ชื่อหนังสือ : 沉月畫仙 - เทพธิดากลางเดือนคล้อย
ผู้แต่ง : 燦非 - ชั่นเฟย
ผู้แปล : Wisnu
สำนักพิมพ์ : แจ่มใส (มากกว่ารัก)
พิมพ์ครั้งที่ : 2 (ธันวาคม 2558)
จำนวนหน้า : 295 หน้า
รายละเอียด :
ข้อดีเพียงประการเดียวของการที่เขา ‘สุ่ยเยวี่ย’ ได้เกิดมาเป็นบุตรชายท่านอ๋องคือการได้เรียนวาดภาพซึ่งเป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบจากอาจารย์ผู้มากความสามารถหลายท่าน
ทว่าที่ผ่านมาผลงานของเขามักถูกวิพากษ์ว่าดูเงียบเหงา แฝงไว้ด้วยความรู้สึกอัดอั้นตันใจและเป็นทุกข์อยู่เสมอ ก็ใครไหนเล่าจะรู้และเข้าใจว่าเขาต้องเผชิญกับเรื่องใดบ้างในวังอ๋องแห่งนี้
กระทั่งได้พบเด็กสาวคนหนึ่งที่หลงใหลในภาพวาดของเขายิ่งนัก… นับแต่นั้นทุกลายเส้นจากปลายพู่กันที่เขาบรรจงสร้างสรรค์ก็เปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเดิม…
ดุจชีวิตถูกเติมเต็มเมื่อมีนางเข้ามาแต้มสีสัน ทว่ารอบตัวเขาเต็มไปด้วยผู้ไม่ประสงค์ดี ใครไหนเลยจะยอมให้เขาสมหวัง ได้อยู่กับนางผู้เป็นที่รักอย่างสงบสุข!


✿ บันทึกหลังอ่าน

เธอออออออออ เล่มนี้ดีงามงานชั่นเฟยมากกกก
ชอบมาก ชอบสุดๆ น้ำตาไหลด้วยความสงสารเลยทีเดียว

อ่านมา 4 เรื่อง ฝนก็ไม่ได้อะไรมากมาย แบบก็คิดว่าคงไม่นวลเหมือนกลีบบัวกลางใจ คงไม่สลับฉากไปมาแต่ตรึงใจเหมือนกรุ่นกลิ่นกลางรอยจำแน่ๆ คงเป็นอีกแบบ แต่ก็เดาไม่ออกมาจะมาแนวไหน

เม้าส์เรื่องก่อนเนอะ
เรื่องนี้ไม่ถือว่าเป็นเล่มต่อจากเหตุการณ์ก่อนหน้าในเรื่องนาวากลางสายหมอก สิ่งที่เชื่อมกันก็คือพระเอกของเรื่องนี้เป็นหนึ่งในเป่ยเล่อที่ขึ้นตรงกับจักรพรรดิโดยตรงเท่านั้น
แล้วเนื้อเรื่องคืออะไร?
เนื้อเรื่องของเล่มนี้คือการเปิดเผยปมอดีตอันแสนขมขื่นของพระเอกค่ะ ขมมาก ดราม่ามาก (ถูกจริตน้ำฝนมาก อ่านไปซับน้ำตาไป) ง่ายๆเลย คือเป็นเหตุการณ์ก่อนหน้า ก่อนที่พระเอกจะมาเป็นเป่ยเล่อขององค์จักรพรรดิค่ะ
พระเอกเป็นบุตรชายคนที่สามของท่านอ๋องที่ทุกคนทราบกันว่าไม่มีความสามารถอะไรนอกจากวาดภาพ ทุกคนต่างดูแคลนเพราะท่านอ๋องชื่นชมสายบู้มากกว่า ตั้งแต่แม่ของพระเอกเสีย นางก็กลายเป็นลูกชายที่พ่อไม่รัก มีชีวิตอยู่ในเรือนของตัวเอง วาดภาพไปตามภาษาคนชอบความสงบ โดนกลั่นแกล้งทั้งทางตรงและทางอ้อมก็ไม่ตอบโต้ ยอมอะไรได้ก็ยอม นอกจากบ่าวสองคนก็ไม่มีใครในบ้านรักพระเอกเลย
ส่วนนางเอกเป็นน้องสาวของคู่หมั่นของพี่ชายของพระเอก (ดูซับซ้อน) นางเอกนางก็มีปม ด้วยความที่พี่สาวสองคนไม่ชอบหน้านางเอก มักจะแย่งของจากนางเอกเสมอ แต่นางเอกดีกว่าพระเอกตรงที่นางเอกยังมีแม่ และคนเป็นพ่อก็ยังรักนางเอกอยู่ ถึงจะถูกแกล้งมาสารพัด นางเอกก็ไม่เคยฟ้อง ในเรือนไม่มีเงินซื้อยาก็ยอมนำเครื่องประดับไปขายเพื่อนำเงินมาซื้อยา ทั้งๆที่ตัวเองก็ถือว่าเป็นคุณหนูก็ไม่อาย
วันหนึ่งนางเอกได้เดินหลงเข้าไปในส่วนเรือนของพระเอก ทั้งสองเลยได้พูดคุยกันตั้งแต่วันไหน ต่างฝ่ายต่างเป็นคนที่ชอบภาพวาด คนหนึ่งชอบวาด อีกคนชอบดู ความสัมพันธ์ก็เป็นไปอย่างช้าๆ จากคนไม่รู้จักกลายเป็นคนรู้ใจ และในวันที่พระเอกทวงสัญญากับท่านอ๋องผู้เป็นพ่อ ให้ท่านอ๋องหมั่นหมายนางเอกให้ วันนั้นคือวันที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
จบ #ผิด

