“Smoking kills and loving you too.”

      ยิ่งดึกยิ่งฟุ้ง รู้สึกว่าตัวเองกำลังลอยไปไหนสักที่ อาจจะเพราะเพลงที่ฟัง บุหรี่ที่สูบหรืออารมณ์หลากหลายที่ตีกันอยู่ในตอนนี้ มันดีนะเหมือนได้ปลดปล่อย ไม่แปลกใจทำไมหลายคนถึงชอบใช้ชีวิตแบบมนุษย์ค้างคาว

โคตรจะดีพ

ทั้งความรู้สึกทั้งอารมณ์

บุหรี่ที่สูบมันหอมกว่าที่เคย

ยังอัดเข้าปอดอยู่แบบนั้น

มวนแล้วมวนเล่า

คงมีแต่ควันของบุหรี่มั้งที่จาง

ความรู้สึกมันชัดเจนยิ่งกว่าอะไรซะอีก

ไม่เป็นไร

ปล่อยให้ตัวเองได้รู้สึกบ้าง

เหนื่อยจะแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกแล้วเหมือนกัน

      บางคนไม่ชอบตอนกลางคืนเพราะมันเงียบเกินไป เหงาเกินไป แต่สำหรับคนที่ชอบยิ่งเงียบนี่แหละโคตรดี , หนีความวุ่นวายมาตลอดทั้งวันเพื่อมาฮีลตัวเองตอนตีสอง

      อยากทำอะไรก็ทำจะคิดอะไรก็คิด เป็นเวลาเดียวเลยมั้งที่ตัวเองเป็นอิสระอย่างแท้จริง ปล่อยให้ทุกความรู้สึก ทุกความคิดถึงมันจบแค่ตอนกลางคืน พอตื่นมาก็ไปใช้ชีวิตของตัวเองต่อ

ความคิดถึงมันตกตะกอน

ยิ่งดึกก็ยิ่งชัด 

พอตื่นเช้ามาก็จางหาย

ดีแล้ว

ให้มันชัดเจนแค่ตอนนั้นก็พอ

ไม่อยากให้มีบทบาทในชีวิตมากนักหรอก

หวังว่าสักวันความคิดถึงจะลดลงไปบ้าง 

จากเลือนลาง

จนไม่หลงเหลือ