ชื่อหนังสือ : 闲云公子(閒雲公子) - ศึกรักประลองใจ ชุด เคหาสน์เมฆา
ผู้แต่ง : 于晴 - อวี๋ฉิง
ผู้แปล : พวงหยก
สำนักพิมพ์ : แจ่มใส (มากกว่ารัก)
พิมพ์ครั้งที่ : 2 (เมษายน 2553)
จำนวนหน้า : 256 หน้า
คำโปรย : ‘อดทน’ เป็นสิ่งที่นางใช้เวลาทั้งชีวิตฝึกฝนมาอย่างช่ำชอง แล้วเขาเป็นใคร ถึงทำให้สตินางกระเจิดกระเจิงได้ตลอดเวลา
รายละเอียด :
พรรคไป๋หมิง สำนักมารอันดับหนึ่งในยุทธภพ เป็นที่เลื่องลือถึงความโหดเหี้ยม กลโกง และความชั่วร้ายจนผู้คนล้วนขยาด ‘นาง’ เติบโต บ่มเพาะความเป็นตัวเองขึ้นจากที่นั่น ทุกอย่างที่แวดล้อมบีบบังคับให้นางกลายเป็น ‘นางมาร’ เพราะเพียงชั่วลมหายใจที่พลั้งเผลอ นั่นหมายถึงความตาย!!!
เคหาสน์เมฆา สำนักฝ่ายธรรมะ มีหน้าที่บันทึกเรื่องราวน้อยใหญ่ในยุทธภพ ‘เขา’ เป็นหนึ่งในบรรดาคุณชายผู้เลิศเลอของเคหาสน์ ‘บุคลิกโดดเด่น เก่งกาจกล้าหาญ โอบอ้อมอารี นับเป็นอัจฉริยะผู้เลิศล้ำ’ เป็นคำชื่นชมของทุกผู้คน ทั้งหมดยกย่องเขาราวกับเซียนวิเศษ
เมื่อนางและเขาต้องมาพบกันในสถานการณ์แปลกประหลาด ความสัมพันธ์ที่ตามมาจึงไม่อาจนับว่าธรรมดา เมื่อต่างมีฝ่ายอธรรมและธรรมะคอยหนุนหลัง เรื่องราวระหว่างพวกเขาทั้งสองจะดำเนินไปเช่นไร

✿ บันทึกหลังอ่าน

ไหนๆ “บันทึกรักเคหาสน์เมฆา” กำลังจะมา เลยหยิบเล่มพ่อและแม่พระเอกของกงซุนเสี่ยนมาอ่านเรียกความจำกับน้ำย่อยก่อนเล่มใหม่มา

เรื่องนี้เป็นผลงานของอวี๋ฉิงที่ฝนอ่านเป็นเรื่องที่สอง (เรื่องแรกที่อ่านคือหลงเงานาง) และก็เป็นเล่มที่ทำให้ฝนตัดสินใจสะสมหนังสือที่อวี๋ฉิงแต่ง (คนที่สองแล้ว คนแรกคือเจ้าแม่เรียกน้ำตา ถงหัว) ไม่ต้องบอกก็รู้เนอะว่าชอบมาก (หัวเราะ) นี้อ่านเป้นรอบที่ 5 แล้วมั้ง แฟนๆนิยายจีนน่าจะเคยผ่านตากับเรื่องนี้มาแน่นอน ไม่น่าพลาด

เป็นเรื่องของนางเอกที่อดทนต่อทุกสิ่งเพราะเกิดในพรรคมารที่มีเจ้าสำนึกวิกลจริตทำให้มีความคิดความอ่านแก่เกินอายุ ต้องคอยหาทางและวิธีเอาตัวรอด จนวันหนึ่งบังเอิญเจอพระเอกที่กำลังหลงทางระหว่างสืบหาตัวทาสสวรรค์ของนางเอก นางก็ช่วยให้พระเอกออกจากเขาได้เพราะกลัวโดนฆ่า ตรงข้ามกับพระเอกที่ตกหลุมรักนางเอกตั้งแต่ตอนนั้น จนเวลาผ่านไป นางเอกเกิดเรื่องนิดหน่อยระหว่างอยู่ในจงหยวน (นางแอบหนีเจ้าสำนึกมา) เลยต้องทวงบุญคุณที่ไม่อยากจะทวง (แต่พระเอกรอให้ทวงอยู่) ให้พระเอกไปส่งออกนอกจงหยวน ระหว่างทางก็เกิดระเบิด แผ่นดินไหว แล้วก็มีการสู้รบกัน จนนางเอกตกเขา
ตัดจบ! (โดยฝนเอง)

ใจร้ายเนอะ ถ้าบอกไปเดี๋ยวไม่สนุก ไปหาอ่านเอาโลดดดด

ถามว่าทำไมถึงชอบเล่มนี้
เป็นนิยายที่สามารถเรียกน้ำตาฝนได้ค่ะ แล้วเมื่ออ่านจบหน้าสุดท้าย ฝนมีความรู้สึกอยากจะกลับไปอ่านอีกรอบทันที (แล้วก็อ่านทันทีจริงๆ)
น้ำตาตกตอนที่นางเอกตกเขานี่แหละค่ะ ตอนที่นางเอกคิดตกเรื่องต่างๆรอบตัว อ่านแล้วสงสารนางมาก อายุเท่าไรกันทำไมถึงได้คิดเยอะจนดูโดดเดี่ยวขนาดนั้น อดทนต่อทุกอย่าง ระแวงต่อทุกสิ่ง พอเริ่มจะปล่อยใจก็มาเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวเองรู้สึกว่าโดนทักหลัง #ดราม่า แล้วก็มาชอบมากๆตอนที่พระเอกพยายามเรียกความมั่นใจของนางเอกคืนมา พยายามสอน พยายามบอก พยายามยัดเยียดตัวเองให้นางเอก #เดี๋ยวๆๆ #หัวเราะ พระเอกพยายามทำให้นางเอกยอมวางใจไว้กับตัวเอง ใช้ความใกล้ชิดบอกนางเอกเรื่อยๆ จนนางเอกเริ่มผ่อนลง เริ่มที่จะไม่อดทน จนปลดปล่อยตัวเองได้ (พระเอกนางแอบเจ้าเล่ห์มาก บอกเลย)

ชอบอ่ะ อ่านกี่รอบก็ชอบ
ฝนอ่านผลงานเขาที่แปลไทยมาครบแล้วนะ (มั้ง) เล่มนี้กับหลงเงานางคือเรื่องที่ตกหลุมรัก เล่มที่ประทับใจที่สุดคือจารจำนาง ว่าแล้วก็อยากจะไปอ่านอีก ถึงจะมีบางโมเม้นต์ที่คิดว่ามีการวางตัวละคร วางพล็อตคล้ายๆกันไปบ้าง แต่อ่านแล้วยังรู้สึกดีอยู่ ไม่ซิ ดีมากเลยต่างหาก ชอบบบบบบบบบบบบบบบ

P.S.
→ กำลังเห่อพวกนาง (น้องหมี) คิดว่าจะถ่ายรูปพวกนางกับหนังสือไปพักใหญ่ๆเลยล่ะ
→ ยืนมองตู้อยู่นานมากเพราะอยากกลับไปอ่านผลงานเขาทุกเล่ม (เรื่องใหม่ไม่อ่าน อ่านแต่นิยายเคยอ่านแล้ว คืออัลไล!!!)
→ อยากให้แจ่มใสเอามาแปลอีกเยอะๆเลย ชอบบบบบ

More.
→ Goodreads

Posted on Wordpress.com: March 14, 2015