คือฝนเล่าต่อไม่ได้ กลัวสปอยหนักมาก
เรื่องไม่ได้จบเท่านั้นนะคะ คือเหตุการณ์ต่อๆมา นำพาให้เราพบเจอกับคนร้ายที่มากกว่าร้ายจนฝนอยากจะเรียกว่าเลวเลยล่ะ จากตอนแรกคิดว่าเหตุการณ์ต่อๆมา ต้องเป็นแผนของคนนั้น ต้องมีการตลบหลักจากคนนี้ สุดท้ายแล้วทั้งหมดทั้งมวลนั้นเกิดมาจากคนๆเดียวที่เลวมาก(แล้วไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนนี้ ฮึยๆๆ) เป็นเพราะหญิงที่ตัวเองรักไม่ได้รักตัวเองตอบ (ปมส่วนนี้ขยายไม่เยอะ มโนกันไปเอง) จนทำให้เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้น วางแผนยาวนานเพื่อแก้แค้นหญิงคนนั้น แม้กระทั้งทำลายความบริสุทธ์ ทำลายชีวิตใครต่อใครก็ไม่สน เพื่อให้ได้แก้แค้นเท่านั้น (ยี้ เกลียดมาก เลวมากกก)
สงสารพระเอกหนักมาก ตั้งแต่เด็กจนโต กว่าเขาจะเจอคนที่เข้าใจภาพวาดของเขาได้อย่างแท้จริงๆก็มีเพียงแค่นางเอก เขาเลยรักมาก ทะนุถนอมไปพร้อมๆกับความกังวลใจ แแล้วก็กลายเป็นจุดอ่อนให้ถูกทำร้ายได้ง่าย จนถึงจุดที่เขาไม่ทน! เขาเลยจำเป็นต้องตัดใจตัวเองตอบโต้และปกป้องหัวใจและความรักของตัวเองจนเกือบเสียมือเสียขาและตาย!

โถ่ เป่ยเล่อของฝน (กอดปลอบ)

สุดท้ายแล้ว เพราะเหตุการณ์การตอบโต้ของพระเอก ก็สะเทือนเลือนลั่นไปทั้งเมือง และทำให้ความจริงอีกหนึ่งอย่างปรากฏ! นอกเหนือจากคนเลวคนนี้แล้วยังมีอีกคน จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมดนี้ ฮึยๆๆๆ อ่านจุดนี้แล้วฝนตกใจมาก ไม่เคยคิดว่าความจริงนี้จะเป็นคนๆนี้ คือแบบ คืออออ ถ้ายูรักมากแล้วยูปล่อยไปทำไมมมมมม (ยกมือตี) น่าสงสารนางเหมือนกันที่พอรู้ความจริงทุกอย่างแล้วนางก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากนิ่ง สงบ สยบความหม่นหมองใจ (แต่ยังอยากตีอยู่)

ด้วยเรื่องราวทั้งหมดนี้ทำให้สุ่ยเยวี่ยเป็นท่านเป่ยเล่อ (กระซิก กระซิก)

P.S.
→ ใครชอบงานดราม่า แต่ไม่เคยอ่านเล่มก่อนหน้าคืออ่านได้ ไม่งง ไม่สับสนแน่นอน
→ แซงหน้าทุกเรื่อง ในเซตนี้ รักเล่มนี้สุด!!

More.
→ Goodreads

Posted on Wordpress.com: January 6, 2016