เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Short Fiction [รวมเรื่องสั้น]nilzeronoun
North America Tour 2019 : Day 7


  • 'ไปไหนซะแล้วล่ะ' คำถามไร้ประธานดังจากคนเสียงทุ้มหน้าง่วงที่เดินผ่านประตูห้องแต่งตัวเข้ามา โชว์วันนี้จบลงเกือบจะหนึ่งชั่วโมงได้แล้ว หลายฝ่ายแยกย้ายเก็บของเตรียมกลับขึ้นบัส

    เรียวตะเงยหน้าจากกระเป๋าสัมภาระ มองพี่ชายหน้ามนคนโอซาก้าบ้านเดียวกัน ก่อนจะลอบยิ้มขบขันรับรู้ได้ในทันทีว่า 'คนหาย' ที่พี่ชายตามหาน่ะเป็นใคร

    "เห็นวิ่งเข้าห้องน้ำไป แต่ก็นานแล้วนะ ยังไม่ออกมาเลย พี่ไปตามหน่อยก็ดี โมะแม่งฉี่จะราดแล้ว ต้องออกไปเข้าที่อื่นเนี่ย" มือเบสตัวสูงชี้แจง โทรุพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินตรงไปยังสถานที่เกิดเหตุที่พยานปากเอกซักทอดไว้

    มือหนาเคาะอยู่สองสามที แต่ไม่มีวี่แววว่าอีกฝ่ายจะเปิด

    "รู้ใช่มั้ยว่าถ้าไม่เปิดจะเกิดอะไรขึ้น" เขาว่าเสียงต่ำ เท้าเอวมองบานประตูที่ไม่หนาแน่นนัก ถ้าจะพังจริงก็คงไม่ยาก

    คนในห้องน้ำสะดุ้ง รีบตะโกนกลับไป "ฉันถ่ายหนักอยู่นะ อย่าเร่งสิฟะ"

    "เรียวตะบอกว่านายเข้ามานานมากแล้ว โกหกหรอ....จะเอาเพิ่มอีกสักกระทงมั้ยล่ะ"

    "เปิดแล้วๆ โธ่เว้ย เจ้าบ้านั่น พูดมากนักทำไมต้องคอยรายงานนายทุกเรื่อง" ทากะบ่นเป็นหมีกินผึ้ง กระชากประตูให้เปิดออกเผชิญหน้ากับคนตัวสูง

    "มีอะไร !?" เสียงใสว่าห้วนๆ โทรุยกยิ้มมองคนที่แสร้งหงุดหงิด ก่อนยกนิ้วโชว์เขา

    "วันนี้นายร้องผิดสองครั้ง"

    "จะมาตอกย้ำอีกทำไม ก็ขอโทษไปแล้วนี่ เรื่องมันก็น่าอายชะมัด"

    "แต่นายต้องไม่ลืม ทำตามข้อตกลงด้วย นายเป็นคนประกาศกร้าวเองนี่"โทรุว่าเอื่อยๆ เท้าแขนกับกรอบประตู ลดเสียงให้เบาลงตอนเอ่ยประโยคข้างต้น ทากะเลิกลั่ก มองเรียวตะที่เดินไปเดินมาอยู่อีกฟากนั่นแล้วหันมาตวัดสายตาดุๆใส่เขา

    "ถ้านายไม่ทำ...จะให้ฉันเป็นคนทำก็ได้นะ แล้วอย่ามาโวยวายทีหลังล่ะ"

    คนตัวเล็กกัดฟันกรอด เขาไม่มีทางเลือก ทากะดึงอีกฝ่ายเข้ามาด้านในแล้วปิดประตูปัง

    เรียวตะสะดุ้งโหยง มองคนตัวสูงที่เขาส่งให้ไปกระชับพื้นที่ แต่กลับกลายเป็นหายไปหลังแดนสนธยานั่นอีกคน มือเบสหนุ่มได้แต่ส่ายหน้านึกขำ

    โทรุคงมาจัดการลงโทษทากะตามคาด เจ้าสองคนนี้หยอกกันเหมือนลิ้นกับฟันแต่ก็ขาดกันไม่ได้

    เจ้าตัวเล็กจอมอวดดีดันเคยประกาศกลางห้องซ้อมว่าจะไม่ยอมพลาดบนเวทีอีก คนที่ถึงขั้นพนันว่าจะยอมให้โทรุลงโทษตามอำเภอใจถ้าเกิดพลาดขึ้นมา ท่าทางมั่นใจขนาดนั้น...รอดมาสามวันดันตกม้าเอาวันนี้

    ส่วนข้อตกลงเป็นอะไรเขาเองก็ไม่รู้หรอกนะ ไม่อยากคิดเลยล่ะ ถ้าถึงขั้นลากเข้าห้องน้ำไปด้วยกันแบบนี้คงไม่ธรรมดาแน่ เสียดายอย่างเดียวดันแอบถ่ายไว้แกล้งคนไม่ได้เลยนี่สิ


    ทากะปากแน่นมองคนที่นั่งหลับตาทำแก้มป่องอยู่ตรงหน้า อยากจะบีบคอเขามากกว่าทำตามข้อตกลงนั่นนัก

    "สองนะ...อย่าลืมล่ะ" เสียงทุ้มเอ่ยเตือน ทากะหายใจฟึดฟัด จับไหล่คนตัวสูงให้โค้งต่ำลงมาแล้วเขย่งปลายเท้าช่วย เขากดปลายจมูกเร็วๆ ลงบนแก้มซ้ายแก้มขวาของอีกฝ่าย แล้วรีบถอยออกห่างราวต้องของร้อน

    โทรุหัวเราะตอนลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นคนหน้าแดงก่ำย้ายไปยืนซะไกลนั่น

    คนหน้าง่วงแตะแก้มที่ยังทิ้งรอยอุ่นเมื่อครู่ ก่อนเงยหน้าช้อนตาสบกับคนตัวเล็กก่อนว่า

    "โชคดีที่ครั้งนี้แค่สอง เพราะถ้าสามล่ะก็ ครั้งสุดท้ายต้องตรงนี้แล้วนะ" นิ้วเรียวแตะค้างบนริมฝีปากตัวเอง เขายกยิ้มเจ้าเล่ห์ ทากะหน้าดำหน้าแดง เดินมาเปิดประตูห้องน้ำก่อนจะลากคนตัวสูงและผลักออกไปเต็มแรง

    "ฝันไปเหอะ" เขาแลบลิ้นส่งท้ายก่อนจะปิดประตูปังใส่หน้า แล้วลงกลอนล็อคทันที

    คนตัวสูงยิ้มบาง อารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิมมาก เขามองค้างอยู่กับบานประตูอยู่นาน

    คราวนี้จะปล่อยให้หายใจก่อน แค่บนเวทีนั่นก็คงเขินมากแล้ว แถมบทลงโทษเมื่อครู่ก็ไม่คิดว่าเจ้าตัวจะกล้าทำจริงๆ

    บทลงโทษที่ดีต่อใจเขานั่น เป็นไปได้ก็อยากให้หมอนั่นเผลอพลาดขึ้นมาอีกเลย

    รู้สึกอยากทำโทษคน :)

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in