเราจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ยังไง อ่านแล้วปวดตับดี ชอบค่ะ 5555555

(ราคา 195 บาท)

สามารถติดตามอีกช่องทางการรีวิวของเราได้ที่ https://www.facebook.com/Rookabead

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น