ทากะเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำตอนที่บุยันซังมาเคาะห้อง หมอนั่นหันมามองหน้าผมเลิกคิ้วแทนคำถาม คงเห็นผมทำหน้าบึ้งล่ะมั้ง เขายิ้มกว้างอย่างรู้ทัน หยิกแก้มผมทีนึงก่อนจะเดินออกไปหาแขก
ออกไปทั้งที่สภาพผ้าขนหนูยังแปะคาอยู่บนหัวเนี่ยนะ อยากจะห้ามใจแทบขาด แต่ติดว่าสองคนนั้นสนิทกันมานานก็เลยไม่อยากขัด
ใช่ว่าไม่ชอบอะไรเขาหรอก แค่สภาพทากะที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จแบบนั้น ไม่อยากให้ใครเห็นไปมากกว่านี้ จริงถ้าไม่นับอีกสองคนในวง อยากสงวนไว้แค่เขา
ตอนแรกก็คิดว่าคงไปคุยกันเฉยๆจนกระทั่งเห็นรูปที่บุยันซังแท้กมา
นะ...น่ารักชะมัด (•////•)
บ้าจริง ลบทิ้งทันมั้ย ใครอนุญาตให้ถ่ายนะ แล้วทำไมถึงยอมกันง่ายๆ
บ้าชะมัด !! ตากล้องประจำวันนี้เหรอ ต้องไปขอไฟล์ต้นฉบับ เอาไปอัดเพิ่ม แค่ก-- ไม่สิ เซฟมาแล้วลบทิ้งก่อน จะปล่อยให้ไปไกลกว่านี้
ไม่เอา ไม่อยากให้ใครเห็นเพิ่มแล้ว แค่นี้คนก็หลงกันจะตายแล้ว ทากะอยู่ไหน ต้องทำโทษให้เข็ดจะทำรอยจนไม่กล้าออกไปถ่ายรูปเชียว
แค่ยืนเฉยๆเขาก็แทบจะบ้าตายแล้ว
ดูองศาท่ายืน ดูท่ายิ้มในรูปนั่นสิ
ทากาฮิโระ ช่วยน่ารักน้อยลงกว่านี้หน่อยจะได้มั้ย
หวง...
ผมหวงนะครับ.
ไดอารี่ลับ
ยามาชิตะ โทรุ.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in