(นั่นๆๆมันอยู่ซ้ายโว้ย)
(มึง กูเจ็บหนัก ช่วยกูด้วยยยยยย)
“กูเองๆ”
เสียงคีย์บอร์ดและเสียงตะโกนโวยวายของเด็กหนุ่มทั้งสามคนที่กำลังต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดจากอีกทีมที่กำลังเข้ามายึดครองถิ่นฐานของเขาดังอื้ออึงไปหมด
(โห ไอไปป์ถ้ามึงช่วยดราฟต์ทันนะ แชมป์แล้วว) เสียงขี้โม้จากเปอร์ที่นั่งคาดโทษผมอยู่นั่นเป็นอย่างนี้ล่ะ มันไม่เคยโทษตัวเองหรอก
“กูอยู่ตั้งไกล มึงอยู่ใกล้ๆไม่ชุบมันล่ะวะ”
(เออไปป์ ถ้ามึงมาเร็วกว่านี้นะ..มาๆอีกสักเกม) ต้นเหตุของการเถียงกับเมื่อครู่พูดขึ้น
“กูไม่เล่นแล้วนะ” ผมพูดขึ้นอย่างตัดพ้อนิดๆ
(เอ้า เออๆกูดูโอ้กับไอเปอร์ก็ได้)
(ไปป์มันงอนหรอวะ)
(ไม่รู้ว่ะ มึงกดสักทีสิวะ) ง้อกูหน่อยมั้ยหน่อย นี่กูงอนอยู่นะเนี่ย
ผมยังอยู่ดิสคอร์ดกับพวกมันแต่ตอนนี้มานั่งไลฟ์เหงาๆในไอจี หาเพื่อนมาร่วมไลฟ์ด้วยไปเรื่อยๆหลังจากประโยคนั้นดราฟต์มันก็ไม่ได้พูดถึงผมอีกเลย ได้แต่แอบน้อยใจเพราะช่วงนี้มันไม่ค่อยสนใจผมเท่าไหร่ทั้งๆที่เมื่อก่อนตัวติดกันอย่างกับปาท่องโก๋
(ไปป์ๆๆๆๆๆมึงไลฟ์เสร็จยังเนี่ย มาเล่นเปล่า) ไอตัวดีมันพูดขึ้น ในที่สุดก็นึกถึงผมแล้ว
“มึงเล่นกับไอเปอร์ไปดิเดี๋ยวกูไปเล่นกับคนอื่น” อย่าตามใจมันเยอะครับ นึกจะไล่ก็ไล่จะเรียกก็เรียก แค่นี้ก็ตามใจมันทุกอย่างจนดื้อไปหมดซะทุกเรื่องแบบนี้
(ไปป์งอนกูหรอวะ กูอยากเล่นกับมึงน้า)
“อ้อนกูก่อนดิ” โอกาสที่ไอดราฟต์มันมาแนวนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆ น้ำขึ้นต้องรีบตักสุภาษิตไทยเขาบอกไว้
“
(พี่ไปป์มาเล่นเกมกับน้องดราฟต์นะนะครับ)
(พี่ไปป์ฮัลโหล ตอบน้องดราฟต์ด้วยครับ)
“...”
(ไอไปป์อย่าเล่นตัวให้เยอะไอสัดนี่)
“อะ..เออเดี๋ยวกูปิดไลฟ์แปป” ผมรีบตอบไปอย่างตะกุกตะกัก เพราะยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าสิ่งที่พึ่งได้ฟังไปเมื่อครู่เป็นฝันของผมหรือเปล่า รีบบอกลาเพื่อนๆที่ดูไลฟ์อยู่แล้วปิดไลฟ์ทันที
(เดี๋ยวนะไปป์นี่มึงยังไลฟ์อยู่แล้วก็ให้กูพูดแบบนั้นอะนะ อายเขามั้ย กูไม่เล่นกับมึงแล่ว) ฉิบหายแล้วครับ จากที่ผมงอนมันอยู่แท้ๆ กลายเป็นว่าผมต้องรีบไปง้อมันแล้ว
“ดราฟต์มึงอย่างอนดิ เดี๋ยวกูเลี้ยงบิงซูมาเล่นกับกูก่อน” ไออ้วนนี่ต้องใช้ของกินล่อครับ แต่เอาจริงๆดราฟต์มันก็ไม่ได้อ้วนนะ แต่ตัวแม่งนิ่มไปหมด แก้มก็เยอะ baby fat อ
(จริงนะพรุ่งนี้เลยได้ป่ะ อยากกินแล้วอะ) หางกระดิกอยู่แน่เลย ลูกหมาของผม
(ทำไมมึงต้องชวนคนอื่นมาตลอดเลยอะบางทีกูก็อยากไปไหนกับมึงแค่สองคนนะ) ฉิบหายแล้ว มันหมายความว่าอะไรวะเนี่ยยยยย
“เออๆกูไม่ชวนแล้ว ไปแค่สองคนนะ” ผมจะไปทำอะไรแปลกๆกับมันมั้ยวะ คือก็เคยอยู่กับมันแค่สองคนนะ ที่โรงเรียน ไปบ้านมัน แต่มันก็ไม่เหมือนกับไปเที่ยว กลัวจะเทคแคร์มันมากเกินไปเดี๋ยวมันอึดอัด
(อืมเล่นไรดีอะ csหรือ
“
(ขี้โม้จังวะกูเข้าเกมละ)
“เปลี่ยนเรื่องเก่ง”
(เปลี่ยนอะไรรีบๆเลย กูโคตรคิดถึงมึง วิทย์คณิตมันงานเยอะขนาดนั้นเลยไง๊กว่าจะได้เล่นด้วยต้องจองตัวก่อนกี่วันอะครับ)
“คิดถึงเหมือนกัน”
“...”
“พรุ่งนี้แดกบิงซูเสร็จกูไปค้างบ้านมึงนะ อยากเจอนานๆ”
(ได้หมดอะอยู่ถึงวันจันทร์เลยดิ)
“ทั้งสัปดาห์เลยได้ป่ะล่ะ”
(พ่อมึงสิ เอาเสื้อมาด้วยละกัน รอบนั้นเสื้อกูแทบขาดไอห่า)
“เดี๋ยวกูขนไปทั้งตู้เสื้อผ้าเลย”
(เว่อร์ละไอสัด)
“ก็อยากอยู่ด้วยนานๆนี่หว่า”
เป็นครั้งแรกที่แต่งนิยายแล้วมาลงให้คนอื่นอ่านเลยค่ะ
ปกติคือแต่งเก็บไว้อ่านเองในword
แนะนำติชมได้เลยนะคะ :)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in