✿ บันทึกหลังอ่าน

ขอกรี๊ดก่อนเลย กรี๊ดดดดดดด เล่มนี้ที่รอคอยมาแล้วววว
ตอนอ่านเรื่องศึกรักประลองใจแล้วมีสปอยนิดหน่อยเรื่องของคุณลูกชายกับอาสาว ฝนก็กรี๊ดกร๊าดอยากอ่านเรื่องเต็มๆแล้ววว แต่ก็ทำใจไว้แล้วล่ะว่าอาจจะไม่มี เพราะโดยปรกติอวี๋ฉิงมักจะแต่งเรื่องที่มี timeline ห่างกันยาวๆ (ตอนอ่านหลงเงานางก็อยากรู้ story ของพระ/นางในชาติใหม่ #น้ำตาไหล #เพราะไม่มี) พอเรื่องหนึ่งบุปผากลางใจออกก็แอบเสียใจ ไม่มีเล๊ยยย ไม่มีเรื่องของคุณลูกชายมาให้กรี๊ดกร๊าดเลย วันเวลาผ่านไป (เธอใช้คำอะไรเนี่ย!) มีข่าวว่าจะมีคุณลูกชายมาให้อ่านนะ ดีใจกลิ้งไปมา แอร๊ยยย คุณลูกชายยยยยยยของน้ำฝนนนนน (เป็นของเธอเมื่อไรกัน!!!) ไม่รอช้าค่ะ หยิบทันที (แต่อ่านไม่ทันที ฮาาา)

อ่านจบ แน่นอนว่าไม่ผิดหวัง พอจบหน้าสุดท้าย ความรู้สึกของฝนคือ อยากกลับไปอ่านเล่มศึกรักประลองใจใหม่อีกรอบ ไม่ใช่ว่าเพราะลืมตัวละครบางตัวนะ แต่รู้สึกชอบแบบบรรยายไม่ถูก ไม่ใช่แค่เรื่องศึกรักฯ ฝนอยากอ่านผลงานของอวี๋ฉิงทุกเล่มที่มีในครอบครองใหม่อีกรอบเลย (เป็นหนัก) ถึงจะงงๆกับการลำดับญาติที่เรียกหาในหนังสือ (งงว่า ทำไมกงซุนเสี่ยนเรียกอดีตคุณชายในสมัยของกงซุนอวิ๋นว่าลุง ทำไมไม่ใช่อา? หรือฝนลำดับญาติผิดเอง? กงซุนอวิ๋นไม่ใช่ว่าเรียกคุณชายตัวเลขว่าน้องหมดทุกคนหรอกเหรอ? คงต้องย้อนกลับไปอ่านอีกรอบจริงๆแหละ) แต่อ่านแล้วรู้สึกเต็มมาก (เต็มที่ว่าไม่ต้องรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเรื่องของคุณลูกชายแล้ว ฮาาา) แต่มารู้สึกอยากรู้อยากเห็นเรื่องต่อไปที่คนแต่งแง่มๆบอกหน้าสุดท้ายแทน (ทำร้ายหนูทำไม!)

มาเล่าเรื่องเนอะ
คือนางเอกเธอโดนพิษทำให้ต้องมีชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก พระเอกก็ดันด้นหาทางแก้พิษให้นางเอกทุกวิถีทาง ย้ำค่ะว่า ทุกทางจริงๆ
จบการเล่าเรื่อง (จะโดนตีไหม?)

คือฝนเล่าไม่ได้อ่ะ (หัวเราะ) เล่าปุ๊บ บอกหมดปั๊บ อ่านเองดีกว่าเนอะ แต่อาจจะรู้เรื่องคราวๆจากการกรี๊ดของฝนได้ (ในบรรทัดต่อไป!)

ขอกรี๊ดอีกรอบ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

ฝนชอบกงซุนเสี่ยนอ่ะ ชอบความรักของนางที่มีให้กับนางเอก นางรักคนของนางมาก รักแบบรักมากจริงๆ รักจนคนอ่านอยากจะไปสิงร่างนางเอก(ในตอนจบนะ ระหว่างเรื่องก็ดูทรมานเกิ๊น) โอ๊ย พ่อคุ๊ณณณณ ถ้าใครอ่านศึกรักฯมาแล้วจะรู้ว่ากงซุนอวิ๋นเนี่ยเป็นพวกเย็นชากับคนนอกแต่ยิ้มแย้มให้กับคนใน คุณสมบัตินี้ถ่ายทอดมาให้กับลูกชายคนเดียวแบบเต็มๆเลย เต็มจนล้น!!
เสี่ยนเอ๋อ (โดนท่านจอมยุทธมองค้อน) กงซุนเสี่ยน (ก็ได้ พอใจยัง!!) นางไม่ยิ้มแย้มเลย ย้ำว่า ไม่เลย!! นางก็เย็นชาของนางไป ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร ใกล้ไกลนางก็ไม่สน แม้กระทั้งนางเอก!!! แหม จะเย็นชาทั้งหมดก็ไม่ได้ใช่ป่ะ ไม่งั้นไม่ใช่นิยายรัก คือนางก็มีโมเม้นแบบอบอุ่นบ้างอะไรบ้าง นางก็แสดงออกว่ารักนะ แต่แบบรักของฉันก็คือแบบแข็งๆแบบนี้แหละ (ดวงตาสื่อรัก เผด็จกาจเพราะรัก การกระทำบอกรัก อะไรแบบนั้น) ถึงจะแข็งยังไงคนอ่านก็อิจฉานะ อิจฉาจริงๆ!!! ขนาดนางเอกโดนพระเอกกัด น้ำฝนยังอิจฉา #บอกเลย #ตรงนี้ ทุกการกระทำของกงซุนเสี่ยนไม่ว่าตั้งแต่ในเล่มศึกรักฯจนถึงเล่มนี้ ทุกอย่าง คือเพื่อนางเอก เพราะนางเอก และแค่นางเอก เท่านั้น คนเดียวด้วย

แค่นึกถึงก็อิจฉาอีกแล้ว พอๆๆ

ส่วนของนางเอก เราจะไม่พูดถึง #เดี๋ยวๆๆๆ #หัวเราะ
เย่าไป๋น่าสงสารนะ นางโดนพิษเพราะความสามารถเฉพาะตัวของตัวเอง ทำให้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย คนรอบข้างก็ได้รับผลกระทบไปตามๆกัน จนไม่มีหวังที่จะมีชีวิตต่อแล้ว ทรมานอ่ะ น่าสงสารมาก ฝนอ่านไปก็รู้สึกร่วมกับนางเอกไป ถึงตอนอธิบายของกินปุ๊บ หิวปั๊บ อันไหนที่รู้จัก นึกภาพออกก็ต้องรู้สึกอยาก อันไหนไม่รู้สึกก็สงสัย จิ้มหาข้อมูล แล้วก็อยากอีก (ปัญหาอยู่ตรงนี้ น้ำหนักขึ้นเพราะนางเลย!!!) พอนางไม่หิว นี่ก็เริ่มจะไม่หิวตาม (คืออะไร!!!)

พิมพ์ถึงตรงนี้ ก็รู้สึกอยากกลับไปอ่านอีกรอบอีกแล้ว….

P.S.
→ เค้ารอผลงานเล่มต่อไปของอวี๋ฉิงอย่างใจจดใจจ่อเลยแหละ!!!
→ วิ่งไปค้นตู้หาหลงเงานางมาอ่านรอ… หวังว่าเล่มต่อไปที่จะเข้าไทยคงเป็นซีรีย์นี้

More.
→ Goodreads

Posted on Wordpress.com: April 5, 2015