โปรดเรียกขานฉันด้วยนามอันแท้จริง-boy imagine

“เริ่มจากการรักคนที่เรารัก ไปจนถึงรักแม้คนที่ชัง  จนกล้าที่จะรักแม้คนที่มุ่งหวัง ทำร้ายเราได้อย่างนี้”

ความรักมีพลังเหนือความเกลียดชัง ฟังเพลงนี้แล้วผมเชื่ออย่างนั้น

“แต่ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันพร่ำบอก ให้เธอเข้าใจเพราะรักจริงจริง รักคือการให้ ฉันให้เธอ”

เป็นความคิดถึงในรูปแบบหนึ่ง เป็นการจาก   เพื่อคนที่เรารัก ประโยคที่ยกมานี้แสดงถึงการให้จากความรักอย่างแท้จริง

“แต่บางคืนแม่สะอื้นร้องไห้ หนูแกล้งทำหลับไปสงสารแม่จัง”

น้ำตาไหลทุกครั้งที่ได้ฟัง เพลงนี้เขียนขึ้นในมุมมองของลูกซึ่งเป็นเด็ก ได้เขียนถึงพ่อบอกเล่าข่าวคราวของครอบครัว และบอกกล่าวความคิดถึง ที่ชอบประโยคนี้เนื่องจากในท่อนก่อนหน้านี้มีใจความว่า “แม่อธิบายที่พอไปทำงาน เพื่อเงินเพื่อบ้านและเพื่อลูกยา จะมีบ้านโตมีรถโก้สง่า มีหน้ามีตาเหมือนดังใครๆ” ซึ่งจะเห็นได้ว่าเมื่อพ่อไม่อยู่ แม่ผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวได้อธิบายให้ลูกๆเข้าใจ แต่จริงๆแล้วแม่ก็คิดถึงพ่อมากเช่นกัน และบทเพลงยังอธิบายให้เห็นความคิดถึงที่บริสุทธิ์ของเด็กน้อยจากท่อนที่ว่า “ส่วนน้องหญิงยิ่งยามเย็นค่ำ อ้อนประจำเหตุผลไม่ฟัง ไม่เอาบ้านโตไม่เอาทุกอย่าง จะเอาขี่หลังของพ่อคนเดียว” ทำให้เข้าใจในความรู้สึกทั้ง พ่อ แม่ ลูก และลูกคนเล็กได้อย่างลึกซึ้ง

“โอ้หนุ่มสาว พวกเจ้าไปอยู่ที่ไหน

รู้ไหมเมืองใต้ ขาดคนจะคอยดูแล

เมืองใต้วันนี้ ยังมีแต่พ่อและแม่

กลับไปช่วยดูแล ปักษ์ใต้บ้านเรา”

ในเพลงนี้จะเกริ่นมาถึงวิถีชีวิต ความเป็นอยู่ วัฒนธรรมปักษ์ใต้ทำให้คิดถึง และพาไปสู่จุดสูงสุดของความรู้สึกด้วยท่อนที่ยกมา รู้สึกว่าเพลงนี้มีพลังและทำให้รู้สึกอยากกลับบ้านจริงๆ (ถึงแม้ว่าผู้เขียนจะไม่ได้อยู่ภาคใต้ก็ตาม ยังรู้สึกไปด้วย)